Chapter 2

1.5K 83 2
                                    

Κεφάλαιο 2ο- Ω, και Valerie... Να προσέξεις τις γνωριμίες σου

Η ξανθιά καλλονή απέναντι μου, μου χαμογέλασε. Είχα πάνω από δύο χρόνια να τη δω. Είχε γίνει πανέμορφη. Μακριά ίσια μαλλιά. Εκτυφλωτικό χαμόγελο! Η όμορφη λεπτή της σιλουέτα φαινόταν άψογη μέσα στο μικροσκοπικό βιολετί της φόρεμα. Οι δεκάποντες καστόρ γόβες στο χρώμα του δέρματος της δίναν ύψος, κάνοντας την να φαίνεται ακόμα πιο ελκυστική. Την πλησίασα ανταποδίδοντας το χαμόγελο.

«Ashley» είπα φιλώντας την στο αριστερό της μάγουλο.

«Valerie γλυκιά μου, πόσος καιρός! Πως είσαι;» μου απάντησε τραγουδιστά.

«Καλά..Δύο χρόνια.. Ομόρφυνες πολύ!» την κολάκευσα

Χαμογέλασε με αυτοπεποίθηση «Κι εσύ δεν πας πίσω!» μου χαμογέλασε κοιτώντας με από πάνω ως κάτω. Σούφρωσε τα χείλη της στη θέα των ρούχων που φορούσα. Προφανώς δεν ταίριαζε ιδιαίτερα το στιλ μας. 

«Σου πάει το ξανθό!» έσπασα τη σιωπή

«Ναι, ξέρεις στην πραγματικότητα μισώ το φυσικό σκατί χρώμα μαλλιών μου» χαχάνισε «είσαι τυχερή που τα μαλλιά σου είναι...» έκανε μια παύση για να βρει τη σωστή λέξη «...ανοιχτά καστανά» είπε μετά από λίγο περίφανη για τον εαυτό της «Μου αρέσουν πολύ τα μαλλιά σου Val. Πραγματικά μη τα βάψεις ποτέ!»

«Δεν σκοπεύω» απάντησα κοφτά καθώς η Ashley πάρκαρε το κόκκινο γκάμπριο στο πάρκιγκ του σχολείου. Ναι, πολύ σωστά καταλάβατε, η Ashley είναι η κλασική περίπτωση 'fabulous' που τραβάει όλα τα βλέμματα πάνω της. Όμως την αγαπώ! Είναι πραγματικά υπέροχος άνθρωπος..

Οι περισσότεροι μαθητές στο προαύλιο γύρισαν το βλέμμα τους προς εμάς. Ναι κάτι που έπρεπε να συνηθίσω πολύ σύντομα.. 

Διάφοροι ξεκίνησαν να χαιρετούν την Ashley κι εκείνη να τους χαμογελάει, καθώς προχωρούσαμε προς το εσωτερικό του σχολείου.

«Κλέβεις τις εντυπώσεις Val» είπε ενώ σήκωσε το χέρι της να χαιρετήσει έναν νεαρό ξανθό με μελί μάτια. Ουαου! «Δεν πειράζει. Σε συγχωρώ» χαχάνισε. Προχωρήσαμε προς το γραφείο της διεύθυνσης «Είσαι μια όμορφη κοπέλα και είναι η πρώτη σου μέρα εδώ» τελείωσε τον ειρμό της, πριν με σπρώξει απαλά προς την πόρτα του γραφείου.

«Θα σε περιμένω εδώ» με καθησύχασε.

***

«Λοιπόν;» αναφώνησε όταν βγήκα.

«Όλα καλά. Πρώτη ώρα έχω Λογοτεχνία, τάξη 27!» είπα βαριεστημένα, δείχνοντας της το χαρτί με το πρόγραμμα μου. Το πήρε στα χέρια της.

Tattooed (Harry Styles fanfiction)Where stories live. Discover now