Tattooed (Harry Styles fanfiction)

Chapter 9

Κεφάλαιο 9ο- Δεν έχω ιδέα γιατί δικαιολογούμαι σε σένα, δεν έχεις κανένα δικαίομα να ξέρεις!

Ο καθηγητής της γυμναστικής εμφανές εκνευρισμένος μας οδήγησε στο δραφείο της διεύθυνσης και μας έβαλε να καθίσουμε.

«Δεσποινίς Weasley, μια εβδομάδα μόνο στο σχολείο μας και δημιουργήται τσακομό;»

Ορίστε; Τι σκατά έκανε τώρα; Κατηγορούσε εμένα;

«Ναι μόνη μου ξεκίνησα να μαλώνω, το βρήκατε!» ειρωνεύτηκα

«Πρόσεχε τη γλώσσα σου Weasley!» γαύγισε το καθηγητής.

Ο Harry έριξε ένα μικρό γελάκι. Το αίμα μου ανέβηκε στο κεφάλι. Ήθελα να του βάλω το κεφάλι στον τοίχο και να τον χτυπάω μέχρι να βγάλει αίμα, ή ακόμα καλύτερα μέχρι να κουραστώ.

«Καθίστε εδώ, η διευθύντρια θα έρθει σε μερικά λεπτά» είπε και έκανε να φύγει

«Δεν μένω στο ίδιο κωλο-δωμάτιο μαζί του» έτριξα τα δόντια μου.

«Επαναλαμβάνω πρόσεχε τη γλώσσα σου γιατί δεν το έχω σε τίποτα να σε αποβάλω αυτή τη στιγμή» και χωρίς καμία άλλη λέξη εξαφανίστηκε από την αίθουσα, βροντώντας την πόρτα.

Στον διάολο να πας μαλάκα κι εσύ! Ούρλιαξα από μέσα μου.

«Πολύ άγρια μας βγήκες» ψυθίρισε ο Harry, έχοντας ακόμα ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη. Το διασκέδαζε όλο αυτό.

«Μπορείς απλά να σταματήσεις να γελάς. Απλά άφησε με στην ησυχία μου. Αν δεν μου είχες μιλήσει έτσι τίποτα δεν θα είχε συμβεί!» έκανα μια παύση «Απλά μην ασχοληθείς ποτέ ξανά μαζί μου»

Στριφογύρισε τα μάτια του, αλλά δεν ξανά μίλησε.

Έπειτα από μερικά λεπτά, πρωτού προλάβω να το καταλάβω, δάκρια άρχισα να τρέχουν από τα μάτια μου. Σκατά, θα με δει και να κλαίω τώρα! Ρούφιξα τη μύτη μου και σκούπισα τα δάκρια μου όσο πιο διακριτικά μπορούσα.

«Κλαις...Που πήγε η αγριόγατα τώρα;» με κορόιδεψε.

Έκλεισα τα μάτια μου, προσπαθώντας να συγκρατηθώ, ώστε να μην πεταχτώ πάνω και αρχίσω να τον χτυπάω.

«Σταμάτα, απλά σκάσε! Σου είπα και πριν δεν έχεις την παρά μικρή ιδέα για μένα, οπότε σταμάτα να λες μαλακίες για μία γαμημένη φορά!» προσπάθησα να ηρεμήσω την αναπνοή μου.

Χαζογέλασε ξανά «Ένα πράγμα μόνο..» είπε. Γύρισα το κεφάλι μου και τον κοίταξα περιμένοντας να μου πει τι ήθελε. «Πόσες φορές σε γάμησε πριν σε παρατήσει;»

Τι;

Το στόμα μου έμεινε ορθάνοιχτο για ακόμα μια φορά. Σηκώθηκα όρθια και πλησίασα προς το μέρος του. Αυτόματα σηκώθηκε κι εκείνος. Τον έσπρωξα προς τα πίσω, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στον τοίχο. Δεν έδειξε να φοβάται παρόλα αυτά ή κάτι τέτοιο, παρέμεινε το ίδιο ανέκφραστος.

«Το όνομα που επέλεξα να κάνω ταττουάζ δεν είναι κανένας ηλίθιος γκόμενος όπως λες! Τα ταττουαζ που επιλέγουμε να κάνουμε σημαίνουν κάτι για εμάς! Θα έπρεπε να το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα αυτό!» έκανα μια παύση δείχνοντας τα δικά του ταττου. «Ποτέ δεν θα χτυπούσα το όνομα ενός γκόμενου που στην τελική την επόμενη μέρα μπορεί να χωρίζαμε. Δεν ξέρω αν οι χαζογκόμενες που συναναστέφεσαι λειτουργούν έτσι, αλλά εγώ δεν είμαι έτσι, λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω» ήθελα να τον φτίσω. Τόσο όμορφος εξωτερικά και τόσο... τόσο... δεν υπήρχε λέξη ισάξια που θα μπορούσε να προσδιορίσει τον ηλίθιο χαρακτήρα του.

«Και τότε τι σκατά είναι το ταττουαζ σου;» ρώτησε.

Τον ενδιέφερε; 

«Γαμώτο, ήταν ο αδελφός μου! Πέθανε! Ευχαριστήκες τώρα; Δεν ξέρω την σχέση που έχεις εσύ με την αδελφή σου, αλλά για εμένα ο Nick ήταν τα πάντα!» Το πρόσωπο του αμέσως άλλαξε όψη. Στεναχώρια και λύπη εμφανίστηκε. Αλιλούια! Έκανα ένα βήμα πίσω «Δεν έχω ιδέα γιατί δικαιολογούμαι σε σένα. Δεν έχεις κανένα δικαίομα να ξέρεις!» ένιωσα ξαφικά ζαλάδα.

Το πρόσωπο του χλομό και τα μάτια του γουρλωμένα από το σοκ. Τα μάτια μου δεν μπορούσαν να δουν καθαρά.

«Συ-συγγνώμη» τραύλισε

«Να την κάνω τι;» πήγα να φύγω, να βγώ έξω, μακριά από εκείνον μα τα πόδια μου άρχισαν να με προδίδουν. Σκόνταψα. Θα έπευτα αν δεν με κρατούσε εκείνος.

«Valerie, κάθισε καλύτερα. Δεν αισθάνεσαι καλά;» ρώτησε με ανησυχία.

«Μη μακουμπας, μια χαρά είμαι!» είπα ψέματα και τίναξα το χέρι μου από το κράτημα του. Έκανα δύο βήματα και άνοιξα την πόρτα, μα πριν προλάβω να πατήσω το πόδι μου έξω από την αίθουσα, τα πάντα σκοτείνιασαν κι εγώ αφαίθηκα το κενο, αφήνοντας το μαύρο να με κυριεύσει.