Αντρέα POV
Είμαστε στο Σιάτλ,στο σπίτι του Δήμητρη μαζί με τα παιδιά και προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο ώστε να μπούμε στο υποτιθέμενο σπίτι του "πατέρα" μου και να σώσουμε.
"Δημήτρη τι λες να κάνουμε τελικά;"ρώτησα σκεπτικός.
"Λοιπόν θα σου πω αλλά δεν θα σου αρέσει καθόλου."είπε κοιτώντας τα σχέδια του σπιτιού.
"Όπα πριν το πεις αυτό εμείς τι ξέρουμε για αυτόν;"ρώτησε ο Ιάσονας με απορία.
"Ξέρουμε ότι έχει μεγάλη συμμορία αλλά όχι πιο μεγάλη από τους Lions,είναι ένα τέρας και δεν θα διστάσει να σκοτώσει ακόμη και αν αυτός είναι το ίδιο του το αίμα."είπε και έσφιξα τις γροθιές μου ενώ ο Δημήτρης συνέχισε:"Επίσης όπως καταλάβατε η ασφάλεια σε αυτό το μέρος θα είναι πολύ.Θα είναι σαν να μπαίνουμε σε παλάτι συν ότι θα πρέπει να βγούμε κιόλας.Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και προετοιμασμένοι για όλα και να θυμάστε ότι δεν θα μείνει κανείς μας πίσω.Άντε τώρα επειδή είναι αργά πηγαίνετε για ύπνο και τα υπόλοιπα θα τα πούμε αύριο."είπε και αφού όλοι ένευσαν,εξαφανίστηκαν στα δωμάτιά τους.
Εγώ βγήκα στο μπαλκόνι και παρατήρησα τον γρήγορο ρυθμό της πόλης,όλοι έτρεχαν να προλάβουν κάτι ή κάποιον.Άλλοι ήταν αγκαλιά και γύριζαν ήρεμοι στα σπίτια τους και για άλλους τώρα ξεκινούσε η μέρα.
Ύστερα κοίταξα τον ουρανό με τα εκατομμύρια αστέρια και η σκέψη μου πήγε αμέσως στην μικρή.
Τι να κάνει;
Άραγε με σκέφτεται;
Με μισεί;
Θα την ξαναδω;
Τα μάτια της αχ αυτά τα μάτια της είναι τα πιο υπέροχα μάτια που έχω δει.Μαζί με το χαμόγελό της που ζεσταίνει την ψυχή μου.
Εκείνη την στιγμή ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου και αντίκρισα τον Δημήτρη να με κοιτάζει συμπονετικά.
"Τι σκέφτεσαι;"
"Την μικρή."είπα με έναν αναστεναγμό.
"Έλα μην στενοχωριέσαι θα την δεις σύντομα."
"Ναι αλλά αν με μισεί που την άφησα,ακόμα και για όλο αυτό;Της είχα πει ότι δεν θα την άφηνα ποτέ."
"Αντρέα είσαι καλό παιδί και πιστεύω ότι η ξαδέρφη μου θα καταλάβει αλλά και να θυμώσει ότι και να σου πει δεν θα το εννοεί και ότι και να γίνει αν χρειαστείς βοήθεια θα είμαι εγώ με τα παιδιά εδώ για να της βάλουμε μυαλό."
YOU ARE READING
Between The Two Sides
Teen Fiction"Άρα αυτό σημαίνει ότι δεν με θεωρείς δολοφόνο;"είπα με ένα πικρό γελάκι ενώ κοιτούσα την θάλασσα.Εκείνη έπιασε τα μαγουλά μου και με έκανε να την κοιτάξω. "Όχι χαζούλη μου φυσικά και όχι.Σ'αγαπώ και να το θυμάσαι πάντα αυτό ακόμη και όταν σου θυμών...
