Between The Two Sides

Κεφάλαιο 31

Αντρέα POV

Εκεί που κοιμόμουν άκουσα έναν ήχο,στην αρχή δεν έδωσα σημασία αλλά όσο συνέχισα να τον ακούω κατάλαβα ότι είναι το κινητό μου.

Πολύ απαλά έβγαλα τα χέρια μου γύρω από την μέση της μικρής μου και σηκώθηκα σιγά σιγά για να μην την ξυπνήσω.

Σήκωσα το τηλέφωνο χωρίς να δω ποιος είναι μιας και δεν έβλεπα ακόμη καλά καθώς ήμουν και από ύπνο.

"Ναι;"

"Γειά σου Αντρέα."

"Τι θες ρε πρωινιάτικα;"

"Μόνο ένα θα σου πω πρόσεξε μην βρέξει."

"Τι βροχή ρε φιλάρα που μας έγινες και Αρνιακός.Βρε δεν μας παρατάς."

"Αντρέα πρόσεχε την βροχή."είπε και πριν προλάβω να τον στείλω στο διάλο έκλεισε.

Χωρίς να δώσω σημασία στον τρελό πήγα ξανά στο ζεστό μου κρεβατάκι και βρήκα την μικρή μου να έχει γίνει ένα μικρό κουβαράκι και να κρυώνει.

Ξάπλωσα και έβαλα τα χέρια μου γύρω από την μέση της και την κόλλησα επάνω μου ενώ εκείνη χώθηκε καλύτερα στην αγκαλιά μου.

"Αντρέα μου κρυώνω."είπε σιγά μιας και δεν είχαμε ξυπνήσει ακόμα καλά καλά.

"Καρδιά μου το ξέρω,βάλε τα χέρια σου γύρω από τον λαιμό μου για να σε αγκαλιάσω καλύτερα."είπα και αμέσως το έκανε ενώ μας σκέπασα με το σεντόνι.

"Ζεστάθηκες καθόλου;"ρώτησα ενώ εκείνη κοιμόταν ξανά.

"Μμμ."

"Είσαι καλύτερα;"

"Έχεις την καλύτερη αγκαλιά του κόσμου."είπε και σήκωσε το κεφάλι της και με φίλησε γλυκά.

"Καρδιά μου εσύ."είπα ενώ ζεστάθηκε μιας και πέταξε το σεντόνι από πάνω μας.

"Ζεστάθηκε το μωρό μου;"ρώτησα και εκείνη άρχισε να χουζουρέυει μέσα στην αγκαλιά μου.

"Ναι αλλά δεν θέλω να φύγω από την αγκαλιά σου."είπε και έβαλε το κεφάλι της πάνω στο στέρνο μου ενώ άφησα ένα φιλί στα μαλλιά της.

Ύστερα το κινητό της μικρής μου άρχισε να χτυπάει.

Εκείνη το σήκωσε και το έβαλε σε ανοιχτή ακρόαση.

"Έλα Μαράκι."

"Έλα Μαριαννάκι μου."είπε η μικρή μου.

"Έχετε ξυπνήσει παιδιά;"

"Όχι βρε Μαριάννα σου μιλάμε μέσα από το όνειρο."

"Χαχαχ Αντρέα γελάσαμε και σήμερα.Τέλος πάντων θέλω να σας πω αν θέλετε να έρθετε μαζί μας στη θάλασσα."