ျမတ္နိုးရပါေသာ " ငယ္ "
အာရုဏ္တက္ခ်ိန္မို႔ သူရိန္ေနမင္းက တိမ္တိုက္မ်ားႀကား တစတစ ပုန္းကြယ္ရာမွ ထြက္ေပၚလာေခ်ျပီ…။
မနက္ ၇နာရီအခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ က်ြန္ေတာ့္မွာ အိပ္ရာထဲလွဲကာ ပ်င္းရိေနဖို႔အခ်ိန္မရွိ။
ကိုဇြဲ စာေမးပြဲေျဖတာ ေနာက္ဆုံးေန႔မို႔ လိုက္ေစာင့္ေပးရဦးမည္…။
ေႀသာ္…~ အရင္ကဆို မနက္ ၈နာရီထိုးခါနီးေလာက္မွ ထတတ္တဲ႔က်ြန္ေတာ္က ခုေတာ့လည္း အက်ငိ့ေတြပ်က္လို႕…။
ကိုယ့္အျဖစ္ကိုယ္ေတြးမိကာ ႀကိတ္ျပံဳးမိရေခ်ျပီ။
-
-
-
ကိုဇြဲအိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ သူက ဧည့္ခန္းထဲမွာ Biology ဆိုတဲ႔စာအုပ္ႀကီးကိုင္ကာ အသံတိတ္စာမွတ္ေနေလသည္။
အင္း… က်ြန္ေတာ့္ကိုဇြဲက သူမ်ားေတြလို ခုနစ္အိမ္ႀကားရွစ္အိမ္ႀကားေအာ္က်က္မွစာရတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ အသံတိတ္က်က္မွေခါင္းထဲစာေရာက္တာမ်ိဳး…။
ကိုဇြဲေဘးကို အသာအယာေလးဝင္ထိုင္ကာ
"ကိုဇြဲ မနက္စာစားျပီးျပီလား"
စာအုပ္ကိုအႀကည့္မပ်က္ပဲ ေခါင္းခါျပလာသည္။
"ဒါဆို စားေတာ့ေလ… မႀကာခင္ပဲသြားရေတာ့မယ့္ဟာ"
"ေနာက္မွစားမယ္ ဒီမွာ အခန္း 11 က တစ္မွတ္တန္ေမးနိုင္တာေလးေတြ ႀကည့္လိုက္ဦးမယ္ "
"ဒါဆို က်ြန္ေတာ္ခြံ႕ေက်ြးမယ္ေလ… ကိုဇြဲဘာကိုဇြဲ စာႀကည့္ေနေပါ့ "
"အာ ရတယ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စားတတ္တယ္ … ငါကေလးမဟုတ္ဘူး စ်ာန္ "
စ်ာန္လို႕ ကိုဇြဲဘက္က သံုးႏႈန္းလာတိုင္း ဘာေႀကာင့္မွန္းရယ္မသိ ရင္ဘတ္ထဲကတခ်က္နာက်င္တယ္…။
"မရပါဘူး က်ြန္ေတာ္ခြံ႕ေက်ြးမယ္…"
" ေအးပါကြာ "
စိတ္မရွည္တဲ႔ေလသံတို႔နွင့္ေျပာလာေသာ ကိုဇြဲကို အျပစ္မျမင္မိနိုင္ပါဘူးေလ…
သူ စာသိပ္မရေသးလို႕ စိတ္ရွဳပ္ေနလို႕ေနမွာပါ ဟုသာ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ေျဖသိမ့္လိုက္မိေတာ့သည္။
ထမင္းစားပြဲေပၚအသင့္တင္ထားေသာ အန္တီေမ့လက္ရာ ထမင္းေႀကာ္ပူပူေႏြးေႏြးတစ္ပြဲနွင့္ Ovaltine တစ္ခြက္ကိုယူကာ ကိုဇြဲရွိရာဦးတည္မိျပန္သည္။
