Koparılan kanatların tüylerinde büyüyor ağıtlar
ve dökülen her gözyaşında;
ölümler, büyüyor umutlar..
Görmüyorsun, hissedemiyor, duyamıyorsun.
Acıyı, kanı ve kederi.
İçinde büyüyen sebebi istemiyorsun.
Kentleşiyor yüreğim,
beton üstünde betonlar gibi,
asfaltlar gibi,
çamurlar gibi,
sen gibi.
Ruhumdaki hayalin gibi kararıyor gündüzlerim,
gecelerim aydınlanmıyor.
Şimdi artık açıklaması yok cinayetlerin.
Ve neşterin kesemediği bedeni, öldürür sözlerin.
