The saving alpha

Hoofdstuk 18

Pov Harper

Ik open vermoeid mijn ogen.

Ik lig in een groot zwart bed met doorvoor een witte kast.

"Je bent wakker." Hoor ik een stem zeggen.

Glimlachend kijk ik Mason aan die met een dienblad in de deuropening staat.

"Ik heb wat ontbijt voor je gemaakt." Mompelt hij als hij naast me komt zitten in het bed.

'Welke kamer is dit?' Vraag ik nieuwsgierig.

"Het is mijn kamer maar ik heb hier niet geslapen, ik wou dat je gewoon zou raken aan de kamer want op een dag wil ik hier samen met je slapen in dit bed."

Zijn worden doen me blozen waardoor ik verlegen de andere kant op.

'Maar waar heb jij dan geslapen?'

"In de logeer kamer."

'Maar Mason het is jou bed en ik wil niet dat je-'

Ik wil Mason overtuigen dat hij hier moet slapen en niet ik het is tenslotte zijn kamer.

"Lieverd ik wil dat je je hier goed voelt, eet nu maar wat." Dringt hij aan.

Ik knik gehoorzaam en neem een klein hapje van mijn boterham.

"Harper, ik moet even gaan. Ik ben zo terug en Sem komt als bescherming."

Ik kijk hem verbaasd aan, waarom moet hij zo ineens weg?

'Mason ik heb geen babysit nodig.'

"Na gisteren wil ik dat je veilig bent."

Ik wil hem tegenspreken maar op dat moment wordt de deur opengezwaaid en komt Sem naar binnen.

Als ik eerlijk ben, ben ik best wel bang om hier samen met een andere jongen te zijn. Hij heeft me wel geholpen en gekalmeerd toen Mason veranderde in zijn wolf maar hij is en blijft de jongen die me meenam uit het bos en me bewusteloos sloeg.

Ik voel hoe een zachte kus op mijn voorhoofd wordt gedrukt.

Meteen wordt ik uit mijn gedachten gehaald als Mason de kamer verlaat en ik alleen achterblijf met de jongen Sem.

'Wat gaat Mason doen?' Vraag ik nieuwsgierig aan Sem .

"Hij moet iets gaan bespreken met zijn ouders."

'Wanneer komt hij terug?'

"Over twee uurtjes ofzo." Mompelt de jongen.

"Wat wil je doen?" Vraagt hij.

Ik kijk hem denkend aan.

'Kan je me rondleiden?' Vraag ik zacht.

"Natuurlijk kom." Zegt hij enthousiast als hij zijn hand naar me uitsteekt.

Ik neem hem aarzelend aan en in een paar seconden sta ik voor de deur die naar de grote gangen van dit huis lijd.

'Mag ik zo wel rondlopen?' Vraag ik terwijl ik naar het te kleine voetbalbroekje en t-shirt van Mason wijs.

"Trek snel een lange broek aan en dan kan ik je rondleiden."

Ik doe gehoorzaam wat de jongen zegt en niet veel later loop ik in een legging naast hem door de gangen van Mason's huis.

(Sorry voor de late update, ik ben namelijk op reis en het internet hier is niet zo geweldig dus het duurde even voordat het deel wou uploaden💕)