Μαρίας POV
Ξύπνησα στην αγκαλιά που τόσο λατρεύω.
Χάιδεψα το μάγουλό του και εκείνος έσφιξε τα χέρια του γύρω μου.
"Καλημέρα μωρό μου."είπε με την αγουροξυπνημένη φωνή του ενώ υστέρα άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε γλυκά.
"Καλημέρα αγάπη μου."είπα και ένωσα τα χείλη μας σε ένα γλυκό φιλί.
"Είσ-."δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση του ο Αντρίκος μου μιας και ο ήχος των μηνυμάτων μου ήχησε στο δωμάτιο.
"Αγάπη μου,μου δίνεις το κινητό μου;"τον ρώτησα και αφού άφησε ένα φιλί στο μάγουλό μου,έπιασε το κινητό από το κομοδίνο και μου το έδωσε.
"Πρίγκιπας μου."διαβάζω και αγωνία με κυριεύει,ο Αντρέας το καταλαβαίνει και βάζει τα χέρια του γύρω μου.
"Καρδιά μου ηρέμησε."ψυθίρισε δίπλα στο αυτί μου.
"Πρίγκιπας μου"
"Πριγκίπισσα συγνώμη που έφυγα χωρίς να πω κάτι αλλά ένα οικογενειακό θέμα προέκυψε με το οποίο δεν έχω ξεμπερδέψει ακόμα."
"Είσαι καλά πρίγκιπα;"
"Ναι."
"Σίγουρα;"
"Ναι."
"Πριγκίπισσα δεν ξέρω αν θα γυρίσω πίσω να ξέρεις ότι σε αγαπώ και θα σε σκέφτομαι."
"Τι γιατί;"
"Πρίγκιπα;"
"Άρη;"
"Θα έρθω να σε βρώ."
Άφησα το κινητό στην άκρη και χώθηκα στην αγκαλιά του Αντρέα.
"Τι έγινε μάτια μου;"με ρώτησε ενώ έσφιξε τα χέρια του γύρω μου.
"Αντρέα κάτι δεν πάει καλά με τον Άρη κάτι δεν μου κολλάει σε όλη την κατάσταση και ξέρεις ότι δεν πέφτω ποτέ έξω σε αυτά."είπα και με κοίταξε.
"Γιατί μάτια μου τι σου έγραψε;"
"Έγραψε ότι ζητάει συγγνώμη που έφυγε χωρίς να πει κάτι αλλά ένα οικογενειακό θέμα του έτυχε και ότι μας αγαπάει και δεν ξέρει αν θα γυρίσει πίσω μετά συνέχισα να του γράφω αλλά δεν ξαναπήρα απάντηση."
"Αυτό όντως είναι πολύ περίεργο.Λοιπόν θα το πούμε στα παιδιά και θα τον βρούμε."είπε και ένευσα ενώ του έδωσα ένα παθιασμένο φιλί.
"Σ'αγαπώ πολύ Αντρίκο μου."είπε ενώ έβαλα τα χέρια μου γύρω του.
"Και εγώ σ'αγαπώ μάτια μου."είπε και χάιδεψε το μάγουλό μου.
BẠN ĐANG ĐỌC
Between The Two Sides
Teen Fiction"Άρα αυτό σημαίνει ότι δεν με θεωρείς δολοφόνο;"είπα με ένα πικρό γελάκι ενώ κοιτούσα την θάλασσα.Εκείνη έπιασε τα μαγουλά μου και με έκανε να την κοιτάξω. "Όχι χαζούλη μου φυσικά και όχι.Σ'αγαπώ και να το θυμάσαι πάντα αυτό ακόμη και όταν σου θυμών...