Destroyed [ The Story of Soumaya ] - Part 1 & 2

5.

Verward loop ik terug de keuken in. 

Dit kan toch niet waar zijn? Na alles, wat hij mijn twee mans heeft aangedaan, durft hij hier zich, zo uit het niets, te vertonen? En dan nog wel, met de vraag of IK met hem wil trouwen. Veel gekker kan dit niet worden, ofwel soms?

Flashback

'Je bent gewoon vreemdgegaan!', hoor ik Hanane boos schreeuwen. 'Wat?', fluister ik zacht. Bilal, die vreemdgaat. Dat kan gewoon niet. Dat is net zo iets als Soufiane, die stopt met FIFA spelen. Ze heeft het vast verkeerd, Bilal doet geen vlieg kwaad.

Ik zet mijn oor tegen de deur.

'Ja dus', hoor ik Bilal zijn stem zeggen. 'Ja dus?!', schreeuwt Hanane nu nog bozer. 'Je flikt het om met verdomd twee andere meisjes vreemd te gaan! Je had beloofd om mijn hand te komen vragen!', schreeuwt ze woedend. 'Vind je da-', een harde klap onderbreekt haar zin. Nog geen seconde later, hoor ik Hanane het uitschreeuwen van de pijn.

Ik schrik. Ik moet nu naar binnen.

Nee Soumaya, dat gaat niet. Dit is iets tussen hun, als hij Hanane nog een keer aanraakt, ga je naar binnen.

Ja, dat is wat ik ga doen.

'Je gaat je bek houden, begrepen?', beveelt Bilal haar bot.

Mijn god, ik had dit nooit maar dan ook nooit van hem verwacht. Is dat Bilal wel, daarbinnen?

'Maar ik hou van je', huilt Hanane.

'Ik heb nooit van je gehouden, vieze slet', sist hij.

Ik hoor voetstappen mijn kant op komen, en voor ik het weet gaat de deur open, en val ik op de grond.

Als Bilal mij ziet, verandert zijn blik ineens, in een hele zachte blik. 

'Sorry', zegt hij.

Wat is er mis met deze jongen?

Hij steekt zijn hand uit, om mij te helpen, die ik bot afwijs.

'Donder op, vieze hoer die je bent', sis ik.

Ik kijk hem aan, en zie dat zijn blik weer terug veranderd in de botte.

Bilal loopt langs mij, en draait zich nog een keer om, voordat hij de trap afloopt.

Hij kijkt me aan met een strakke blik, en loopt vervolgens weg.

Zo snel als ik kan, ren ik naar Hanane toe, die op de grond, met haar rug tegen de muur, zit.

'Bilal', is het enige wat ze eruit kan brengen.

Einde Flashback.

Ik ga dus mooi niet met hem trouwen, en dat is maar goed ook. 

Ik pak de laatste schaal met koekjes, en loop terug de woonkamer in, waar ik plaats neem naast mijn broer.

Ik knijp zacht in Soufiane's been.

Dit is iets wat we altijd bij elkaar doen, als de een ergens weg wil. Als hij terug knijpt, betekent het dat hij ook weg wil.Yeah, I know, it's a weird thing.

Soufiane knijpt zacht terug.

Ze praten wat, terwijl ik helemaal in mijn gedachtes verdwaald ben.

'Soumaya, ga maar even met Bilal kennismaken in de tuin', stelt mijn vader voor.

'Nee dat hoeft niet', wil ik eigenlijk zeggen, maar het enige wat uit mijn mond komt is onverstaanbaar gebrabbel in een onbekende taal.

Ik knijp Soufiane dit keer nog harder.