Tattooed (Harry Styles fanfiction)

Chapter 23

Κεφάλαιο 23ο- Χόρεψε μαζί μου.

Μαύρο. Φυσικά και επέλεξα να φορέσω κάτι μαύρο. Ξεπακετάρισα ένα φόρεμα που είχα να φορέσω περίπου ένα χρόνο. Ήταν δώρο του Nick στα περσινά μου γενέθλια. Το λάτρεψα αυτό το φόρεμα από την πρώτη στιγμή που το είδα.. Ήταν καιρός να το φορέσω ξανά νομίζω! Το φόρεσα και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Ένα πανέμορφο μάξι, στενό φόρεμα, με δυο λεπτές τιράντες να χαϊδεύουν τους ώμους μου και ένα αρκετά προκλητικό σκίσιμο που έφτανε μέχρι το μπούτι μου. Έβαψα τα νύχια μου μαύρα και έκανα ένα έντονο smokey eye σε συνδυασμό με κατά κόκκινα χείλη. Τέλος άρπαξα τις 13ποντες μαύρες καστορ γόβες μου και τις φόρεσα.

Όλα ήταν έτοιμα λοιπόν. Θα πήγαινα μόνη μου μέχρι το σχολείο. Ζήτησα από τον Kyle να με συναντήσει εκεί.
Μπήκα στο ταξί-ναι γελοίο, πήρα ταξί για να παω μέχρι το σχολείο μου γιατί η διαδρομη με τα ποδια θα μου έτρωγε πολύ χρόνο και ειδικά με τις γόβες-και πήρα τηλέφωνο την Ashley. Τα κορίτσια ήταν ήδη εκεί. Μου είπε πως είδε και τον Harry με την παρέα του. Επομένως είχε έρθει στον χορό.. Καθόλη τη διάρκεια της εβδομάδας δεν ανταλλάξαμε ούτε μια κουβέντα. Μονάχα την Πέμπτη και την Παρασκευή βέβαια είχε έρθει στο σχολείο, όμως έστω μόνο κι αυτές οι μέρες ήταν αρκετές για να καταλάβω το κλίμα είχε ψυχρανθεί όσο δεν πήγαινε άλλο!
...
Έφτασα στο σχολείο μετά από λίγο. Μέχρι να καταφέρω να φτάσω στο γυμναστήριο μόχθησα, αφού υπήρχαν πάνω από 500 άτομα και με το ζόρι χωρούσα να περάσω. 
Με τα μάτια μου εντόπισα την Rose και ύστερα την Ashley και τις υπόλοιπες. Βέβαια δεν ήταν και τόσο δύσκολο να τις ξεχωρίσω. Ήταν όλες ντυμένες στα άσπρα! Τέλεια! Φώναξα από μέσα μου.. Θα κάναμε την πλήρη αντίθεση. Από τη μία εγώ μέσα στην μαυρίλα και από την άλλη πέντε ξανθοί άγγελοι... στην κυριολεξία άγγελοι, μέσα στο λευκό!
Φτάνοντας προς το μέρος τους ακούμπησα τον ώμο της Ashley. Αυτόματα γύρισαν και οι πέντε. Είδα την Britney να με κοιτάει υποτιμητικά αλλά δεν της έδωσα σημασία, είχα συνηθίσει την ξινίλα της τόσο καιρό.
Η Ashley στριφογύρισε τα μάτια της «Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από εσένα Val! Αν δεν ήσουν τόσο καφτή θα στις έβρεχα που φόρεσες μαύρο!» είπε.
«Με ποια λογική να βάλετε όλες άσπρα; Σχεδόν δεν σας ξεχωρίζω!» αστειεύτηκα
«Μας φαντάζεσαι με μαύρο;» ρώτησε η Britney.
Ανασήκωσα τους ώμους «Τέλος πάντων!» είπα.
«Το ραντεβού σου που είναι;» με ρώτησε η Rose την στιγμή που ο Harry έμπαινε στην αίθουσα. Το σώμα μου κοκάλωσε και τα μάτια μου δεν μπορούσαν να φύγουν από πάνω του. Ήταν τόσο όμορφος! Ντυμένος πιο επίσημα, με ένα κλασικό μαύρο στενό τζιν, μαύρο πουκάμισο και ένα σακάκι να καλύπτει τα μπράτσα του. Σχεδόν δεν φαίνονταν τα τατουαζ του.. Τα μαλλιά του τα είχε διαφορετικά απ’ ότι συνήθως.
Την στιγμή που τα βολέματα μας συναντήθηκαν η Rose με ταρακούνησε «Καρφώθηκες!» μου είπε.
Γρήγορα την κοίταξα χαμένη «Δεν νιώθω πολύ καλά Rose, νομίζω πως ήταν κακή ιδέα να έρθω!»
«Τώρα είναι πολύ αργά όμως» είπε και με τα μάτια μου έδειξε την Kyle που βρισκόταν στην απέναντι γωνία.
Το χαμόγελο του ήταν εκτυφλωτικό, ικανό να μου μεταφέρει την θετική του ενέργεια. Του χαμογέλασα και πλησίασα προς το μέρος του.
«Μαύρος άγγελος σήμερα;» αστειεύτηκε
«Ευχαριστώ για την φιλοφρόνηση αλλά δεν είμαι άγγελος Kyle!»
«Αυτό άσε να το κρίνω εγώ. Όμως εσύ σχεδόν τρέμεις, τι έχεις;» είπε ανήσυχα
«Εκείνος. Είναι εδώ!» ψιθύρισα
«Το αγόρι σου;»
«Δεν είναι αγόρι μου. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν.. Μετά βίας μιλάμε, μιλούσαμε βασικά!»
«Εντάξει, το έχασα λίγο.. τι σκατά συμβαίνει εδώ;»
Χαχάνισα με την αντίδραση του. Πριν του απαντήσω με την άκρη του ματιού που είδα τον Harry που καθόταν πιο πέρα με τον Niall και τον Louis.
«Θα στα πω άλλη φορά» του είπα αποφασισμένη «Τώρα χόρεψε μαζί μου!» 
Κοντοστάθηκε για λίγα δευτερόλεπτα κι έπειτα χωρίς προειδοποίηση μου τράβηξε το χέρι, κάνοντας μου μια στροφή και πιάνοντας με στην αγκαλιά του. Χαχάνισα δυνατά και με ακολούθησε κι εκείνος.
«Εντάξει, ο τύπος είναι εδώ σωστά;» μου ψιθύρισε στο αυτί.
Του έκανα νεύμα με τον κεφάλι μου.
«Ας τον κάνουμε να ζηλέψει τότε!» και κλείνοντας μου το μάτι με κόλλησε περισσότερο πάνω του.
...
«Ω σκατά!» τον άκουσα να λέει καθώς χορεύαμε τον επόμενο χορό.
«Τι έγινε;» τον ρώτησα και πήγα να σταματήσω για να τον κοιτάξω αλλά δεν με άφησε.
«Μη σταματάς! Αν μπορούσα να πεθάνω από θανατηφόρες ματιές, θα ήμουν εντελώς νεκρός τώρα! ... Ο τύπος με τα τατουαζ;»
Τον αγκάλιασα και στη συνέχεια του κούνησα το κεφάλι ντροπαλά.
«Όου! Σοβαρά δεν το περίμενα αυτό! Πίστευα θα ήταν κάποιος από την ομάδα του ποδοσφαίρου ή κάτι τέτοιο» είπε καθώς το τραγούδι που χορεύαμε τελείωνε.
Του πρότεινα να πάμε να πιούμε κάτι. Με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε προς το μπαρ.
«Απλά πες μου πως;» είπε ενώ τοποθετούσε το ποτήρι με την βότκα στα χείλη του.
«Μεγάλη ιστορία, θα στην πω κάποια στιγμή που θα έχει περισσότερη ησυχία!»
«Όπως θες, πάντως αν θες την γνώμη μου, την έχει πατήσει άσχημα μαζί σου» και μου έκλεισε το μάτι.
«Ευχαριστώ, αλλά νομίζω πως είσαι απλά ευγενικός μαζί μου!»
Μείναμε έτσι χωρίς να μιλάμε για μερικά λεπτά.
«Γιατί με βοηθάς;» πήρα το θάρρος και τον ρώτησα έπειτα από λίγο.
Τον ένιωσα να τα χάνει για μερικά λεπτά «Σε βοηθάω;» έκανε πως δεν καταλάβαινε.
«Έλα τώρα Kyle δεν είμαστε μωρά. Δεν νομίζω πως οι προθέσεις σου ήταν φιλικές εξαρχής!»
«Απλώς σε γνώρισα και κατάλαβα πως δεν αξίζεις όλα όσα τράβηξες!» αμέσως έσμιξε τα φρύδια του λες και μόλις είπε κάτι που δεν έπρεπε να πει.
«Όλα όσα τράβηξα;» τον ρώτησα.
«Εε..γενικά..αυτά που τραβάς με τον τύπο εκείνο» είπε ξίνωντας το κεφάλι του.
Κάτι δεν πήγαινε καλά εδώ αλλά δεν το συνέχισα. Θα ασχολούμουν κάποια άλλη στιγμή με αυτό το θέμα.
...
Δύο ώρες αργότερα ο Kyle έπρεπε να απαντήσει σε ένα τηλεφώνημα και βγήκε έξω αφήνοντας με μόνη μου. Εκεί που είχα αφαιρεθεί κοιτώντας τους συμμαθητές μου να χορεύουν άκουσα κάποιον να ξεροβήχω πίσω μου. Γύρισα για να δω ποιος ήταν.
«Σε άφησε μόνη σου ο κύριος τέλειος;» είπε ειρωνικά ο Harry.
Στριφογύρισα τα μάτια μου.
«Μπορείς απλά να φύγεις; Μου χαλάς την βραδιά Harry!» είπα ψυχρά.
Αφού θέλεις να παίξουμε, θα παίξουμε!
«Ω απλή κουβέντα κάνω, φίλοι δεν είμαστε;»
Το στόμα μου άνοιξε διάπλατα. Γαμώτο!
«Αυτό νόμιζα κι εγώ μέχρι την στιγμή που με φίλησες!» του χαμογέλασα ανέκφραστα.
Ήταν σειρά του να του πέσει το σαγόνι, και αυτό έγινε.
«Δεν το μετανιώνω» απάντησε κοφτά.
Κούνησα το κεφάλι μου αρνούμενη να συνεχίσω αυτό το θέατρο. Πίστεψα πως μπορούσα αλλά έκανα λάθος. Το μόνο που θα κατάφερνα ήταν κι άλλα δάκρυα!
«Απλά άσε με ήσυχη!» τον προειδοποίησα «Μην ασχολείσαι μαζί μου!» και έφυγα πρωτού με σταματήσει.
***

Πέρασαν δύο ακόμα ώρες χωρίς καμία παρεμβολή του Harry. Ίσως να έφυγε! Με τον Kyle χορέψαμε αρκετά και του είπα μέσα στις άκρες την ιστορία μου. Δυστυχώς όμως έπρεπε να φύγει σχετικά νωρίς γιατί την επόμενη μέρα έπρεπε να ξυπνήσει στις 7.00 για κάποιον λόγο που δεν ρώτησα. Προσφέρθηκε να με πάει στο σπίτι μου αλλά αρνήθηκα. Ήθελα να καθίσω κι άλλο. Του είπα πως θα γυρνούσα με τα κορίτσια. Αλήθεια που στο καλό ήταν εκείνες; Είχα να τις δω από ώρα.
Ο κόσμος είχε αρχίσει να αραιώνει. Ήταν κάπως αργά. Περπάτησα προς το μέρος που χόρευαν όλοι ψάχνοντας τες με τα μάτια.
«Χόρεψε μαζί μου» άκουσα αυτή την γνωστή, βαριά, υπέροχη φωνή. Πρωτού προλάβω να αρνηθώ με είχε εγκλωβίσει στην αγκαλιά του. Τα χέρια του είχαν περάσει γύρω από τη μέση μου και το κεφάλι του είχε χωθεί στα μαλλιά μου μυρίζοντας τα. Δεν αντιστάθηκα. Ένιωσα ζεστασιά και σιγουριά στην αγκαλιά του. Η μυρωδιά του μεθυστική. Έκλεισα τα μάτια και σχεδόν αφέθηκα.
«Harry» ψιθύρισα ίσα για να με ακούσει
«Σςς» είπε σφίγγοντας με.
Γρήγορα όμως βρήκα τον έλεγχο του εαυτού μου και τον έσπρωξα ελαφρά για να αποδεσμευτώ από το κράτημα του.
«Θα μας δουν οι φίλου σου» είπα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό.
Και φυσικά θα έχανε την φήμη του! ...
«Έχουν φύγει όλοι τους» μου χαμογέλασε ελαφρά. Το πρόσωπο του ήταν ήρεμο.
«Γιατί μου το κάνεις αυτό γαμώτο μου; Γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι; Τι θέλεις από εμένα;» ίσως να ακούστηκα απελπισμένη αλλά δεν με ενδιέφερε. Το ποτό που είχα καταναλώσει με έκανε δυνατή και ουσιαστικά δεν είχα να χάσω κάτι. Έπρεπε να πάρω απαντήσεις! Και θα τις έπαιρνα με κάθε δυνατό τρόπο.
Με πλησίασε. Τοποθέτησε τα χέρια του στα μάγουλα μου και με κοίταξε στα μάτια «Μου αρέσεις Valerie» είπε σαν να μιλούσε περισσότερο στον εαυτό του «Είσαι.. είσαι διαφορετική»
Έμεινα κοκαλωμένη κοιτώντας τον στα μάτια, ανίκανη για την οποιαδήποτε κίνηση.
«Είσαι ένας άγγελος που έπεσε από τον ουρανό» χαμογέλασε «έτσι δεν σε αποκαλεί ο φλώρος σου;» είπε ειρωνικά.
Αυτόματα τα μάτια μου σκλήρυναν.
«Δεν σε αντέχω!» φώναξα «Είσαι απαράδεκτος. Ξέρεις κάτι; Δεν..δεν αξίζει ούτε να σου μιλάω! Καταστρέφεις την κάθε στιγμή!» ξεκίνησα να προχωράω προς την έξοδο ενώ τον άκουγα να με φωνάζει. Όχι αυτή τη φορά δεν θα σταματούσα. Τελείωσε! Ως εδώ ήταν με τις μαλακίες του.