The saving alpha

Hoofdstuk 19.

Pov Harper.

Ondertussen weet ik nu al de weg naar de keuken en woonkamer.

Ik heb Sem ook wat beter leren kennen en hij lijkt me wel een leuke jongen.

"Harper?" Vraagt Sem zenuwachtig.

'Ja?'

"Is het oke als ik even naar het toilet ga, ik heb Mason beloofd om je echt niet alleen te laten maar-"

'Het is goed Sem ga maar.' Zeg ik lachend als ik zijn geratel verbreek.

Hij kijkt me dankbaar aan en snelt dan naar het toilet.

Ik kijk wat verveeld door de gang totdat ik mijn ogen op een deur laat vallen.

Mijn nieuwsgierigheid neemt het zoals altijd van me over en zonder dat ik erover nadenk sta ik voor de deur.

Ik hoor wat gepraat vanachter de deur komen en automatisch leg ik mijn oor op de deur.

Het is misschien wat overdreven maar ik kon het gewoon niet laten.

Het gepraat wordt al snel geroep waar ik duidelijk van schrik, ik bots wat tegen de deur aan en een seconde later wordt de deur met een slag opengemaakt.

Ik kijk met grote ogen naar de brede man die nu in de deuropening staat.

Ik slik en probeer voorzichtig achter uit te wandelen.

"Wat doe je hier?" Schreeuwt de man kwaad.

'Ik Uhm-'

"Harper?" Mason onderbreekt mijn gestotter en niet veel later duwt hij de man opzij en staat hij ook in de deur opening.

'Mason sorry ik-'

"Nee, het is oke lieverd." Stelt hij me gerust.

"Laat haar los pap. Nu!" Commandeert Mason.

Zijn vader laat verschrikt mijn arm los en kijkt me onderzoekend aan.

"Is een mens jou mate?" Sist hij naar Mason.

Mason komt naast me staan en slaat zijn arm stevig om mijn heup heen.

"Pap en mam, dit is Harper mijn mate." Vertelt hij trots.

"Liefje wat geweldig." Zegt zijn moeder enthousiast terwijl ze haar hand naar me uitsteekt.

"Ik ben Mason's moeder, ik ben zo trots dat hij eindelijk zijn mate heeft. Het is zo fijn om je te ontmoeten." Vertelt ze vrolijk als ze mijn hand schudt.

'Fijn u te ontmoeten mevrouw.' Zeg ik zacht met een klein glimlachje.

Ze kijkt me blij aan terwijl Mason's vader maar boos voor zich uitstaart.

"Mason." Sist hij.

"Ja?" Vraagt Mason zuchtend.

"Ik wil je spreken onder 4 ogen nu."

"Pap ik-"

"NU!" Schreeuwt hij kwaad.

Ik diens achteruit van zijn geroep en wandel zo snel mogelijk de kamer uit.

"Hier ben je." Zegt Sem opgelucht als hij me ziet.

'Sorry ik was bij Mason.'

"Het geeft niet, kom we wachten wel in de woonkamer totdat Mason klaar is."

Ik knik snel en loop gehoorzaam achter Sem naar beneden.

--------------------------------

Sorry voor het saaie en korte deel maar, ik moest het deel snel afwerken omdat ik gene meer klad had staan en daarom is het best wel saai maar het volgende deel wordt echt beter beloofd!

Ik ben ondertussen ook terug in België dus ik zal ook proberen meer te posten!💕