ျမတ္နိုးရပါေသာ " ငယ္ "
အခုဆို က်ြန္ေတာ္ဖြင့္ထားတဲ႔ Gift Shop ေလးက တည္ရွိေနတာ တစ္လေက်ာ္ျပီ။
အင္း…~ ခ်စ္စဖြယ္ပစၥည္းေသးေသးေလးေတြနဲ႕ ဆန္းဆန္ျပားျပားတို႔ကိုသာ ေရာင္းတတ္တဲ႔ Hope ဆိုတဲ႔ က်ြန္ေတာ့္ဆိုင္ေလးဟာ အခ်ိန္အတိုင္းတာကာလတစ္ခုအတြင္း လူသိမ်ားလာခဲ႔တယ္။
ခုလည္း Anniversary Day မွာေပးဖို႕ဆိုလာတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေဆာင္ကို လွပေသသပ္စြာ ထုတ္ပိုးရင္းအလုပ္မ်ားေနရျပန္၏။
" စ်ာန္ … ကိုယ္လာတယ္ "
ပါကင္ပိတ္ေနရင္း ႀကားလာရတဲ႔အသံေႀကာင့္ ေမာ့ႀကည့္စရာ ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္ျပီ…။
သူက ကိုဇြဲပင္။
"ကိုဇြဲ … ဘယ့္နွယ့္ေႀကာင့္ ဆိုင္ကို ေရာက္လာရတာတုန္း "
"ကိုယ္ Duty off တယ္ေလ… ဒါ့ေႀကာင့္ …။
အာ ဒါနဲ႕ စ်ာန္ အားလား?"
"ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ေလ ကိုဇြဲရဲ႕… မအားေသးဘူး "
" ေႀသာ္…~ ဟုတ္ပါျပီ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးရယ္ … ဒါဆိုလည္း ကိုယ္ဒီမွာထိုင္ေစာင့္ေနမယ္ "
"အင္း အင္း "
ကုုိဇြဲဘက္ကိုတခ်က္မွလွည့္မႀကည့္ပဲ လက္ေဆာင္ကိုသာထုပ္ပိုးေနမိ၏။
Counter မွာ က်ြန္ေတာ့္ေဘးကေနထိုင္ေနေသာ ကိုဇြဲကို ေခတၱလ်စ္လ်ဴရွဳထားလ်က္။
"ကဲ ေျပာ ကိုဇြဲ ဘာကိစၥနဲ႔ေပါက္ခ်လာတာလဲ "
"ဘာလဲ… ကိုယ္လာတာ မင္းက မႀကိဳက္တာလား?"
"မဟုတ္ပါဘူး… ထူးဆန္းေနလို႕ "
"ဒီေန႕ ဘာေန႕လဲမငိးမသိဘူးလား? "
"ဘာေန႔လဲ ကိုဇြဲရ?"
"ဟာ… April 20 စ်ာန္႔ေမြးေန႔ေလကြာ …။
ဒါ့ေႀကာင့္ ကိုယ္ေရာက္လာတာေပါ့ "
"Ahh … ဟုတ္သားပဲ။ က်ြန္ေတာ္ေမ့ေနတာ …။ သႀကၤန္ျပီးတာနဲ႔ လူကအလုပ္ေတြဖိလုပ္ေနရေတာ့ အကုန္ေမ့ကုန္တာ "
"ဒါဆို မင္း ဆိုင္ကို ဒီေန႔ပိတ္လိုက္သင့္တယ္မထင္ဘူးလား? ကိုယ္နဲ႕ ဘုရားသြားမယ္ …"
