Μαρίας POV
"Μα τι ομορφιές είναι αυτές;"με ρώτησε η Μαριάννα.
"Αφού είπατε για έκπληξη και ότι πρέπει να ντυθώ,ντύθηκα και ας μην έχω όρεξη."
"Αυτές οι εκπλήξεις θα σου φτιάξουν την διάθεση."είπε η Νεφέλη χαμογελαστή.
Εκείνη την στιγμή χτύπγσε το κουδούνι.Η Αλίκη σηκώθηκε χαρούμενη και άνοιξε την πόρτα.Αμέσως μπήκαν μέσα στο σπίτι ο Μιχάλης,ο Δημήτρης,ο Άρης,ο Ιάσονας,ο Λίο,ο Σταύρος,ο Λέανδρος και τελευταίος ο Αντρέας.Τα παιδιά ήρθαν κατευθείαν επάνω μου για αγκαλιά εκτός από τον Αντρέα και τον Άρη.
Αφού με άφησαν ο καθένας πήγε στην κοπέλα του ενώ η ματιά μου συναντήθηκε με του Αντρέα,είμαι τόσο θυμωμένη μαζί τουαλλά μου έλειψε τόσο πολύ.Έτσι τρέχω καταπάνω του και αυτόματα τον αγκαλιάζω σφιχτά,ύστερα με κοιτάζει και πάει να ενώσει τα χείλη μας αλλά τελευταία στιγμή γυρίζω το κεφάλι μου και τελικά αφήνει ένα φιλί στο μαγουλό μου ενώ μετά αφήνω και εγώ ένα φιλί στο μαγουλό του ενώ ύστερα τον χαστουκίζω και τα βλέμματα όλων γυρίζουν σε εμάς.
"Μάτια μου γιατί το έκανες αυτό;"με ρώτησε με απορία και εγώ τον κοίταξα πληγωμένα.
"Γιατί με άφησες ενώ μου υποσχέθηκες ότι δεν θα το έκανες ποτέ."είπα με δάκρυα στα μάτια.
"Μα μάτια μου δεν το έκανα άσε με να σου εξηγήσω."είπε και έκανε κίνηση να με αγκαλιάσει αλλά τραβήχτηκα πίσω.
"Εγώ βρέθηκα μόνη μου δια μαγείας δηλαδή;"είπα με τα δακρυά μου να κυλούν επάνω στα μαγουλά μου.
"Μάτια μου αν με αφήσεις να σου εξηγήσω θα καταλάβεις."
"Όχι δεν θέλω να ακούσω τίποτα,χωρίζουμε."
"Όχι μάτια μου σε παρακαλώ."
"Είπα χωρίζουμε."είπα και έκατσα στον καναπέ δίπλα στον Άρη.
"Άφησέ με σε παρακαλώ να σου εξηγήσω."είπε με την φωνή του να σπάει στο τέλος και τα δακρυά μου να γίνονται περισσότερα.
"Φύγε."
"Μάτια μου..."
"ΦΎΓΕ."είπα και άνοιξε την πόρτα αλλά λίγο πριν φύγει με κοίταξε πληγωμένα εν΄β ύστερα έκλεισε την πόρτα πίσω του.Όλοι εκτός από τον Άρη σηκώθηκαν και ακολούθησαν τον Αντρέα.
"Ρε Μαρία έλεος,έπρεπε να του πεις να χωρίσετε;"με ρώτησε ο Δημήτρης λίγο πριν κλείσει την πόρτα πίσω του ενώ εγώ ξέσπασα σε κλάματα.
YOU ARE READING
Between The Two Sides
Teen Fiction"Άρα αυτό σημαίνει ότι δεν με θεωρείς δολοφόνο;"είπα με ένα πικρό γελάκι ενώ κοιτούσα την θάλασσα.Εκείνη έπιασε τα μαγουλά μου και με έκανε να την κοιτάξω. "Όχι χαζούλη μου φυσικά και όχι.Σ'αγαπώ και να το θυμάσαι πάντα αυτό ακόμη και όταν σου θυμών...