Between The Two Sides

Κεφάλαιο 48

Άρη POV

Ξύπνησα και η πρώτη εικόνα που αντίκρισα είναι το γλυκό προσωπάκι της Μαρίας.Είναι σκέτη γλύκα όταν κοιμάται,έχει τυλίξει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου ενώ το κεφάλι της είναι πάνω στο στέρνο μου.

Η πλάτη μου ακουμπάει στο κρεβάτι και πονάει αρκετά αλλά δεν θέλω να την ξυπνήσω.Κοίταξα ξανά το προσωπάκι της και δεν είναια υτό που λέμε όμορφο,είναι ότι πιο υπέροχο έχω δει,είναι απλά μεγευτικό με λίγες τούφες από τα μαλλιά της να πέστουν στο προσωπό της.

Απαλά με το χέρι μου της πήρα και τις έβαλα πίσω από το αυτί της.

Όσο την κοιτάζω σκέφτομαι ότι εγώ δεν ήμουν έτσι τουλάχιστον δεν ήμουν έτσι πριν την Μαρία.Ποτέ δεν σκεφτόμουν έτσι για μια κοπέλα και σίγουρα δεν θα είχα κάνει ότι έχω κάνει για την Μαρία.Απλά αυτή η κοπέλα έχει κάτι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή που την είδα,αυτό με έκανε να την ερωτευτώ.Αυτά τα μάτια της νιώθω ότι μπορούν να διαβάσουν την ψυχή μου και να γιατρέψουν τις πληγές μου.Έχω να νιώσω αυτό το συναίσθημα από τότε και δεν θα αφήσω να συμβεί το ίδιο.

Πριν από την Μαρία λόγω κάποιων ανθρώπων και καταστάσεων όλες τις έβλεπα σαν πουτάνες και τους φερόμουν ανάλογα.Έπινα και το κάθε μου βράδυ το περνούσα με διαφορετική.Από την μέρα όμως που είδα την Μαρία όλα άλλαξαν.Για αυτό τον λόγο δεν μπορώ να της συμπεριφερθώ αλλιώς γιατί βγάζει τον καλύτερο μου εαυτό και γεμίζει ζεστασιά την καρδιά μου.

1 εβδομάδα αργότερα

Μετά από αυτό ο ύπνος με πήρε μέσα σε δευτερόλεπτα.

Το πρωί που ξύπνησα αντίκρισα το προσωπάκι της μικρής.

Κάθισα εκεί και απλά την κοίταζα και περίμενα να ξυπνήσει.

Αναρωτιέμαι τι έκανα στην ζωή μου και μου αξίζει αυτή η κοπέλα.Θα περίμενα μετά από ότι έχω κάνει να μείνω μόνος μου και να μην με θέλει κανείς δίπλα του αλλά περίεργα παιχνίδια παίζει η ζωή και να που τώρα είμαι εδώ με την κοπέλα που για χάρη της θα έδινα την ψυχή μου και είμαστε μαζί.

Από τον εσωτερικό μου λύθαργο με ξύπνησε η φωνή της αυτό το καλημέρα που εδώ και μια εβδομάδα κάνει τις μέρες μου καλύτερες και πιο φωτεινές.

"Καλημέρα Μαράκι."είπα και άφησα ένα φιλί στο μάγουλο της ενώ εκείνη με αγκάλιασε.

Δεν μιλήσαμε άλλο για την υπόλοιπη ώρα αλλά δεν ήταν αυτή η αμήχανη σιωπή ήταν η σιωπή που μιλάει από μόνη της.Είχαμε και οι δύο βυθιστεί στις σκέψεις μας αλλά είμασταν αγκαλιά.