She was mine|| Zayn Malik Fanfiction

#3

'Nooit zal ik je laten vallen..' Ineens komen de woorden weer voor me die Zayn elke dag herhaalde als ik opstond. Hij zei het wel, maar hij meende het ook. Waarom laat ik hem gaan?

Ik schrik op uit m'n gedachte als ik een klap hoor. Dat is dus waarom ik Zayn laat gaan. 'Julian!' Schreeuw ik als ik naast hem neer kniel. Ik zie kleine straaltjes bloed uit zijn rechter wang ontstaan en geef hem snel ondersteuning in zijn rug zodat hij kan zitten.

'Zayn, oprotten!' Roep ik als ik hem aankijk met tranen in m'n ogen. 'Nee, ik zou je nooit laten vallen. Weet je nog?' Zegt hij droog als hij me aankijkt.

Hoofdschuddend draai ik me weer om naar Julian die aan zijn wang voelt. 'Die klap krijg je nog terug!' Hoor ik hem schreeuwen als Zayn weer dichterbij komt lopen.

'Dat denk ik niet' sist hij vals als hij even lacht. 'Zayn, je bent dronken. Flikker op' zeg ik als ik hem aankijk. Geïriteerd zie ik hem z'n handen boven zijn hoofd houden en loopt hij uiteindelijk weg.

'Het spijt me' fluister ik zacht als er een traan over m'n wang glijd die op Julian's hand uitkomt. 'Het geeft niet, je kon er niks aan doen' zegt hij als hij een kleine glimlach laat zien.

Die glimlach is iets wat me al een beetje gerust steld. Als ik niet zo dom aan Zayn's woorden dacht kon ik hem nog tegen houden, en had Julian hier nu niet gelegen.

'Ik breng je naar m'n huis.' Zeg ik vastbesloten als ik hem help met opstaan. Uiteindelijk staan we allebei weer overeind en ondersteun ik hem met lopen. 'Dankje' hoor ik Julian zeggen als we voor mijn huis staan. Ik glimlach even en maak de deur open.

'Wow het ziet er best leuk uit!' Hoor ik hem zeggen als we naar binnen lopen. Ik lach even en sluit de deur. 'Dankje, is van m'n ouders geweest.' Zeg ik snel als ik naast Julian kom staan.

'Kom, ik breng je naar m'n kamer.' zeg ik als hij nog steeds de kamers aan het bewonderen is. 'Is goed, ik volg je wel' hoor ik hem zeggen als we de trap oplopen.

'Uw Slaapkamer voor vandaag' zeg ik met een glimlach als ik de deur open houd. 'Prachtig mevrouw' antwoord hij met een deftige vrouwen stem. Ik lach even en doe het raam een klein stukje open.

'Je mag dit wel aantrekken' roep ik als ik een zwarte sweater met een broek uit m'n kast trek. 'Thanks' hoor ik hem nog roepen voordat hij het aan neemt.

'Ik ga me omkleden in de badkamer, zeg maar als jij klaar bent met omkleden' zeg ik met een glimlach als ik de badkamer inloop.

**

'Truste' hoor ik Julian zeggen als ik m'n ogen al gesloten heb. 'Truste' mompel ik terug in m'n kussen. Ik hoor Julian lachen en merk dat hij een arm om me heen slaat. 'Je hoeft je geen zorgen te maken over Zayn, ik ga hem niet terug slaan.' Hoor ik hem wat zachter zeggen als ik me naar hem toe draai.

'Maar je zei tegen Zayn dat je dat wel ging doen.' Roep ik als ik hem niet begrijpend aankijk. 'Dat was om hem weg te krijgen, tuurlijk zou ik niet iemand slaan waar jij nog om geeft.' Ik glimlach even en kijk hem aan. 'Dankje,' zeg ik zacht terug.

Ik sluit m'n ogen weer en denk aan de woorden van Julian. 'Iemand waar ik om geef'' zei hij net. Eughh, nee ik geef niet meer om hem. Of wel? Niemand heeft ooit zoiets tegen me gezegd.. Het is lief en beschermend.

Ik hoor de zachte ademhaling van Julian. Blijkbaar slaapt hij al, nou ik duidelijk nog niet. Ik moet niet zo erg piekeren over Zayn. Het is ovet, en daar blijft het ook bij.

**

'Niall!' Roep ik blij als ik naar hem toe ren en hem een knuffel geef. 'Zoëyerd!!' Roept hij enthousiast terug. Ik glimlach en merk dat ik deze knuffel echt gemist heb.

'Zullen we gaan?' Vraagt hij met een grote lach op zijn gezicht. Ik knik en loop met hem mee naar zijn auto. 'Kan je me zometeen uitleggen wat er gebeurdt is?' Vraagt hij als hij naar de weg blijft kijken. 'Is goed' mompel ik terug.

Ik moet het toch iemand vertellen. Anders blijf ik er zelf mee rondlopen en ik word er helemaal gek van..

'Nando's' roep ik alweer wat blijer als ik de grote letters zie verschijnen. Ik zie hem met z'n Ierse grijns op een parkeerplaats stoppen en stap de auto uit.

'Komt u binnen' roept Niall die zelf al naar binnen rent. Ik ruik de lekkere geur die m'n neus komt binnen dringen. Ik volg Niall naar onze tafel achterin en zie Catterien lachend naar me zwaaiien. 'Zoëy!' Roept ze blij als ik naar haar toe ren.

'Ohh ik heb jou zo gemist!' Zeg ik blij als ik haar op m'n schoot neem en naast Niall aan een tafel ga zitten. 'Ik had Catterien meegenomen. In de tijd dat ik jou ging ophalen kon Julian op haar passen.' Roept hij enthousiast en helemaal trots op zichzelf. Ik glimlach en zie Julian een klant helpen. 'Dankje Nialler' zeg ik als ik Catterien ook zie lachen.