Destroyed [ The Story of Soumaya ] - Part 1 & 2

4.

'Opstaan', hoor ik iemand vaag zeggen.

Ik trek me er niets van aan, en probeer ongestoord mijn slaap te hervatten.

'Ik zei opstaan', hoor ik weer dezelfde stem zeggen, die blijkt van mijn moeder te zijn.

'Hmm', grom ik, voordat ik de dekens over mijn hoofd trek, en me omdraai, om een poging te doen mijn dutje te hervatten.

'Vandaag is het een grote dag!', zegt mijn moeder enthousiast, terwijl ze in één ruk de dekens van me aftrekt.

Ik wrijf in mijn ogen, en trek mezelf op.

'Moest dat nou zo nodig?', vraag ik slaperig. 'Ja', antwoordt ze simpel. 'Hier ik heb deze jurk voor jou klaar gelegd', zegt ze wijzend naar een jurk die in de kast hangt. 'Die trek je straks aan', beveelt ze streng.

Ik knik ongeïnteresseerd, en speel wat met mijn haren.

Mijn moeder kijkt me aan, en ziet hoe weinig interesse ik hier in toon, en komt op mijn bed zitten. 'Ik weet dat je nog jong bent, misschien zelfs te jong om te trouwen. Maar je gaat heus niet over één maand trouwen, als je zijn aanzoek accepteert. En alsjeblieft, ook al wil je niet, toon tenminste wat interesse, en zet de gasten en mij niet voorschut', zegt ze.

Ik kijk naar de prachtige zalmroze jurk. Hij is van boven een beetje versierd met pareltjes, en er zit een dunne riem bij.

Ik knik, en geef haar een knuffel.

'Ga alvast douchen, of doe iets anders nuttigs, want het is al twaalf uur geweest', zegt mijn moeder, voordat ze mijn kamer uitloopt.

Ik slaak een diepe zucht, en sta op uit mijn bed. Ik loop naar de douche waar ik een heerlijk warm bad neem.

Ik hou ervan om in bad te gaan. Je kan dan voor even alles om je heen vergeten, en alleen van dat moment genieten.

Heerlijk.

Na zo'n anderhalf uur in badkamer te hebben doorgebracht, ben ik eindelijk klaar.

Ik loop de badkamer uit, als ik tegen een halfnaakte Soufiane aanbots.

'Ewa werd tijd', zegt hij geïrriteerd. 'Dacht je ik trek mijn shirt uit, zodat ik alvast in de gang kan douchen?', vraag ik.

Ik moet zelfs lachen om mijn eigen grap.

'Niet grappig', zegt hij met een serieuze blik. 'Wel grappig', probeer ik met een serieuze blik te zeggen, wat na twee seconden al niet meer lukt.

Weer barst ik in lachen uit. Als ik Souf's serieuze gezicht zie, moet ik zelfs een traantje wegpinken van het lachen.

Hij haalt zijn schouders op, en loopt de badkamer in.

Als ik eindelijk ben uitgelachen, loop ik naar mijn kamer.

Ik kijk naar de klok, en zie dat het al bijna twee uur is. Ik ga echt niet mijn best doen, voor die gozer. Ik bedoel, waarom zou ik, als ik niet eens weet wie hij is. Eigenlijk wil ik mezelf gewoon in mijn pyjama vertonen, maar ik doe het voor mijn moeder. Ik wil haar niet voor schande zetten. Niet dat het mij wat boeit, als ik mezelf  zo zou vertonen, maar ik weet dat het mijn moeder wel zal boeien. 

En ik wil hem zelf ook niet voor schande zetten. Zijn ouders zullen zeker helemaal happy zijn, en ik wil hem dan niet voor zijn ouders beledigen of wat dan ook, dus ik houd het vandaag gewoon lekker netjes.

Ik ben eigenlijk best benieuw naar wie het is.

'Souf!', gil ik vanuit mijn kamer. Gelijk verschijnt hij in de deuropening. Dit keer met een T-shirt aan.