Αντρέα POV
"Αγάπη μου τι έγινε;"
"Πάμε σπίτι μωρό μου σε παρακαλώ."
"Πάμε αγάπη μου."είπε χωρίς να το σκεφτεί και αφού μπήκε στο αυτοκίνητο μπήκα και εγώ.
Σε 5 λεπτά φτάσαμε στο σπίτι ενώ τα δάκρυα μου έγιναν πιο πολλά από πριν.
Έβαλε τα χέρια της γύρω μου και αφού πήγαμε προς το σπίτι ξεκλειδώσε το σπίτι και αφού μπήκαμε μέσα έκλεισε την πόρτα πίσω της και ανεβήκαμε στο δωμάτιο μας και μόλις μπήκαμε έκλεισα την πόρτα και την αιφνιδίασα μιας και την φίλησα παθιασμένα ενώ δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου.
Εκείνη με σταμάτησε.
"Αγάπη μου είσαι στεναχωρημένος μήπως θες να κάτσουμε αγκαλιά;"
"Μωρό μου πραγματικά το χρειάζομαι αυτό."
"Εντάξει."είπε και χωρίς να το περιμένει την αρπάζω από την μέση και την κολλάω στην πόρτα ενώ αρχίζω να μοιράζω φιλιά στον λαιμό της πράγμα που την έκανε να αναστενάξει ενώ ύστερα επικεντρόνομαι στα χείλη της που αγαπώ τόσο πολύ αλλά τα δάκρυά μου συνεχίζουν να πέφτουν από όπου αφήνω φιλιά.
Ενώνω τα χείλη μας σε ένα ήρεμο φιλί το οποίο εξελίσσεται σε παθιασμένο και κτητικό αφού δαγκώνω το χείλος της και εκείνη μου δίνει πρόσβαση ώστε να βάλω και τις γλώσσες μας στο παιχνίδι τα δάκρυά μου δεν έχουν σταματήσει αντίθετα γίνονται πιο πολλά αλλά δεν θέλω να σταματήσω.
"Πήδα."της είπα βραχνιασμένα μέσα από το φιλί μας και αυτόματα τύλιξε τα πόδια της γύρω από την μέση μου ενώ εγώ άφησα τα χείλη της και επικεντρώθηκα στον λαιμό της.
"Αγάπη μου."είπε μέσα από τους αναστεναγμούς της.
"Μωρό μου."είπα με την φωνή μου να σπάει και συνέχισα να αφήνω υγρά φιλιά στον λαιμό της.
Με μια κίνηση έπιασα το φερμουάρ του φορέματος της και το κατέβασα.
Έπιασε τα μάγουλά μου και με φίλησε ενώ με τους αντιχειρές της σκούπισε τα δάκρυά μου τα οποία συνέχιζαν να κυλούν στα μάγουλά μου.
Εκείνη προσπαθεί να μου βγάλει το πουκάμισο και αφού το ξεκουμπώνει προσπαθεί να το βγάλει αλλά δεν μπορεί μιας και την κρατάω από τους γοφούς για να μην πέσει.
Πάω προς το κρεβάτι στο οποίο και την αφήνω και αφού τραβήξω το φόρεμα της το όποιο πέφτει στο πάτωμα,πέφτω πάλι επάνω της.
YOU ARE READING
Between The Two Sides
Teen Fiction"Άρα αυτό σημαίνει ότι δεν με θεωρείς δολοφόνο;"είπα με ένα πικρό γελάκι ενώ κοιτούσα την θάλασσα.Εκείνη έπιασε τα μαγουλά μου και με έκανε να την κοιτάξω. "Όχι χαζούλη μου φυσικά και όχι.Σ'αγαπώ και να το θυμάσαι πάντα αυτό ακόμη και όταν σου θυμών...
