ျမတ္နိုးရပါေသာ … " ငယ္ "
••• ရွင္သန္ရာကမၻာေလးထဲက
ျမတ္နိုးဆံုးျပယုဂ္ေလးတစ္ခုဟာ
မင္းေပါ့… ကေလးရယ္……။ •••
•°•°••°•°•°•°•°•°• Nge °•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
ေအးခ်မ္းစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလး၏လက္ေလးကိုဖြဖြကိုင္ကာ မ်က္နွာနုနုတို႕ကို တေမ့တေမာေငးႀကည့္မိ၏။
ႀကည့္ေနရင္း မ်က္ေတာင္စိတ္စိတ္တို႔က လႈပ္ရွားလာေသာအခါ …
" နိုးျပီလား စ်ာန္ "
" အင္း ~ "
" သက္သာသြားပါျပီ… ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ အလုပ္သြားမေနနဲ႕ေတာ့ … အိမ္မွာပဲနားေတာ့…"
" ဒါဆိုလည္း နားရုံေပါ့ "
" ျပီးေတာ့ … စ်ာန္ မင္း အဲ႕မွာမလုပ္နဲ႕ေတာ့ ထြက္လိုက္ေတာ့ … ကိုယ့္ပညာနဲ႕မင္းကိုရွာေက်ြးနိုင္ပါတယ္ "
" ဘာလို႔လဲ ? က်ြန္ေတာ္ အဲ႕မွာအလုပ္လုပ္တာမျကိုက္လို႕လား ?? "
"မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာထက္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ?? အင္း… ကိုယ္ မင္းကိုစိတ္မခ်ဘူး စိတ္ပူတယ္ …
မေန႕ညကလိုမ်ိဳး ထပ္ျဖစ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ? ျပီးေတာ့ မင္းသြားရတဲ႕ခရီးကလည္း အခန္႔မသင့္ရင့္ဒုကၡေရာက္နိုင္တယ္ … တစ္ခုခုဆို ေရလည္းမကူးတတ္ပဲနဲ႕ … "
ဘုရားေရ !! ဒါ ကိုဇြဲအစစ္အမွန္ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ႕လားလို႕ေတာင္ သံသယဝင္မိသြားတယ္…။
ကိုဇြဲကေတာ့ ရွက္တာေႀကာင့္လားေတာ့မသိ က်ြန္ေတာ့္ကိုေစ့ေစ့မႀကည့္ပဲ တစ္ဖက္ကိုသာမ်က္နွာလႊဲေနေတာ့၏။
" ကိုဇြဲ က်ြန္ေတာ့္ကို …စိတ္ပူတယ္ဆိုတာတကယ္ေျပာေနတာလား? "
" အင္ ?? စိတ္ပူတာေတာင္ စေနာက္ျပီးစိတ္ပူတာရွိရဦးမွာလား ?? "
" တကယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုဇြဲစကားနားေထာင္လိုက္မယ္…~ က်ြန္ေတာ္အလုပ္ထြက္လိုက္ေတာ့မယ္ အဲ႕ဒါဆို "
" အင္း … ကိုယ့္ကေလးက လိမၼာတယ္ ~"
" ကေလး …?? "
သူ႔စကားကို သံေယာင္လိုက္ကာ လိုက္ထြက္မိေတာ့ သူေနရခက္စြာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေန၏။
က်ြန္ေတာ္ ေနမေကာင္းမွ သူ႕ခံစားခ်က္ေတြပြင့္ထြက္လာတာေတာ့ ထူးဆန္းမိသား…။
