Tattooed (Harry Styles fanfiction)

Chapter 44

Κεφάλαιο 44ο- Μόλις γυρνάμε από την εκδρομή κλείνεις ραντεβού στον γιατρό και δεν δέχομαι αντίρρηση!

«Καλημέρα» είπα στις τέσσερις πλέον ξανθιές κοπέλες, μπαίνοντας στο αυτοκίνητο.

«Καλημέρα, τι έχεις εσύ;» με ρώτησε η Ashley κοιτάζοντας με μέσα από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου.
Στραβοκατάπια «Τίποτα, τι να έχω;» έκανα την ανήξερη.
Δεν είπε τίποτα άλλο, βάλαμε μουσική δυνατά και ανοίγοντας τα παράθυρα ξεκινήσαμε να τραγουδάμε, ενθουσιασμένες για την εκδρομή που θα πηγαίναμε σε πολύ λίγο.
«Έγινε κάτι;» μου ψιθύρισε η Rose στο αυτί μετά από λίγο.
Την κοίταξα διστακτικά «Θα σου πω μετά»
«Είσαι χλομή το ξέρεις;»
«Θα μιλήσουμε μετά!» της είπα και δεν δώσαμε συνέχεια.
...
Οι ώρες που ακολούθησαν ήταν βασανιστικές. Μέχρι να μπούμε στο αεροπλάνο και να γίνουν οι κατάλληλοι έλεγχοι κόντεψα να τρελαθώ. Ο Harry προσπάθησε να μου μιλήσει αλλά τον απέφυγα. Απενεργοποίησα και το κινητό μου, μη μπορώντας να ακούω όλη την ώρα τις κλήσεις και τα μηνύματά του.
Ήθελα μόνο να χαλαρώσω λίγο και να προσπαθήσω να περάσω καλά έστω και για κάποιες ώρες μόνο. Η χτεσινή μου λιποθυμία με τρόμαξε πάρα πολύ. Πρώτη φορά τρομοκρατήθηκα έτσι. Συνήλθα μόνη μου μετά από κι εγώ δεν ξέρω πόση ώρα, βρίσκοντας με στο πάτωμα. Είναι η Τρίτη λιποθυμία από την στιγμή που μετακόμισα στο Holmes Chapel. Προσπάθησα να θυμηθώ αν αυτό είχε ξανά συμβεί στο παρελθόν, στην Νέα Υόρκη, αλλά ποτέ δεν είχα ξανα λιποθυμήσει έτσι...
Σήκωσα το κεφάλι μου αδιάφορα κοιτάζοντας τους διπλανούς μου της άλλης σειράς στο αεροπλάνο. Κοιμόντουσαν και οι δύο εδώ και ώρα.. Ο Harry βρισκόταν αρκετά μακριά μου. Δεν είχα οπτική γωνία από τη θέση μου. Απ’ ότι είχα δει καθόταν με τον Louis.. Δεν ξέρω πως έπρεπε να νιώσω. Σίγουρα ένιωθα πληγωμένη, αλλά ταυτόχρονα ένιωθα θυμό, λύπη... Όλα ήταν μπερδεμένα μέσα στο κεφάλι μου...
«Ε, που ταξιδεύεις τόση ώρα;» με έβγαλε από τις σκέψεις μου η Rose
«Συγγνώμη Rose, αλλά σήμερα δεν είμαι στις καλύτερες μου όπως κατάλαβες!» χαμήλωσα το κεφάλι, βγάζοντας τα ακουστικά μου από τα αυτιά.
«Το κατάλαβα, αλλά Val είναι η εκδρομή μας! Χαλάρωσε και δες το θετικά, τι έγινε πια που μπορεί να χαλάσει την εκδρομη στη Γαλλία;»
Χα, που να ήξερε...
«Χώρισα με τον Harry» είπα ξερά κοιτώντας την στα μάτια.
Το στόμα της άνοιξε διάπλατα και τα μάτια της γούρλωσαν «Τι εννοείς;»
Θα μπορούσα να σκάσω στα γέλια από την αντίδραση της αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο σοβαρη «Ναι... έγιναν πολλά..» ξεκίνησα
«Ακούω!» είπε σε έναν επιβλητικό τόνο.
Χαμήλωσα ξανά το κεφάλι «Θυμάσαι που θα πήγαινα μαζί του στον αγώνα χτες;»
«Ναι, τι έγινε; Σε έστησε;»
Γέλασα ειρωνικά «Μακάρι να γινόταν αυτό Rose!»
«Τότε τι έγινε; Πες μου, δεν θα στα βγάζω ένα ένα!»
«Εντάξει... αρχικά ήταν όλα μια χαρά.. κάναμε σεξ στις τουαλέτες επειδη βαρεθήκαμε...»
«Και αυτός είναι λόγος να χωρίσετε;»
Γέλασα «Ώρες ώρες, αναρωτιέμαι είσαι φυσική ξανθιά;»
Χαχάνισε.
«Άσε με να τελειώσω!» την προειδοποίησα
«Εντάξει, εντάξει δεν ξανά μιλάω...»
«Λοιπόν.. και μετά ξανά γυρίσαμε στον αγώνα. Έπειτα από κάποια ώρα είχε ένα περίεργο μήνυμα και έπρεπε να βγει έξω για να πάρει κάποιον τηλέφωνο μου είπε.. Και δεν ξέρω τι σκατά έγινε... άργησε να γυρίσει, για την ακρίβεια δεν γύρισε ποτέ. Ο αγώνας τελείωσε, κι εγώ βρηκα τον Kyle κι έκατσα για λίγο μαζί του. Μετά όμως έφυγε κι εκείνος και βρέθηκα στην αυλή του σχολείου να τον ψάχνω...»
«Και που ήταν;»
«Δεν θέλεις να ξέρεις Rose, πραγματικά δεν θέλεις...»
Με κοίταξε ερωτηματικά.
Πήρα μια βαθιά ανάσα «Ήταν... ήταν στην πίσω αυλή και έκανε εμπόριο με ένα παιδί! Με ένα παιδί Rose! Ένας Θεός ξέρει πόσο χρονών ήταν, 13; Δεν έχω ιδέα... Μετά μαλώσαμε, υπόθηκαν κάποια λόγια που πλήγωσαν πολύ ο ένας τον άλλον και μετά... έφυγα...» είχα βουρκώσει.
«Όπα, όπα τι εννοείς έφυγες;»
«Ξεκίνησα να τρέχω, χωρίς να σταματήσω δευτερόλεπτο!»
«Και δεν σε σταμάτησε;»
«Προσπάθησε, αλλά τελικά έφυγα...» σκούπισε τα δάκρυα που ξεκίνησαν να κυλάνε από τα μάτια μου.
«Τι μπάχαλο Χριστέ μου! Και τώρα;»
«Δεν έχω ιδέα. Έχω κλείσει το κινητό μου για να μην βλέπω τις κλήσεις του. Αλλά υπάρχει και χειρότερο Rose…»
«Τι χειρότερο μπορεί να υπάρχει;»
Ξεροκατάπια «Όταν γύρισα σπίτι... εγώ... λιποθύμησα. Ξανά»
«Τι;»
«Και το θέμα είναι ότι βρήκα μόνη μου τις αισθήσεις μου μετά από πολύ ώρα.. Rose δεν μπορείς να φανταστείς πόσο φοβήθηκα!» είπα ρίχνοντας το κεφάλι μου στον ώμο της.
«Valerie, τέρμα τα ψέματα. Αυτό με τις λιποθυμίες σου παρά πάει. Μόλις γυρνάμε από την εκδρομή κλείνεις ραντεβού στον γιατρό και δεν δέχομαι αντίρρηση!»
«Δεν...» με έκοψε
«Είπα, δεν δέχομαι αντίρρηση! Οι γονείς σου το ξέρουν; Τους το είπες;»
«Όχι..» σχεδόν τσίριξα «Τρελή είσαι; Δεν θα με άφηναν να έρθω στην εκδρομή!»
...
Τρεις ώρες περίπου αργότερα, η Rose είχε αποκοιμηθεί στο κάθισμά της. Κοίταξα γύρω μου τους συμμαθητές μου. Οι περισσότεροι κοιμόντουσαν επίσης. Αποφάσισα να σηκωθώ για να πάω τουαλέτα και να ξεπιαστώ. Καθώς περνούσα ανάμεσα από τα καθίσματα, παρατήρησα πως ο Harry δεν ήταν στην θέση του. Δεν έδωσα σημασία. Προχώρησα ως την τουαλέτα και μπήκα στον μικρό αυτό χώρο για τη φυσική μου ανάγκη...
Πλένοντας τα χέρια μου βγήκα από μέσα αλλά σύντομα βρέθηκα στον τοίχο λίγο πιο πέρα κολλημένη. Ήταν ο Harry. Με είχε τραβήξει, ως αποτέλεσμα να κολλήσω στον τοίχο. Τα φρύδια μου έσμηξαν και ρυτίδες έκφρασης σχηματίστηκαν στο πρόσωπο μου. Έφερε το πρόσωπο του υπερβολικά κοντά από το δικό μου. Κοφτές ανάσες έβγαιναν από τα ροζ του χείλη. Τα μαλλιά του φαίνονταν ατημέλητα και μπερδεμένα, προφανώς από την ύπνο. Παρ’ όλα αυτά, παρέμενε τόσο όμορφος!
Δεν πρόλαβα να μιλήσω «Που στο διάολο είσαι χαμένη όλη τη νύχτα; Το ξέρεις ότι κόντεψα να τρελαθώ;» Γιατί έχεις κλειστό το γαμωκινητό σου;»
«Πρώτα απ’ όλα άφησε με!» σχεδόν τσίριξα «Είμαι καλά!» είπα ψέματα «Με ποιο δικαίωμα μου κάνεις σκηνή;»
«Με το δικαίωμα κάποιου που σ’ αγαπάει!» 
Τα μάτια μου πετάρισαν από τις λέξεις που βγήκαν από το στόμα του.
«Παράτα με Harry, νομίζω πως ήμουν ξεκάθαρη χτες!» τον κοίταξα στα μάτια «Θα είναι καλύτερο να βρεις μια κοπέλα που δεν θα σου ζητήσει να 'αλλάξεις' για χάρη της, όπως νομίζεις πως σου ζήτησα εγώ!»
«Μη μου πετάς αυτές τις μαλακίες κατάμουτρα!»
«Γιατί όχι; Δικά σου λόγια είναι.. μα ναι ξέχασα, γίνομαι γελοία ε; Όπως εύστοχα μου είπες..»
«Σκάσε! Το ξέρεις πως όλα αυτά-» δεν πρόλαβε να τελειώσει.
«Valerie;» άκουσα τον Kyle να με φωνάζει.
Αναστέναξα από ανακούφιση «Kyle πες στον Harry να με αφήσει!» είπα κοιτάζοντας τον Harry στα μάτια.
Φάνηκε να πληγώνεται.
«Styles νομίζω πως κάτι ζήτησε!» είπε ο Kyle.
«Άντε στο διάολο κι εσύ!» είπε ο Harry αφήνοντας με κοιτάζοντάς τον «Τι σκατά θέλεις και χώνεις τη μύτη σου;» τον πλησίασε.
«Όταν πρόκειται για τους φίλους μου θα ανακατέβομαι όσο γουστάρω!» του αντιμίλησε.
«Τους φίλους ή την καψούρα;» αντιμίλησε ο Harry.
Το έβλεπα. Αν δεν έμπαινα έγκαιρα στην μέση να τους διακόψω θα πιάνοντας στα χέρια.
Ο Kyle άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει αλλά δεν τον άφησα.
«Αρκετά!» ύψωσα τον τόνο της φωνής μου «Θέλετε να δημιουργηθεί σκηνή στο αεροπλάνο;» κανένας δεν μίλησε.
«Καλύτερα να πηγαίνουμε...» είπα και πιάνοντας τον Kyle από το μπράτσο τον έσυρα πίσω στις θέσεις, αφήνοντας τον Harry μόνο.