Quotes // Αποφθέγματα//ποιήματα// Μικροκείμενα

60. Αχ ψυχή μου

Γράφει η Λίτσα Ριζοπούλου, μέλος της Ακαδημίας των Πολιτών Ωραιοκάστρου

-

Μεγάλο θέμα και δεν μπορώ πριν αρχίσω να μην πάρω βαθιές ανάσες. Εισπνοές-εκπνοές, εισπνοές-εκπνοές. Πάμε. Ας αρχίσω όμως. Από πού αλήθεια ν’ αρχίσω και πώς να τελειώσω;

Έλα ψυχή μου, κατάθεσε τους πόνους σου, τις λύπες σου, τις χαρές σου, τις αγωνίες, τους προβληματισμούς, τους καθημερινούς αγώνες, τις ελπίδες σου, τις απογοητεύσεις σου, τις προσδοκίες, τα θέλω σου (που πάντα τα σταματούσε αυτό το μυαλό που κουβαλάς όλη σου τη ζωή) τα όνειρα, τις ευτυχισμένες στιγμές  και σταμάτα να παραπονιέσαι ψυχή μου.

Αγαλλίασε, ηρέμησε και κάνε την κατάθεσή σου, να δούμε χρωστάς ή έχεις να παίρνεις έστω και κάτι ψιλά; Δες πίσω, περπάτησε λίγο στο δρόμο σου όπισθεν, δες καθαρά το αποτέλεσμα. Τί έκανε αυτό το μυαλό, αυτό το σώμα, αυτή η καρδιά για να είσαι καλά ψυχή μου;

Μπορείς να ελπίζεις, να χαίρεσαι, να αγωνίζεσαι, να προσφέρεις, να περνάς, να ονειρεύεσαι.

Έλα, πάψε να γκρινιάζεις κι έλα να κάνουμε κοινό λογαριασμό με το μυαλό, το σώμα, την καρδιά.

Το μυαλό μας λέει ότι πρέπει να έχουμε Πίστη στον άνθρωπο, Αγώνα για το δίκαιο, Δύναμη για τις δυσκολίες, Αγάπη για όλους, Προσφορά σε όλους. Πρέπει, πρέπει ,πρέπει ατέλειωτα πρέπει. Έτσι κάναμε και τί πήραμε ακολουθώντας το; Άλλοτε ικανοποίηση, άλλοτε απογοήτευση, πόνο, ηρεμία, πίκρα, γαλήνη, ταραχή, χαμένα όνειρα.

Αχ αυτά τα πρέπει σου μυαλό μου, κατάφεραν να κάνουν ένα σώμα ταλαιπωρημένο, κουρασμένο, άρρωστο.

Μα εσένα ψυχή μου γεμάτη ηρεμία, γαλήνη, προσμονή για κάτι καλύτερο και μια καρδιά που χωράει όλο τον κόσμο.

Τελικά ψυχή μου μήπως τα πήγε καλά το μυαλό; Για να δούμε, λοιπόν, μαζί τα αποτελέσματα ακολουθώντας το μυαλό:

Έχω μαζί μου την οικογένεια (ευτυχία)

Έχω τη δουλειά μου (ζωή για μένα)

Έχω κουράγιο για προσφορά (γαλήνη ηρεμία )

Δεν έχω υλικά, όμως έχω πολλά αποθέματα αγάπης. Νομίζω πως καλά τα πήγαμε ψυχή μου. Πρέπει να πάψεις να αγωνιάς και να απολαμβάνεις πλέον τα συν, να ζήσεις και μην τα βάζεις με το μυαλό, έλα μου πάψε να γκρινιάζεις και να σου φταίει μια το μυαλό, μια η καρδιά.

Αχ βρε ψυχή μου, όλο παράπονα είσαι, ησύχασε πια. Ηρέμησε. Πόσες φορές θα τα πούμε; Κάτσε κάτω να μιλήσουμε και να τελειώνει αυτή η ιστορία. Λοιπόν, δεν βρεθήκαμε όλοι μαζί εσύ, η καρδιά, το μυαλό, το σώμα και συμφωνήσαμε την πορεία μας στη ζωή;