Tattooed (Harry Styles fanfiction)

Chapter 48

Κεφάλαιο 48ο- Όχι, δεν μπορεί!

Σε δευτερόλεπτα βρισκόμουν στο δωμάτιο μου. Ο Kyle με έβαλε να ξαπλώσω στο κρεβάτι και κάθισε δίπλα μου. Έπειτα από λίγο άκουσα και την Ashley με την Rose να έρχονται.

«Νιώθω..» ξεκίνησα να μιλάω πιάνοντας το κεφάλι μου αλλά οι αναμνήσεις του τι συνέβη πριν λίγο στην πισίνα σταμάτησαν αυτό που πήγαινα να πω «Τι στο καλό έγινε; Εκείνα τα αγόρια...»
«Προφανώς θέλησαν να κάνουν πλάκα» είπε ο Kyle.
«Πως νιώθεις τώρα Val;» με ρώτησε η Rose.
«Το ήξερα πως δεν έπρεπε να σε αφήσουμε μόνη..!» συνέχισε η Ashley.
«Έι ηρεμήστε, είμαι καλά τώρα.. απλά.. ήταν η Britney εκεί και...» με διέκοψε η Ashley
«Η Britney; Τι εννοείς;»
«Ξέχνα το, δεν είμαι σίγουρη... νιώθω εξαντλημένη..» αναστέναξα «Είναι απαίσιο πράγμα το να πνίγεσαι!» προσπάθησα να το διακωμωδήσω.
Όλοι χαχάνισαν.
«Τέλος πάντων, ευχαριστώ που με έσωσες!» απευθύνθηκα στον Kyle.
Παρατήρησα το στόμα του να ανοίγει και να κλείνει μία-δύο φορές πριν μιλήσει.
«Δεν σε έσωσα εγώ... όταν ήρθα κοντά σου σε είχαν βγάλει από το νερό»
Ζάρωσα τα μάτια. Αν δεν με είχε σώσει ο Kyle, τότε...;
Κοιτάχτηκαν οι τρεις τους μια φορά σαν να γνώριζαν κάτι που εγώ αγνοούσα.
«Τ-τότε ποιος;» τραύλισα.
Η Rose κάθισε δίπλα μου από την άλλη πλευρά του κρεβατιού. Μου έπιασε φιλικά το χέρι «Valerie ο Harry βούτηξε στην πισίνα και σε έβγαλε έξω.. αυτός σου έκανε τεχνητή αναπνοή» μου είπε.
«Όλοι οι υπόλοιποι φτάσαμε σχετικά αργά..» συνέχισε ο Kyle.
Τι; Ο Harry με είχε σώσει; Βρισκόταν ακόμα στον χώρο όταν με ρίξανε στην πισίνα;
Ένιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν και με το ζόρι κατάφερα να συγκρατήσω το τεράστιο χαμόγελο που πάλευε να απλωθεί στο πρόσωπο μου. Ναι, αυτός ήταν.. Τον θυμάμαι να φωνάζει το όνομα μου, κι έπειτα το ανήσυχο πρόσωπο του... Αυτός με έβγαλε από το νερό.
Χαρά με πλημμύρισε. Νοιαζόταν για μένα, σωστά;
«Εε Val σου μιλάμε!» διέκοψε τις σκέψεις μου η Ashley.
Κούνησα το κεφάλι μου για να επανέλθω στην πραγματικότητα «Συγγνώμη παιδιά, αλλά νομίζω πως πρέπει να αλλάξω ρούχα και να κοιμηθώ λίγο, νιώθω κουρασμένη...» είπα.
***

Ξύπνησα απότομα καθώς ένα ακόμα όνειρο με πρωταγωνιστή τον Nick έκανε την εμφάνιση του στον ύπνο μου. Στην πραγματικότητα είχα καιρό να τον δω.. Αυτή τη φορά ήταν χαρούμενος, ξέγνοιαστος... όπως τον θυμόμουν στις καλές μας στιγμές.
Ξίνοντας το κεφάλι μου ανασηκώθηκα. Το δωμάτιο σκοτεινό, ήμουν μόνη. Τεντώθηκα πριν πιάσω το κινητό μου στα χέρια μου. Η ώρα ήταν 3.20 το μεσημέρι. Πήρα τηλέφωνο την Rose. Το σήκωσε στον δεύτερο χτύπο. Είχε πάει με τα κορίτσια μέχρι το μπαρ. Μου πρότεινε να πάω να τις βρω αλλά δεν είχα όρεξη. Της είπα ότι έψαχνα τον Kyle να δω τι κάνει..
Βγήκα στον διάδρομο για να κατέβω στον κάτω όροφο όπου βρισκόταν το δωμάτιο του Kyle. Πέρασα μπροστά από την πόρτα του δωματίου του Harry. Φως έβγαινε από το κάτω μέρος της πόρτας. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να κολλήσω το αυτί μου την λεία επιφάνεια της ξύλινης πόρτας.. Σίγουρα κάποιος ήταν μέσα. Συγκράτησα τον εαυτό μου από το να χτυπήσω την πόρτα και έκανα μεταβολή.. Πριν όμως προλάβω να φτάσω στη σκάλα η πόρτα άνοιξε. Ένα σοκολά κεφάλι με μπούκλες ξεπρόβαλε. Αυτόματα κοιταχτήκαμε κολλώντας στη θέση αυτή για μερικά δευτερόλεπτα.
Στη συνέχεια καθαρίζοντας τη φωνή μου έκανα ένα βήμα μπροστά.
«Harry» ψέλλισα.
Ελπίδα δημιουργήθηκε στο πρόσωπο του.
«Ευχαριστώ...» ξεκίνησα «ξες για πριν... πραγματικά ευχαριστώ!» του χαμογέλασα ντροπαλά.
Ήταν τόσο αμήχανα.
«Είσαι καλά τώρα;»
Χαμογέλασα ξανά «Ναι, μια χαρά!» έσμιξα τα φρύδια μου «Λοιπόν, που πας;» έδειξα με τον χέρι μου την πόρτα του δωματίου του που κρατούσε ακόμα ανοιχτή.
Κοίταξε αμήχανα το πάτωμα πριν την κλείσει.
«Πουθενά.. στην πραγματικότητα ερχόμουν να δω τι κάνεις» μου εξωμολογήθηκε.
Χαμογελάσαμε και οι δύο «Ει-είμαι καλά τώρα, χάρη σε σένα» έκανα ένα βήμα πίσω «Πρέπει να φύγω, γεια» είπα δειλά.
Τον κοίταξα μια τελευταία φορά μέσα στα μάτια πριν κατέβω γρήγορα-γρήγορα τη σκάλα...
Βρέθηκα να χτυπάω την πόρτα του Kyle σε δευτερόλεπτα. Μου άνοιξε αμέσως.
«Είσαι μόνος;» τον ρώτησα καθώς μου έκανε χώρο να περάσω.
«Ναι... είσαι καλά;»
«Μόλις είχα μια μικρή συνάντηση με τον Harry στον διάδρομο» είπα ξαπλώνοντας στο κρεβάτι και κοιτώντας το ταβάνι.
Με πλησίασε «Και;»
«Δεν..δεν ξέρω... ήταν τόσο αμήχανα» είπα και το βλέμμα μου έπεσε ξανά πάνω του. Τότε παρατήρησα πως δεν φορούσε μπλούζα. Όταν άνοιξε την πόρτα την φορούσε;
Τον κοίταξα ερωτηματικά «Γιατί δεν φοράς μπλούζα;»
«Ω βασικά ετοιμαζόμουν να μπω για μπάνιο!» 
Δάγκωσα μάγουλο μου «Μήπως να φύγω, ενοχλώ;»
«Όχι, κοίτα.. αν θες με περιμένεις και μετά πάμε κάτω με τους υπόλοιπους. Έχουμε περίπου τέσσερις ώρες ακόμα πριν μας μαζέψουν οι καθηγητές για ακόμα μια βαρετή ξενάγηση!» στριφογύρισε τα μάτια.
Χαχάνισα «Εντάξει, τα λέμε σε λίγο αν είναι. Θα περιμένω εδώ» του έβγαλα την γλώσσα πριν εξαφανιστεί στο μπάνιο.
Ξανά έριξα το βάρος μου στο κρεβάτι κοιτώντας τον χώρο. Το δωμάτιο του ήταν ακριβώς το ίδιο με το δικό μου. Απλά άλλαζαν λίγο τα χρώματα..
...
Δέκα λεπτά περίπου αργότερα είχα βαρεθεί κυριολεκτικά. Σηκώθηκα όρθια και περιφερόμουν άσκοπα μέσα στο δωμάτιο.
«Τελειώνεις;» τον ρώτησα πλησιάζοντας στο μπάνιο.
Το νερό έτρεχε «Σε λίγο» φώναξε.
Αναστέναξα και κάθισα σε μια καρέκλα λίγο πιο πέρα. Στο τραπεζάκι δίπλα ήταν το κινητό του. Το πήρα στα χέρια μου. Ξαφνιάστηκα όταν είδα ότι δεν υπήρχε συνδυασμός ξεκλειδόματος. Με έβαλε αμέσως στην κεντρική επιφάνεια. Φόντο είχε μια φεράρι. Χαχάνισα. Αγόρια!
Δεν θα έψαχνα τίποτα, απλά θα κοιτούσα φωτογραφίες, αν είχε γιατί βαριόμουνα. Είχε μόνο έναν φάκελο με 296 φωτογραφίες. Ξεκίνησα να τις βλέπω μία μία. Οι πρώτες ήταν κυρίως αυτοκίνητα. Ύστερα σιγά σιγά ο Kyle, με φίλους.. μόνος κάνοντας χαζομάρες στην κάμερα. Γέλασα με μια που του είχαν χώσει το κεφάλι μέσα σε μια τούρτα.
Υπήρχαν επίσης φωτογραφίες με μια κοπέλα, όχι πολλές αλλά αρκετές για να καταλάβω πως αυτή ήταν η κοπέλα που μου είχε μιλήσει... Μερικές δικές μας κάνοντας αστείες γκριμάτσες που του είχα πει να τις διαγράψει αλλά δεν με άκουσε...
Και καθώς το δάχτυλο μου ακούμπησε στην οθόνη για να εμφανιστεί η επόμενη φωτογραφία τα μάτια μου γούρλωσαν. Το κινητό μου έπεσε από το χέρι και στο στόμα μου άνοιξε διάπλατα..
Ήταν ο..ο Nick. Ο αδελφός μου... μαζί με τον Kyle, σε ένα τραπέζι κρατώντας μπίρες... και...
Ένιωσα τα χείλη μου ξερά. Ανοιγόκλεισα μερικές φορές τα μάτια πριν πιάσω το κινητό από το πάτωμα για να ξανά δω τη φωτογραφία.. Όχι δεν μπορεί, κάποιο λάθος θα είχε γίνει!... Κι όμως ήταν ο Nick. Ο Nick με τον Kyle! ... Σπασμωδικά πέρασα στην επόμενη. Ήταν ξανά οι δυο τους με άλλους δύο. Αναγνώρισα τον έναν από αυτούς. Ήταν ο Ken. Μου τον είχε γνωρίσει ο Nick κάποιο στιγμή που κατα λάθος τους είχα πετύχει μαζί. Μου είχε πει ότι ήταν ένα από τα μέλη της μπάντας τους.
Όχι!
Ο Kyle ήταν;
Όχι, δεν μπορεί!
Η πόρτα άνοιξε και ο Kyle βγήκε βρεγμένος με μια πετσέτα γύρω από τη μέση του.
«Δεν άργησ-» σταμάτησε απότομα «Τι κάνεις με το κινητό μου;»
Τον κοίταξα χλομή. Τον πλησίασα δίνοντας του μηχανικά το κινητό «Πως..πως είναι δυνατό να γνώριζες τον αδελφό μου;» η φωνή μου έσπασε.
Ένιωσα τα μάτια μου να θολώνουν και δάκρυα να κυλάνε.
Το πρόσωπο του Kyle γέμισε από απόγνωση «Val κάτσε θα σου εξηγήσω.. δεν είναι όπως το φαντάζεσαι!»
Έκανα ένα βήμα πίσω «Δεν φαντάζομαι τίποτα, περιμένω μια λογική εξήγηση...» ψιθύρισα.
«Ο Nick κι εγώ ήμασταν στην ίδια μπάντα. Εγώ ήμουν η φωνή, εκείνος ο ντράμερ και ο Ken με τον Ben-» τον σταμάτησα υψώνοντας το χέρι ψηλά. Δεν ήθελα να ακούσω λέξη παρα πάνω.
«Και όλο αυτόν τον καιρό γνώριζες τα πάντα και ...» συνειδητοποίησα.
Το πρόσωπο του έδειχνε παραμορφωμένο.
«Θεέ μου, γιατί ήρθες στο Holmes Chapel; Ήξερες ότι είμαι αδελφή μου;»
«Ναι, από την πρώτη στιγμή!» είπε.
«Και έπαιζες μαζί μου..»
«Όχι Valerie δεν έπαιξα ούτε δευτερόλεπτο μαζί σου!» προσπάθησε να με ακουμπήσει.
Έκανα λίγα βήματα πίσω «Μην τολμήσεις να με ακουμπήσεις!» φώναξα σχεδόν «Δεν.. δεν θέλω καμία σχέση μαζί σου...»
«Valerie... περίμενε, κάτσε να σου εξηγήσω! Πρέπει να μάθεις τον λόγο που γίνονται όλα αυτά. Ακόμα κι έτσι, πρέπει να-»
«Πάψε!» προσπάθησα να συγκρατήσω έναν λυγμό που έβγαινε στην επιφάνεια «Θέλω.. θέλω ν φύγω από εδώ. Δεν μπορώ να αναπνεύσω» ένιωσα να ζαλίζομαι.
Πριν προλάβει να με σταματήσει άνοιξα την πόρτα και ξεκίνησα να τρέχω.
Χριστέ μου που θα πήγαινα τώρα; ... Τα πόδια μου με οδήγησαν από μόνα τους έξω από το δωμάτιο του Harry.
Ξεκίνησα να χτυπάω σαν τρελή την πόρτα ενώ προσπαθούσα να δαμάσω τα δάκρυα μου. 
«Harry! Harry άνοιξε!» φώναξα.
Γρήγορα αντίκρισα το ανήσυχο βλέμμα του.
«Τι συνέβη;» ξεκίνησε. Αμέσως έπεσα στην αγκαλιά του κλαίγοντας και προσπαθώντας να ηρεμήσω αλλά μάταια. Το μυαλό μου είχε θολώσει και το μόνο που ήθελα ήταν ο Harry. Ήταν το μόνο άτομο που ήθελα αυτή τη στιγμή. Ο μόνος που χρειαζόμουν.!
Με έσφιξε στην αγκαλιά του και κλείνοντας την πόρτα με οδήγησε στο κρεβάτι.. Ξάπλωσε μαζί μου και συνεχίζοντας να με κρατάει στην αγκαλιά του ένιωσα τα χείλη του στο κεφάλι μου και να μου ψιθυρίζει να ησυχάσω.