Είναι που θέλω να μάθω για σένα όσο περισσότερα μπορώ
κι είσαι κι εσύ που δεν ρωτάς ποτέ
που δεν θες να μάθεις τίποτα για μένα
Τί μουσική ακούω τα βράδια
Πώς πίνω τον καφέ μου
Αν τρώω πρωινό
Είναι κι αυτές οι μονολεκτικές απαντήσεις,
που δεν το θέλω-
μα με κουράζουν.
Κι ύστερα, νυστάζεις γρήγορα
Αυτό.
Με τρομοκρατεί όταν νυστάζεις.
Φοβάμαι όσα θα δεις στον ύπνο σου
Κι έπειτα δεν ξέρω ούτε πως πίνεις τον καφέ σου
Δεν μπορείς ν' απαντήσεις μ' ένα ναι σ' αυτό, σωστά ;
Θυμίζεις ταξίδι.
Απ' αυτά τα μακρινά,
ξέρεις, κρύος καραβίσιος καφές, ολονυχτία.
Στραπατσάρεται ο σβέρκος στην πολυθρόνα
Κι είσαι σταυρόλεξο στο χέρι,
απ' αυτά που δεν μπόρεσα ποτέ μου
να λύσω
Σκανδιναβικό.
Έξι μήνες σούρουπο,
Δεν σου παίρνω λέξη.
Μυστήριο σέλας, βορεινό.
Σε κάποια άλλη χώρα είναι πρωί.
Μεσημέρι...
Μα όχι εδώ,
εδώ μόνο σούρουπο.
Δεν νυχτώνει.
Δεν ξημερώνει.
Εδώ δεν ξεμουδιάζει το λυκόφως
Δεν ανασταίνεται η νύχτα
ούτε δακρύζουν οι βροχές που κουβαλάει
Εδώ, μόνο στατικές αναμονές
και μονόπρακτες σιωπές.
[Ελλείψει σιγουριάς... Γράμματα έντεκα.
Κενά αμέτρητα.]
Πηγη: http://parersilence.blogspot.gr/
YOU ARE READING
Quotes // Αποφθέγματα//ποιήματα// Μικροκείμενα
PoetryLittle Things matter.. *Τα παρακάτω κείμενα, αποσπάσματα κτλ. δεν μου ανήκουν.*