Destroyed [ The Story of Soumaya ] - Part 1 & 2

28.

Iedereen heeft één dag per jaar. Een dag waarop je één jaar ouder wordt, en soms ook wat wijzer. 

Vandaag is die dag dus voor mij, voor als je zo dom bent, dat je nog niet doorhad dat ik gewoon probeer te zeggen dat iedereen mij moet feliciteren. 

Twintig jaar alweer, de tijd vliegt gek. 

Ik loop de trap af naar beneden, zoals gewoonlijk, en neem plaats in de keuken. 

Ik mis Souf zo super erg in dit huis, en hij mij waarschijnlijk ook. 

Ben lekker alleen thuis, gezellig he. 

'Wat zal ik vandaag eens doen?', vraag ik mezelf, terwijl ik met mijn vork speel. 'Niks', beantwoord ik mijn vraag glimlachend. 

'Ow wacht, Sarah komt vanavond ophalen', schiet me ineens te binnen. 

Mijn vader loopt de keuken binnen. 'Jij bent ook vroeg klaar met werken vandaag', merk ik op. 'Heb de hele nacht doorgewerkt schatje', zegt hij vermoeid, terwijl hij neerploft op de stoel, tegenover mij. 

Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Waarom doe je dat jezelf aan?', vraag ik bezorgd. 'Hard werken voor je geld'

'Waar is je moeder?' 'Boodschappen doen', zeg ik terwijl ik een broodje voor mijn vader klaar maak. 

'Hoe voelt het om twintig te zijn?', vraagt mijn vader. 'Gewoon hetzelfde als gister en eergisteren, hoe moet het anders voelen', zeg ik alsof hij dom is. 'Soum', begint mijn vader. 'Ik ben echt trots op je, wist je dat?' 'Ja', zeg ik zelfverzekerd. 

'Ik meen het, ik ben trotser op jou dan op Soufiane', biecht hij eerlijk op. 

Ik kijk op.  Dat is wel een eer zeg.

Ik hoor hard getoeter vanaf buiten komen, wat maar niet stopt. 'Ga je niet kijken?', vraagt mijn vader nieuwsgierig. 'Waarom zou ik?' 'Dan niet hé', zegt hij geheimzinnig.

Ik haal mijn schouders op, en loop naar de voordeur, die ik opentrek. 

Mijn mond valt open van verbazing, als ik Marouane zie toeteren in een glinsterende witte auto, waar een lint om heen zit. 

Hij stapt uit. 'Verassing', zegt hij terwijl hij de houding van een clown aanneemt. Ik kijk mijn vader aan, die me met een grote glimlach aankijkt. 'Voor mij?', zeg ik niet-begrijpend. 'Nee voor mijn buurvrouw, wil je 'm of ik neem hem weer mee', zegt Marouane sarcastisch.

Maar hoe dan? Zo'n auto is toch super duur? Niet dat ik er veel verstand van heb, maar het ziet er heel duur uit. 

Ik gil het uit, ren naar Marouane toe, en spring als een dier in zijn armen. 'Rustig swa', lacht hij. 

'Hoe ben je aan al dat geld gekomen?' 'Korting gekregen van je pa', lacht hij schouderophalend. 

Voor als je het nog steeds niet weet : mijn vader heeft een autobedrijf, wat inhoud dat hij auto's verkoopt, duuuuh.

Mijn vader die naar ons toeloopt, geef ik ook een knuffel. 'Wil je rondje maken nigh?' 'Ja!', gil ik enthousiast. 

Ik heb mijn pyjama nog aan, maar dat boeit me dus ook niks.

Ik stap in, en Marouane gaat naast me zitten, mijn vader kijkt ons tevreden aan, waarna ik wegscheur. 

Ik rijd de snelweg op, en geef hard gas. 'Wollah wist niet dat je dit kon', zegt Marouane vol bewondering. Als de snelweg weer af rijd, ga ik wat rustiger. 

'Is dit niet teveel?', vraag ik vervolgens serieus. 'Je mag nog wel paar kilometers harder als je dat wilt', zegt hij schouderophalend. 'Ik meen het, zulke auto's zijn niet goedkoop' 'Alles voor jou toch', grijnst hij.