Destroyed [ The Story of Soumaya ] - Part 1 & 2

8.

'Ik ga', laat ik weten, als ik in de ochtend vertrek richting werk. 'Wacht', houdt Soufiane mij tegen. 'Wat?', vraag ik ongeduldig. 'Ik ga je brengen' 'Nee, hoeft niet'

Souf kijkt me een beetje onzeker aan.

Ik ga voor hem staan.

'Je hoeft echt niet bezorgd te zijn. Ik ga met de auto, er kan me niks gebeuren', zeg ik geruststellend. 'En al zou er wat gebeuren, ik kan heus wel voor mezelf opkomen', voeg ik er snel  aan toe, terwijl ik mijn schoenen aantrek.

'Je kan niet voor jezelf opkomen, als er van die rare mensen rond lopen' 'Soufiane, ik red me wel. Zodra er iets is, ben jij de eerste die ik bel. Goed?', stel ik heb gerust.

Hij mompelt wat, maar knikt uiteindelijk toch.

Ik stap in mijn auto.

Waarom laat die vent me niet gewoon met rust? Er zijn genoeg meisjes die wel met hem zouden willen trouwen, alleen al om het feit dat hij geld heeft. Zwart geld dan. Heel veel zwart geld. Het verbaast me eigenlijk dat Soufiane hem niet herkend. Ik had gedacht dat hij zo'n iemand als Bilal wel zou herkennen. Niet dus.

In mijn gedachte verzonken, rijd ik richting werk.

Ik meld me, zoals altijd, aan bij Saskia, en ga naar mijn kantoor, op de tweede verdieping.

Ik neem plaats, en pak mijn telefoon erbij. Ik heb hem sinds gister niet aangeraakt, wat nogal lang is voor mij.

zeven gemiste oproepen, waarvan er zes van Hanane zijn, en de andere van Marouane. Marouane.

Gelijk klopt mijn hart sneller. Wat doet hij toch met mij? 

'Je maakt mijn hart gek habibi', fluister ik zacht. 

Hij heeft ook nog een paar appjes gestuurd, net zoals Hanane, met de vraag waar ik ben.

Ik laat ze allebei maar even op blauw, en ga aan het werk. Marouane is nu toch op zijn werk, dus het heeft niet zo veel nut om te antwoorden.

Dan gaat mijn werktelefoon af. Nou ja, het is gewoon zo'n vierkant ding, met een telefoon erin, en als nodig is, kan je daarmee naar de balie, baas of teamleider bellen, en in dit geval ben ik de teamleider van mijn afdeling. Voel me een maffia baas.

Eigenlijk ben ik gewoon gekozen, omdat er niemand anders was. Was nog "jong", en toen moest ik mezelf bewijzen, wat ik heb gedaan of course.

Ik neem op. 'Soumaya?' 'Ja?' 'Er is ene Marouane voor jou, kan hij naar boven komen?', vraagt Saskia.

'Marouane', zeg ik verbaasd. 'Ja. Uh Marouane El Jibri.' 'Uh ja natuurlijk. En nog wat Sas, hij kan voortaan naar binnen zonder dat je me hoeft te bellen' 'Is goed moppie. Hij komt er nu aan'

Wat doet hij hier nou? Ik kijk op mijn telefoon. Ja, half tien. Hij hoort nu toch echt op zijn werk te zijn. Tenminste, hij vertelde mij dat hij vijf dagen per week werkte, maandag tot negen uur, dinsdag tot donderdag tot half vijf, en vrijdag tot drie.

Hij klopt op de deur, waarna hij binnenloopt. 'It's ya boy  Marouane', zegt hij glimlachend.

Die glimlach laat mijn hart gewoon smelten. Zo mooi.

Ik sta op van mijn stoel, en hij geeft me een hele lange en warme knuffel. 'Hoor jij niet op je werk te zijn?', vraag ik verbaasd. 'Mijn oom heeft me uurtje gegund, en aangezien jij mij negeert op app dacht ik ik kom even naar deze chick die zeg maar te high class is om te reageren'

Marouane werkt bij zijn oom. Zijn oom heeft sinds kort het bedrijf overgenomen, van de vorige eigenaar die met pensioen ging. Hij had geen familielid meer die het kon overnemen, en hij vertrouwde het zijn oom wel toe, dus vandaar.