The saving alpha

Hoofdstuk 26.

Pov Mason.

"Alpha?" Zegt iemand zacht.

Ik kijk naar de deuropening waar de dokter zenuwachtig met zijn voet op de grond staat te tikken.

"Luna kan het ziekenhuis verlaten, we kunnen niets voor haar doen. Alleen u kunt haar helpen Alpha." Zegt hij zacht.

'Bedankt.' Zeg ik voordat ik zo voorzichtig mogelijk uit Harper's bed stap en haar spullen bij elkaar neem.

Sem en Kate zitten buiten haar kamer op de stoelen te wachten.

Kate nam al de schuld op haar omdat ze Harper niet kon helpen, volgens mij is Harper heel erg blij met Kate als vriendin.

Ik open de deur en Kate kijkt me gespannen aan.

'Ze mag naar huis kunnen jullie haar spullen dragen alsjeblieft dan kan ik haar naar buiten dragen.'

"Ja natuurlijk." Zegt Sem terwijl hij opstaat en voorzichtig achter me loopt en Harper haar tassen neemt.

Ik til haar uit bed en neem haar in bruidstijl mee naar buiten.

_

Sem neemt plaats achter het stuur en ik neem plaats met een slapende Harper op de achterbank.

Haar gezicht heeft ze in mijn t-shirt verstopt en kleine glimlachjes vinden plaats op haar gezicht als ik over haar wang wrijf met mijn duim.

Ze is zelf prachtig als ze slaapt.

Voorzichtig leg ik haar neer op ons bed, ik ga naast haar liggen en schop mijn schoenen uit.

Ik leg de dekens over ons heen en ik neem haar terug stevig in mijn armen.

'Ik hou van je.' Mompel ik in haar haren als ik zelf ook in slaap val.

_

Ik open mijn ogen als ik iemand naast me hoor giechelen.

Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik naar mijn blije mate.

"Je bent grappig als je slaapt." Zegt ze zacht voordat ze een kus op mijn lippen drukt.

"Je mompelt dingen in je slaap Mason." Zegt ze blozend.

Ik kijk haar verbaasd aan.

'Wat zeg ik dan?' Vraag ik uitdagend.

"Ik hou zoveel van je, je bent het mooiste meisje die ik ooit heb gezien, alleen van mij, ik ben zo blij met je en nog veel meer." Zegt ze lachend terwijl haar wangen rood zijn.

'Ik kan het nu ook tegen je zeggen als ik wakker ben.' Zeg ik om haar nog harder te laten blozen.

'Maar hoe voel je je?' Vraag ik.

"Wel oke, de pijn gisteren was veel erger, blijf alsjeblieft dicht bij me." Fluistert ze.

'Ik zou nergens anders naar toe willen gaan.' Zeg ik als ik een kusje op haar voorhoofd druk.

Een glimlach siert haar lippen.

Wat ben ik toch enorm blij met haar.

------------------
Sorry voor het saaie hoofdstuk maar het volgende hoofdstuk zal echt veel beter zijn, er komt dan ook al een einde in zicht... het boek zal waarschijnlijk rond de 30 hoofdstukken hebben.❤️

Maar ik wil iedereen eens bedaken die altijd een reactie achterlaat, ik vind ze altijd heel leuk om te lezen dus heel erg bedankt.💕💕