The saving alpha

Hoofdstuk 16

Pov Harper.

Angst.

Het enige gevoel wat nu door me gaat is pure angst.

Ik hoopte met heel mijn hart dat ik Tim nooit meer zou zien.

Maar nu stond hij hier recht voor mijn neus te grijnzen als een idioot.

Ik voelde hoe mijn hart met de seconde sneller sloeg.

"Hallo popje." Zei hij lachend.

Ik voelde hoe mijn eerste traan al naar beneden vloeide.

"Lang geleden is het niet?"

Ik deed niets, behalve hem aankijken.

Ik durfde niet eens mijn mond opendoen, ik wist dat ik in huilen zou uitbarsten.

Hij kwam naar me gelopen en nam me vast aan mijn arm.

Ik zag uit mijn ooghoek hoe hij een zakmes uit zijn broekzak haalde en niet veel later voelde ik het mesje tegen mijn arm drukken.

Ik schreeuwde het uit van de pijn en de tranen lopen inmiddels al als een waterval over mijn wangen.

Tim liet mijn arm los en als gevolg zakte ik door mijn benen en viel ik op de grond.

Ik vroeg me af waarom Tim me losliet maar het werd al snel duidelijk als ik Mason en een andere jongen zag staan.

De jongen had ik al eens eerder gezien, hij was de jongen van in het ziekenhuis.

Ik voelde hoe Mason's ogen op me branden.

En niet veel later hoorde ik een oorverdovende grom.

En wanneer ik dacht dat alles niet erger kon stond er een gigantische zwarte wolf in de kamer.

Ik verstopte mezelf in het hoekje van de kamer.

Het meisje gilde hysterisch de kamer uit en de jongen van het ziekenhuis kwam naar me toegelopen.

"Hey Harper, ik ben Sem de beste vriend van Mason."

Ik keek de jongen aan, de tranen liepen nog steeds over mijn wangen.

"Het komt allemaal goed Harper, alles is zo voorbij."

Ik viel snikkend in Sem's armen terwijl hij geruststellend over mijn rug wreef.

Mijn blik viel op de wolf die het hoofd van Tim van zijn lichaam bijt.

Ik knijp mijn ogen fijn en verstop mijn gezicht nog meer in de trui van Sem.

Een paar seconden later werd mijn hoofd uit Sem's trui gehaald en voel ik de borstkas van Mason hevig op en neer gaan.

Ik maak me los uit zijn greep en kijk hem met grote ogen aan.

'Was jij dat?' Vraag ik zenuwachtig.

"Het spijt me dat je dat moest zien prinses." Mompelt Mason als hij me weer stevig tegen zich aanslaat.

__________

Ik sta voor de enorme spiegel die ophangt in de badkamer van Mason.

Toen ik bekomen was van dat 'wolf incident' had hij me op een soort van date gevraagd.

Het is nu rond zeven uur in de avond en ik sta nog steeds te twijfelen over wat ik aan moest.

Van Mason mocht ik nog geen blote benen dragen omdat ik nog niet gemarkt was.

Na alles wat ik heb meegemaakt de laatste weken, maanden en jaren had ik daar ook geen behoefte aan.

Ik had een simpele zwarte jeans aan getrokken met daarop een dunne grijze trui, het was inderdaad wel zomer maar het was avond en zo warm was het nu ook al niet meer.

"Lieverd ben je klaar?" Hoorde ik Mason afwachten vragen.

'Ja ik kom.'

Ik deed de deur open en zag Mason met een glimlach op zijn gezicht staan.

Hij steekt zijn hand naar me uit en zonder twijfel neem ik hem aan en ze lopen we uiteindelijk samen door het bos.

We komen uit op een open veldje waar je de zonsondergang heel mooi kan zien.

"Harper, ik wil graag tonen hoe ik echt ben."

'Wat bedoel je.'

"Die wolf die je vanmiddag zag was ik lieverd maar ik wil je laten kennis maken met Justin."

'Je wil me laten kennis maken met je wolf?'

"Harper het is belangrijk voor me, het was niet de bedoeling dat vanmiddag zou gebeuren dus laat het me alsjeblieft goed maken."

Ik knik zacht en kijk verbaasd naar Mason.

En niet veel later staat dezelfde gigantische wolf weer voor me.