Between The Two Sides

Κεφάλαιο 2

Αντρέα POV

Κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα εκεί που κοιμόμουν άκουσα κάποιον να φωνάζει και ένοιωσα το στρώμα δίπλα μου να κουνιέται.

Ξύπνησα και είδα τη Μαρία να φωνάζει και να κλαίει μέσα στον ύπνο της. Προσπάθησα να την ξυπνήσω αλλά δεν κατάφερα τίποτα.

Μετά προσπάθησα να την αγκαλιάσω αλλά το μόνο που κατάφερα είναι να αρχίσει να με χτυπάει με τις γροθιές της δυνατά στο στέρνο.

Τελικά κατάφερα να την κλείσω στην αγκαλιά μου. Εκείνη έβαλε τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου.

Την έσφιξα στην αγκαλιά μου και της ψιθύρισα "Σσσσ μικρή μου,ησύχασε ότι και να έβλεπες στον ύπνο σου ήταν απλά ένα όνειρο τελείωσε τώρα,μην φοβάσαι εγώ είμαι εδώ δεν θα σε αφήσω ποτέ και θα σκοτώσω όποιον πάει να πειράξει την μικρή μου."

Εκείνη είχε ηρεμήσει κάπως και έτσι άρχισα να της χαϊδεύω τα μαλλιά πράγμα που ήξερα ότι την ηρεμούσε ακόμη περισσότερο.

Έτσι ξαπλώσαμε ξανά,εκείνη έφυγε από κοντά μου και μαζεύτηκε σε μια γωνία στο κρεβάτι.

Εγώ αμέσως την τράβηξα κοντά μου και έβαλα το κεφάλι της,να ακουμπάει πάνω στο στέρνο μου,έβαλα τα χέρια μου γύρω από την μέση της και την έσφιξα επάνω μου.

Ήταν τόσο γλυκιά και ήρεμη τώρα που κοιμόταν ξανά. Ήθελα να ξέρω τι την είχε τρομάξει τόσο πολύ.

Με αυτές τις σκέψεις και κοιτάζοντας την έτσι γλυκούλα που ήταν ξανα κοιμήθηκα και εγώ.

Με την σκέψη της,όπως κάθε βράδυ.

Μαρίας POV

Ξύπνησα το πρωί αγκαλιά με τον Αντρέα. Μα πότε ήρθα εγώ στο κρεβάτι;Στο αυτοκίνητο πάνω στον ώμο του δεν κοιμήθηκα;Και πότε φόρεσα την αγαπημένη μου μπλούζα του;

Καλά αυτή η μπλούζα του είναι απλά υπέροχη είναι μαύρη με το άσπρο σήμα της nike επάνω,μου φτάνει δύο παλάμες πάνω από το γόνατο,έχει και το άρωμα του επάνω και είναι η πιο υπεροχη μπλούζα του κόσμου αλλά εδω σταματάω γιατί ξεφύγω από το θέμα.

"Καλά κούκλα μου πρωί πρωί πόσες ερωτήσεις θα κάνεις ακόμα έλεος δηλαδή" Αφροξυλάνθη δεν μας παρατάς;δικό μου μυαλό όσες ερωτήσεις θέλω θα κάνω.