《FİNAL》Katil Kim? (Suçlu Avcısı)

Katil İçimizde

"Yok İşte. Hiçbir yerde yok." diye bağırdı Resa Tuana'ya bakıp. "Tam tepelerine bineceğimiz sırada yok oluyorlar. Ve sonra bum! Aradığımız katili ölü olarak bir çöp konteynerında buluyoruz. Resmen ajanların yüz karasıyız. Lanet olsun aldığımız o kadar eğitime!"

Afşar "Neler oluyor?" diyerek odasından dışarı çıkarken, bağırıp çağıran Resa ile göz göze geldi. "Hayırdır?"

Resa onu hiç takmayarak sandalyesine oturup kafasını masaya vurmaya başladı. "Yemin ederim benden daha beceriksizi yok." Birden kafasını kaldırıp "İstifa mı etsem?" dedi. "Nasılsa bu işin sonunda kovulacağım."

"Ne saçmalıyor bu?"

"Şu katile takıldı kafası. Aylardır tek bir iz bile bulamadık." Tuana Afşar'a bakarken, Resa kendi kendine mırıldanıyordu.

"Tek sen değilsin ki onun peşinde olan. Bulamadıysak hepimiz bulamadık." diyerek "Bir de..." diye ekledi Afşar, "Son kurbanda katil sağ tarafa daha çok bastırmış. Bu da demek oluyor ki ya katil birden fazla kişi-" derken "Ya da katil her kimse yanı başımızda veya her an bizi duyabiliyor." dedi Resa onun sözünü keserek.

"Leb demeden leblebi dükkanında soluğu alanları severim." diyerek ona baktı Afşar. Tam gözlerinin içine. Resa gözlerini kaçırana kadar. "Bu yüzden bundan sonra olay yerinde, ya da herhangi bir yerde konuşmak yasak. Katil hakkında konuşacağımız tek yer toplantı odası olacak."

Olaya dahil olan tüm ekip kafasını sallarken "Ve bir şey daha." deyip arkasını döndü Afşar, gitmek üzereyken. "Ekibi daraltmanı istiyorum Resa. En fazla beş kişi. "

"Otuz kişilik bir ekiple yakalayamadığımız katili beş kişiyle mi yakalayacağız?" deyip alayla kahkaha attı Resa.

"Birileri dışarı bilgi veriyor. Bunu önlemek zorundayız."

"Bu şekilde onu asla yakalayamayız."

Afşar arkasını dönerken "Odama!" diye emir verip odasına doğru ilerledi.

Resa elindeki kalemi sinirle masaya fırlatıp yerinden kalkarken, Tuana "Sakin ol." dedi. "Unutma, o senin amirin."

"Ben böyle amiri si.." deyip derin nefes aldı Resa. Sakin kalmak zorundaydı.

Odaya geçip de kapıyı kapatınca, eliyle oturması için işaret verdi Afşar. 

"Emirlerime karşı mı geliniyor? Yoksa bana mı öyle geliyor? Umarım ikinci seçenektir." Başını hafif eğerek ona bakarken, "Ben hiçbir zaman emirleri harfiyen dinleyen biri olmadım." dedi Resa. "Bunu en iyi siz bilirsiniz."

"Benim olduğum şehirden ayrılman için emir verildiğinde ikiletmemiştin ama."

Çünkü gitmeseydim bana değil sana zarar vereceklerdi.

Resa cevap vermeyince "Dinlemediğin tek emir benimkiler sanırım." dedi Afşar.

"Evet. Çünkü sizin verdiğiniz emirlere karşı gelirsem zarar görecek tek kişi ben olurum."

"Ne demek bu?" Afşar kaşlarını çatarken, "Önemi var mı?" diye sordu Resa. "Sizin de demek istediğiniz gibi işime gelen emre uyuyorum, işime gelmeyene uymuyorum. Hepsi bu."

Odadan çıkıp giderken sinirle nefesini dışarıya verdi. Söyleyemem diye mırıldandı. Kimsenin hayatını tehlikeye atmaya hakkım yok.