Quotes // Αποφθέγματα//ποιήματα// Μικροκείμενα

7. Εν λευκω

"
Οι δρόμοι είναι άσπροι, όπως ακριβώς κι ο ουρανός.
Αν για λίγο παραζαλιστείς και κλείσεις τα μάτια,
όταν τα ανοίξεις δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις
αν πατάς ή πετάς.
Η γραμμή του ορίζοντα έχει εξαφανιστεί,
όσο προσεχτικά και να κοιτάξεις, δεν είναι πια εκεί.
Τα δέντρα είναι άσπρα όπως και τα αυτοκίνητα.
Τα χέρια μου είναι άσπρα όπως και τα μάτια μου,
έχει χαθεί εκείνο το μπλε φως, που ‘μοιαζε με ηλεκτρικό
η λάμψη εκείνη που ήταν όμοια με κινούμενες σπίθες.
Δεν υπάρχει ούτε φως, ούτε λάμψη, μόνο άσπρο
το ξεθωριασμένο άσπρο, ξέρεις.
Άσπρο όπως η καρδιά μου, έχεις δει ποτέ άσπρη καρδιά;
Εγώ πρώτη φορά βλέπω.
Την παίρνω στα χέρια μου και την κοιτάω προσεκτικά
ψάχνω να βρω μήπως υπάρχει κάπου λίγο κόκκινο
έστω ροζ, μα πουθενά, μόνο κάτι γκρι γρατζουνιές διακρίνω.
Άσπρα είναι και τα βράδια μου
ίδια κι απαράλλαχτα με τα πρωινά - δεν μπορώ πια να τα ξεχωρίσω.
Άσπρες οι μνήμες, τα παρόντα και τα μέλλοντα
άσπρες οι απουσίες, οι παρουσίες άσπρες - με τάση προς το διάφανο
σαν μια ακαθόριστη, ανόητη ισορροπία.
Και τώρα, το χαρτί που γράφω άσπρο κι αυτό
όπως και τα γράμματα που σχηματίζονται πάνω του.
Άσπρα τα ακροδάχτυλά μου, τα νύχια μου, οι βλεφαρίδες.
Ακόμα κι εκείνο το σημάδι στο κόκκαλο της λεκάνης
ήταν βαθύ βυσσινί κάποτε, θυμάσαι;
Άσπρες οι κλήσεις εσωτερικού κι εξωτερικού
μαθαίνω έχετε ήλιο εκεί
μα γιατί δεν έχουν καταφέρει να μεταφέρουν τον ήλιο με καλώδια;
Θα ερχόταν έστω λίγο κίτρινο
ας είναι.
Ξέρω πια όλες τις συνεπαγωγές του κόσμου.
Ποτέ δεν μου άρεσαν τα μαθηματικά, αλλά
αλλά μετά το ίσον με βελάκι πάντα ήξερα τι θα μπει.
Η παρουσία του άσπρου
συνεπάγεται την απουσία του μαύρου
κι είναι αλήθεια δεν μου λείπουν τα σκοτάδια
όσο κι αν τα αγάπησα
Μα όμως τι γίνεται με τα χρώματα;
Ποιός μου τα έκλεψε και
ποιος θα μου τα φέρει πίσω;

"

http://messornot.blogspot.gr/