She was mine|| Zayn Malik Fanfiction

#19

OMGGG,IK WAS GISTEREN NAAR ONE DIRECTION. GROENE STAANVAK. OMGGGGG. IK ZAT TE JANKEN BIJ DON'T FORGET WHERE YOU BELONG. AAAAAGGHH ZO VERSCHIKKELIJK MOOI.. Godd ik zat naar me foto's terug te kijken en de tranen stonden alweer in mn ogen. IK MISS ZEEEH :'((((

===============###======

(Zoëy pov.)

Ik kijk naar Zayn die boos mijn kamer inloopt. Snel veeg ik mijn tranen weg, wat eigenlijk geen zin heeft omdat je aan mijn hele gezichts uitdrukking kunt zien dat ik heb zitten janken.

'Waarom heb je me niks verteld' Met een gebroken hart kijkt hij me aan. Ik voel me zo klein nu. Schuldig, verdrietig.. Ik wil Zayn geen pijn doen.

'Sorry' fluister ik zacht als ik de kamer uitloop maar Zayn mijn arm vastpakt. 'Laat haar los, doe normaal' Hoor ik Louis zeggen die Zayn boos aankijkt.

'Zayn, Als je van iemand houdt moet je die gene ook een beetje los kunnen laten, z'n eigen gang laten gaan.' Hoor ik Louis zeggen terwijl Zayn hem met brandende ogen aankijkt. 'Ooh, dus het is heel normaal om op een vriend van Niall verliefd te zijn?!' Roept hij als hij wegloopt terwijl de tranen in zijn ogen beginnen te staan.

'ZAYN?!' Snel ren ik hem achterna maar merk ik nu al dat hij sneller is. 'Vergeet me, oké?' Roept hij terwijl er een traan over zijn wang loopt. Wacht.. Ik heb Zayn aan het huilen gemaakt.

'Het komt nooit meer goed. We zijn al zo vaak de fout ingegaan, ik wil niet nog meer pijn door jou klote gedrag' Die laatste woorden spuugt hij richting mijn gezicht en snel loopt hij de deur uit.

Verslagen loop ik de deur uit en kijk ik naar een jongen die Woest, huilend en gebroken de straat uitloopt. Het is Zayn, en ik heb het helemaal zelf aangericht.

**

Wachtend zit ik nog steeds op de trap voor het huis, maar verdwijnt de moed die ik eerst had langzaam weg. Ik zit nu al 4 uur te wachten en het is al donker, maar ik vertrouw erop dat ik zo ineens een jongen met Zwart haar de hoek om zie rennen. Al een paar keer hebben de andere jongens gevraagd om binnen te komen, maar elke keer kaatste ik ze net zo hard af als de eerste keer.

'Zayn, come back' Zeg ik zachtjes terwijl er een koude rilling door me heen gaat. Rustig sla ik mijn armen om me heen en probeer ik mezelf een beetje warm te houden.

'Zoëy, kom je?' Hoor ik Eleanor zeggen die rustig naast me komt zitten en me in een knuffel trekt.

Na een paar seconden barst ik in tranen uit en voel ik haar rustig over mijn rug wrijven. 'Ik mis hem' Zeg ik met een piepende stem.

'Hij komt terug. Geloof me' Zegt ze vastbesloten als ze me weer los laat. Zuchtend kijk ik naar de verte en geef ik de moed op.

Als Zayn iets zegt, houdt hij zich er ook aan.

Ik moet hem dus maar zien te vergeten.

Langzaam loop ik met Eleanor naar binnen en kijk ik nog een keer naar buiten.

'Ik vergeet hem'

Met die woorden sla ik de deur dicht en loop ik naar binnen.