The saving alpha

Hoofdstuk 28

Pov Harper.

Ik stap uit de auto als we aankomen bij een klein maar heel erg gezellig restaurantje.

Mason neemt mijn hand vast en opent de deur voor mij.

Met blozende wangen sta ik naast Mason die onze reservering regelt.

De ober brengt ons naar een tafel achterin het restaurant die wat afgezonderd is van de rest.

We krijgen elk een menukaart. Ik voel Mason's ogen op me branden als ik kijk naar alle soorten eten.

"Wat wil je graag eten lieverd?" Vraagt hij.

'Uhm, ik denk dat ik voor de pasta ga.' Zeg ik terwijl ik de menukaart terug sluit en voor me leg op de tafel.

Mason steekt zijn hand in de lucht als teken dat we elk een keuze hebben gemaakt.

Uiteindelijk eten Mason en ik allebei pasta.

Terwijl we eten praten we over van alles en nog wat.

__

We stappen terug in de auto en ik veronderstel dat we weer naar huis gaan maar Mason denkt daar blijkbaar anders over.

'Waar gaan we heen?' Vraag ik.

"Een verrassing." Zegt Mason met een grijns.

Ik lach en leg mijn hoofd tegen het raam, het is al een tijdje geleden gestopt met regen waar ik heel erg blij om ben.

De auto stopt bij een strand.

Ik kan me niet het me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst naar het strand was geweest.

We stappen beide uit de auto en wandelen naar het strand, we doen elk onze schoenen uit en lopen hand in hand naar een dekentje die op het zand ligt.

Als we gaan zitten slaat Mason zijn armen om me heen en duwt hij me stevig tegen zich aan.

"Ik hou van je." Mompelt hij in mijn haar.

'Ik hou nog meer van jou.' Zeg ik terug.

Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en samen kijken we naar de zonsondergang.

__

Lachend zingen ik en Mason mee met de radio.

We zijn op dit moment onderweg naar huis, Mason vond het een goed idee om de radio heel erg luid te zetten en met volle borst mee te zingen.

Het leverde hilarische moment op omdat hij soms verkeerd zong.

Ik stap nog steeds lachend uit de auto aangezien we nu terug thuis zijn aangekomen.

"Bedankt voor deze avond Mason."

'Je hoeft me niet te bedanken.' Zegt Mason terwijl hij zijn jas uittrekt.

Ik volg zijn voorbeeld en loop daarna naar boven.

Mason komt ook de kamer binnen, ik zit op bed met nog steeds mijn skinny-jeans en mijn wit kanten topje.

"Ik ga we vlug omkleden." Zegt Mason.

Hij wil naar de badkamer lopen maar als snel hou ik hem tegen.

'Mason wacht.' Zegt ik nerveus.

"Is alles wel oke Harper?" Vraagt hij bezorgd.

'Ik wil graag het proces voltooien.'