Çaresi yoktu yalnızlığın, acınacak dertlerden müzdarip seviniyordu yürekler. Umutlarla, küçücük umutlarla. Gözlerimizin anlattığı çok şey vardı o gün; bir damlaya sığdıramayacağımız ve binlercesiyle de anlatamayacağımız. Sevinçlerimiz vardı bir gün, gün geçtikçe azalan sevinçler o küçücük umutlarla yeniden yeşerdi bugün.
"Kaybettiğimiz insanlığın aklımıza gelmesi ile karardık ve geri dönemeyeceğimiz karanlık içinde siyahlarımıza sarıldık."
