The saving alpha

Hoofdstuk 6.

Pov Mason.

Ik zat rustig in mijn kantoor totdat Sem zomaar naar binnen liep.

"We hebben een probleem Mason." Zei hij in paniek.

'Jij de volgende keer ook als je niet klopt.' Zeg ik strak terug.

"We kregen een melding dat er een rouge was dus ik en de jongens besloten om te gaan kijken, we zagen een meisje lopen en we gingen er van uit dat zij de rouge was. Dus de sloegen gaar bewusteloos en namen haar mee. Maar toen ik haar in mijn armen droeg ruikte ik dat ze geen wolf was, maar nu is ze bij Tim en ik heb geen idee hoe we dit kunnen oplossen." Ratelde Sem aan een stuk door.

'Sem rustig ik zal morgen wel eens gaan kijken, richt je nu maar op je werk en maak je er geen zorgen over.'

Ik keek Sem aan als teken dat hij wel uit mijn kantoor kon vertrekken

Ik laat de jongens één uur alleen en ze gaan al een onschuldig meisje ontvoeren en laten haar bij Tim achter.

Justin wil niets liever dan naar het meisje gaan.

Sinds wanneer interesseren mensen hem?

Ik besluit om te gaan slapen en laat alle papieren liggen zoals ik ze daarjuist netjes op een stapel legde en loop naar mijn slaapkamer.

Ik laat me vermoeid in mijn king-size bed vallen en sluit mijn ogen.

_______

Ik loop samen met Finn door de koude gangen onderweg naar het meisje.

Finn vertelde me hoe slecht ze er aan toe was door Tim en toen ze haar vonden zat ze zo vol met littekens en bedekte een groot verband haar hand.

Ik liep met mijn handen in mijn zakken achter Finn aan naar de cel van het meisje.

Justin was enorm enthousiast en ik had geen idee waarom tot ik dicht genoeg bij de cel kwam van het meisje.

Finn stond te wachten aan het begin van de gang en vertelde me dat ze in cel 206 verbleef.

Ik voelde hoe Justin de controle wou overnemen en nu wist ik waarom, mijn mate is hier!

De heerlijke geur van vanille en bloemen vulde mijn neusgaten en ik kon niet snel genoeg bij mijn mate aankomen.

Toen ik voor haar cel arriveerde brak mijn hart.

Een bang meisje zat onder het bloed te rillen van de kou, ik kon ruiken dat ze Finn's trui draagt.

Haar handen en benen trillen van de koude en tranen stromen over haar wangen.

In een paar seconden had ik de tralies open gebroken en snelde ik naar mijn mate toen.

En toen nam ik haar na 4 jaar stevig in mijn armen.

Ik hoorde hoe ze zachtjes kreunde van de pijn en dat ze bijna het bewust zijn verloor.

Ik tilde haar voorzichtig op en had al een bediende verwittigd dat ze buiten moest klaar staan met dekens die haar lichaam zou bedekken totdat ik in het pack ziekenhuis was aangekomen.

Toen ik de gangen uitliep kwam ik een verbaasde Finn tegen die snel de deur voor me opende.

Ik sloeg voorzichtig de dekens om mijn mate en snelde met haar naar het ziekenhuis, hopend dat alles goed zou komen.