Bazen sizi tutan bir şey kalmaz bu şehirde.
Dostluklar, caddeler, sokaklar...
Bazen sokağın köşesini her döndüğünüzde hissettiniz o alışılagelmiş hissi hissetmezsiniz. Sevdikleriniz kayar gider yavaş yavaş. Bazen göremeden, farketmeden olur tüm bunlar ve etrafınızdaki kalabalık artık büyük bir karanlıktan ibarettir. En keyif aldığınız anılarınız artık canlanmaz gökyüzünde. Geçmiş o kadar uzak gelir ki, düşünüp anımsayamazsınız her detayını. İşte o an gitmek gerekir bazen uçsuz bucaksız bir şehre, tükettiğiniz çokluğun olmadığı bir yere. Attığınız her adım size yeni bir macera gibi, geçtiğiniz her sokakta aşina olmadığınız bakışlar. Bir yabancılık hissi elbette olacaktır. Sonrasında her yeni şeyin bir samimiyeti.
Bazen korkmamak gerekir gitmekten. Arkamızda kalanlara üzülmemek gibi. Baktığımız gökyüzünde yıldızları daha canlı görebilmek için durmamak gerekir yerinde.
"Ne vakit umutla beklesem, bir yanım gitmek ister. Ne vakit geçmişi özlesem, geçmişim hiç yaşanmamış gibi."
