Tattooed (Harry Styles fanfiction)

Chapter 24

Κεφάλαιο 24ο- Είπα μπες στο γαμημένο το αυτοκίνητο τώρα γαμώ το Χριστό και την Παναγία μου!

Ηλίθια, ηλίθια! Πόσο ηλίθια είμαι; Όταν ήμουν στην αγκαλιά του, όταν με τράβηξε για να χορέψουμε δεν αντιστάθηκα. Αντίθετα έμμεσα του έδωσα μια ευκαιρία που δεν συνειδητοποίησα ότι του την έδινα εκείνη τη στιγμή. Κι εκείνος τι έκανε; 

Ξεκίνησα να προχωράω προς τα έξω χωρίς να γνωρίζω που πηγαίνω. Πως σκατά θα έφευγα από εδώ; Θα έπρεπε να περπατήσω για να βρω ταξί, αλλά ήταν αργά και φοβόμουν να βγω πολύ έξω από την περιοχή που μετά βίας γνώριζα. Δεν υπήρχε περίπτωση να γυρνούσα πίσω για να ψάξω τα κορίτσια που πολύ πιθανόν να είχαν φύγει κιόλας. Τα πόδια μου πονούσαν υπερβολικά πολύ ξαφνικά. Ίσως βγήκε όλη η κούραση τώρα. Έσκυψα και τα έβγαλα, πατώντας ξυπόλυτη στο πράσινο χόρτο του σχολικού χώρου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και προχώρησα προς το έξω. Καθώς τραβούσα τη βαριά σιδερένια πόρτα για να μπορέσω να βγω άκουσα το όνομα μου. Την γνώριζα καλά αυτή τη φωνή, παρόλο που την είχαν πρωτοακούσει μόλις ένα μήνα και κάτι πριν. Ήταν ο Harry που κατευθυνόταν προς το μέρος μου. Έπρεπε να βιαστώ! Επιτάχυνα το βήμα μου, μα πριν καλά καλά το καταλάβω με είχε γραπώσει από το μπράτσο και με είχε τραβήξει κοντά του.
Αμέσως τινάχτηκα και προσπάθησα απεγνωσμένα να απελευθερωθώ από το κράτημα του «Άφησε με!» του φώναξα
Αντίθετα εκείνος με τράβηξε, σέρνοντας με κυριολεκτικά ξανά μέσα στο προαύλιο του σχολείου 
«Μη με ακουμπάς, παράτησε με γαμώτο!» ούρλιαξα.
Τότε με κοίταξε, φέρνοντας μας υπερβολικά κοντά. Απέφυγα να τον κοιτάξω στα μάτια.
«Που στο καλό νομίζεις ότι πας;» είπε παραδόξως ήρεμα.
«Σπίτι μου!» συνέχισα να μάχομαι στην μέσα στην αγκαλιά του αλλά μάταια. Το κράτημα του ήταν αρκετά δυνατό, ικανό να μου αφήσει σημάδι πάνω στα γυμνά μου μπράτσα.
Τα μάτια του σκλήρυναν «Είσαι τρελή; Τι σκατά έχεις μέσα στο κεφάλι σου; Ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί αν φύγεις μόνη σου έτσι μέσα στη νύχτα;» φώναξε τώρα
Ανησυχούσε; Ξεκίνησα να γελάω
«Πες μου ότι ανησυχείς για μένα τώρα;» συνέχισα να γελάω σχεδόν υστερικά. Αφού δεν με άφηνε θα του έσπαγα τα νεύρα. Ναι, ήμουν εξαιρετικά καλή σε αυτό!
«Δεν με νοιάζει, θα φύγω οπουδήποτε μακριά από εσένα!» συνέχισα.
«Μπες στο αυτοκίνητο θα σε πάω εγώ σπίτι σου!» και με έσπρωξε προς το πάρκινγκ λίγο παρά πέρα.
«Δεν υπάρχει περίπτωση! Προτιμώ να μείνω έξω όλη τη νύχτα!» αν δεν υπήρχε η μουσική από τον χορό θα είχαμε γίνει σίγουρα θέαμα. Φωνάζαμε υπερβολικά πολύ.
Φαινόταν νευριασμένος. Υπερβολικά νευριασμένος. Πέρασε μια φορά το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του και ανασαίνοντας βαριά είπε «Μπες στο αυτοκίνητο γαμώτο μου, δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω μόνη σου» και με έσπρωξε στο αυτοκίνητο, κάνοντας με να πέσω πάνω του.
«Είπα όχι!» ούρλιαξα ξανά.
«Είπα μπες στο γαμημένο το αυτοκίνητο τώρα γαμώ το Χριστό και την Παναγία μου!» και χωρίς προειδοποίηση με σήκωσε και ανοίγοντας την πόρτα με πέταξε στη θέση του συνοδηγού. Πήγα να βγω αλλά πρόλαβε να κλειδώσει το αυτοκίνητο. Ήμουν εγκλωβισμένο σε ένα καταραμένο αυτοκίνητο μαζί του!
Στο δευτερόλεπτο βρέθηκε στη θέση του και βάζοντας μπρος τη μηχανή άρχισε να τρέχει σαν τρελός.
«Τι στο διάολο δεν κατάλαβες στο ότι δεν θέλω να πάω πουθενά μαζί σου;» του φώναξα.
«Σκάσε, απλά σκάσε!»
«Σταμάτα το καταραμένο αυτοκίνητο τώρα!» είπα και άρχισα να τον χτυπάω.
Πρέπει να βγήκαμε εκτός γραμμής αφού ένιωσα το βάρος μου να μετακινήται κι εκείνον να βρίζει. Πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι γινόταν είδα ένα φως να με τυφλώσει και ο διαπεραστικός ήχος μιας κόρνας να μου τρυπάει τα αυτιά.
Έκλεισα τα μάτια μου γερά και όταν τα ξανά άνοιγα το αυτοκίνητο είχε σταματήσει. Κοίταξα τον Harry τρομαγμένη.
«Θα μας σκοτώσεις γαμώτο μου! Κάτσε στο γαμημένο το κάθισμά σου και βγάλε τον σκασμό γιατί δεν το έχω σε τίποτα να σε δέσω!» τσίριξε και ξανά έβαλε μπρος την μηχανή.
Αποφάσισα να τον ακούσω και δεν ξανά μίλησα. Ξαφνικά μια απέραντη σιωπή απλώθηκε κάνοντας με να θέλω να ουρλιάξω. Χωρίς να το σκεφτώ πίεσα του κουμπί του ραδιοφώνου κι εκείνο αυτόματα άναψε παίζοντας το Wildest Moments της Jessie Ware.
''What could bring bad luck, 
I've been looking at you too much... 
from the outside, from the outside, 
Everyone must be wondering why we try, 
Why do we try? 
Baby in our wildest moments, 
We could be the greatest, 
we could be the greatest, 
Baby in our wildest moments, 
We could be the worst of all ''
Άκουγα του στίχους με προσοχή προσπαθώντας να βρω ποιος που έκανε πλάκα. Τον κοίταξα με τον άκρη του ματιού μου. Κοιτούσε προσηλωμένος τον δρόμο παίρνοντας κοφτές ανάσες. Προσπαθούσε να ηρεμήσει, βρίσκοντας την αναπνοή του.
Πριν προλάβει να τελειώσει το τραγούδι, έκλεισα το ράδιο. Όχι, δεν άντεχα να ακούσω ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω αυτό το τραγούδι αυτή τη στιγμή.
...
Φτάσαμε έξω από το σπίτι μου έπειτα από λίγη ώρα. Τα φώτα ήταν σβηστά, σημάδι πως οι γονείς μου κοιμόντουσαν. Τράβηξα το χερούλι για να βγω χωρίς να πω κουβέντα αλλά με σταμάτησε. Έπεσε πάνω μου τραβώντας την πόρτα να κλείσει κι ύστερα κάθισε πάλι στη θέση του κοιτάζοντας με.
«Δεν πιστεύω να περιμένεις να σου πω κι ευχαριστώ;» τον ειρωνεύτηκα.
«Γιατί είσαι τόσο ξεροκέφαλη διάολε; Θα μπορούσαμε να είχαμε σκοτωθεί, δεν σε ταρακούνησε καθόλου αυτό;»
Έκλεισα τα μάτια μου για μερικά δευτερόλεπτα «Νόμιζα πως δεν πτοήσαι από κάτι τέτοια. Δεν υποτίθεται ότι είσαι ο σκληρός της υπόθεσης;» του απάντησα κοφτά.
Απότομα το βλέμμα του μαλάκωσε. Σήκωσε τα χέρια του και τα τοποθέτησε στα μάγουλά μου. Δεν αντιστάθηκα. Σμαραγδί μάτια με πλημμύρισαν, κάνοντας με ανήμπορη για την οποιαδήποτε κίνηση «Γιατί είσαι τόσο αντιδραστική;» ρώτησε νοερά «Μου βγάζεις έξω τον χειρότερο μου εαυτό, το ξέρεις;»
«Κι εμένα το ίδιο» ψιθύρισα.
Χαμογέλασε αχνά μετακινώντας τα βλέφαρα του προς τα χείλη του.
Όχι, όχι, όχι δεν θα τον άφηνα να με φιλήσει... όχι, όχ-
Πριν προλάβω να τον σταματήσω τα χείλη του βρίσκονταν πάνω στα δικά του προσφέροντας μου ένα δυνατό φιλί. Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου. Πως ήταν δυνατόν να ήμουν ερωτευμένη με έναν άνθρωπο που μόλις και μετά βίας τον γνώριζα; Η ζωή είναι ένα γαμημένο αστείο! Απλά πρέπει να προφυλάσσεσαι για να μη πάρεις την κάτω βόλτα. Στην περίπτωση μου, εγώ την είχα πάρει εδώ και καιρό και πολύ φοβάμαι πως υπάρχει δρόμος επιστροφής.
Γρήγορα πέρασα τα χέρια μου μέσα στα μαλλιά του, κολλώντας τον όσο περισσότερο μπορούσα πάνω μου. Τον ένιωσα να χαμογελάει πάνω στα χείλη μου.
Χωρίς να καταλάβω πως το έκανε, τράβηξε το κάθισμα μου και ανεβαίνοντας πάνω μου, βρεθήκαμε ξαπλωμένοι. Τα χείλη του βρέθηκαν στον λαιμό μου κάνοντας με βγάλω μικρού αναστεναγμούς, μπήγοντας τα νύχια μου στο πουκάμισο του. Προχώρησε προς το στήθος μου, κατεβάζοντας μου τις τιράντες από το φόρεμα μου. Σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα για να με κοιτάξει και χαμογελώντας μου φίλησε τη μύτη, έπειτα το μέτωπο και μετά ξανά τα χείλη. Νόμιζα πως θα γινόταν κάποια έκρηξη.
Σύντομα όμως όλα αυτά τελείωσαν όταν κατάλαβα τι πήγαινε να γίνει. Όχι, δεν θα του δυνόμουν τόσο εύκολα και προπαντός όχι έτσι!
«Harry» ψιθύρισα λαχανιασμένη «Harry όχι» 
Τότε σταμάτησε να με φιλάει και με κοίταξε 
«Είναι αργά, πρέπει να πάω στο σπίτι μου» συνέχισα.
Το πρόσωπο του σκοτείνιασε και στεναχώρια και θλίψη εμφανίστηκαν. Αργά σηκώθηκε από πάνω μου και με βοήθησε να βγω από το αυτοκίνητο. Έφερα τις τιράντες μου στην αρχική του θέση και άνοιξα την πόρτα για να βγω.
Πριν προχωρήσω προς το σπίτι μου, άκουσα την πόρτα να ανοίγει 
«Valerie» είπε και έτρεξε προς το μέρος μου. Με τράβηξε στην αγκαλιά του και κολλώντας με αυτοκίνητο μου έδωσε ακόμα ένα παθιασμένο φιλί, κόβοντας μου την ανάσα.