Quotes // Αποφθέγματα//ποιήματα// Μικροκείμενα

51. Διάθεση Ημέρας

Χάνω τα καλοκαίρια που αγάπησα,

χάνω τους ποιητές και τους ζωγράφους

έφυγαν όλοι σαν σπίθα που κάηκε.

Χάνω τα χρόνια μου τελεσίδικα

ολόκληρες δεκαετίες να ονειρεύομαι

περασμένες πανάκριβες μου εποχές,

όταν ακόμα φόραγα

κοντά παντελονάκια. 

Και αλοίμονο μου

κάπου εκεί χάνω

και το δικό σου χαμόγελο,

παγωμένο κύμα στην ψυχή μου

μια να με στέλνει στα ουράνια

και μια να με βυθίζει

στα βάθη της απόγνωσης.

Αστείο είναι,

αλλά η ζωή μας μοιάζει

σαν ένα γυάλινο μπουκάλι

κερασμένης μπύρας

με μια τρύπα στον πάτο

να χάνει συνέχεια

το περιεχόμενο. 

Σε κοιτάζω κατάματα

με το βλέμμα μικρού παιδιού

σαν ορθάνοιχτο βιβλίο ποίησης

με ερωτικές ομοιοκαταληξίες

για να σου πω με μεγάλη αφέλεια,

πως τίποτα δεν έκανα κακό.

Διαρκώς να τρέφομαι

από τη νοσταλγία σου. 

'Οποιος μαδάει μαργαρίτες

δεν ξεχνά ποτέ του τις μικρές

τρυφερές  λεπτομέρειες

και δεν ξοδεύει το αληθινό

νόημα των εικόνων

γιατί ξέρει με τη καρδιά του,

πως ό,τι δεν βλέπει

δεν είναι εκεί

που ήταν πάντα.