Quotes // Αποφθέγματα//ποιήματα// Μικροκείμενα

9. Ερωτας σαν βροχη [αποσπασμα]

Έρωτας σαν βροχή.. Όχι σαν καταιγίδα.. σαν βροχή.. Να φεύγει και να έρχεται. Να δυναμώνει και να χαμηλώνει. Να δροσίζει και να πνίγει. Ν'απορροφάται από τη γη, να χάνεται.

Πως έζησα έτσι; Γιατί δέχτηκα κάτι μισό για μένα; Γιατί προσπάθησα να κρατήσω στις χούφτες μου κάτι,που ήξερα οτι θα μου δώσει μόνο μια ψευδαίσθηση δροσιάς και μετά θα μ'αφήσει πιο διψασμένη από πριν με τα χείλη ξερά και την καρδιά στεγνή;

Πως μπόρεσα να δεχτώ να συμπληρώνω τη βροχή με τα δάκρυα μου για κάτι που γνώριζα οτι ήταν μάταιο;

Είδα χιλιάδες ηλιοβασιλέματα μόνη μου, ο ήλιος βουτούσε στο τίποτα κι εγώ πνιγόμουν στη μοναξιά.. Άκουσα εκατοντάδες κεραυνούς και με φόβισαν λιγότερο από τη σιωπή της άδειας ζωής μου…

Μύρισα χιλιάδες λουλούδια,αλλά το άρωμα τους δεν πλημμύρισε την άοσμη ζωή που με καταδίκασε να ζήσω.

Γεύτηκα δεκάδες εδέσματα,αλλά μόνο πίκρα στα χείλη μου..

Άγγιξα απαλά το κορμί του, κράτησα στη μνήμη της αφής μου κάθε πόντο του σώματος του και αγκάλιαζα μόνη μου τον εαυτό μου τις μοναχικές μου ώρες,με την ψευδαίσθηση πως ήταν εκείνος που με χάιδευε έχοντας τον στα ακροδάχτυλα μου…

Γέλασα δυνατά στην αρχή της ζωής μου και συνέχισα να χαμογελώ από συνήθεια,χωρίς ποτέ τα μάτια μου να πάρουν χρώμα από τα χαμόγελα που ζωγραφίστηκαν στο πρόσωπο μου,αλλά δεν ζέσταναν την ψυχή μου..

Έκλαψα πολύ για δυό ζωές,από απελπισία, από λαχτάρα για κάποιον που ήρθε κοντά μου για να μου φέρει την επίγνωση ότι η ευτυχία είναι στιγμές. Mόνο στιγμές..

Και οι περισσότερες κλεμένες…

Ζωγράφισα με φωτεινά χρώματα τις ώρες που ήμουν μαζί του αλλά η πραγματικότητα ξεθώριαζε τους πίνακες μου, όταν δεν τους βύθιζε στο χρώμα της απελπισίας..

Έγραψα σε χιλιάδες χαρτιά και τα έσκισα αμέσως μετά σκορπίζοντας γύρω μου τα κομμάτια τους, όπως σκορπισμένη ήταν η ζωή μου.

Πόνεσα τόσο που μάτωσα και την ίδια στιγμή ήμουν εγώ πηγή πόνου για κάποιον που εν γνώσει μου υπέφερε όσο κι εγώ..

Αγνόησα την αγάπη γιατί δεν ήταν με τους δικούς μου όρους.

Καταδίκασα τον εαυτό μου στη μοναξιά δραπετεύοντας από τους δρόμους όπου μπορεί να σε συναντούσα επιλέγοντας να φύγω εγώ > τη στιγμή που η αδυναμία μου να σε κερδίσω ήταν γραμμένη στον αέρα που ανέπνεα..

Και μετά… μετάνιωσα. Και γύρισα να ψάξω στο παρελθόν αυτό που μου έλειπε στο παρόν, μα δεν υπήρχε τίποτα εκεί για μένα. Η αληθινή αγάπη είχε φύγει.

Την είχα διώξει εγώ. Είχα διώξει ότι άξιζε και είχα κρατήσει το τίποτα…


Ερωτας σαν βροχη - Λενα Μαντα [αποσπασμα απο το βιβλιο]