Μαρίας POV
"Μωρό μου θέλεις να βγούμε να πάμε και κάτω να δούμε τα παιδιά;"
"Ναι αγάπη μου."είπα και σηκώθηκα.
Αφού πήρα μια πετσέτα και την τύλιξα γύρω μου βρήκα ακόμα μια και την έδωσα στον Αντρέα που την έβαλε γύρω από την μέση του.
Βγήκαμε από το μπάνιο και πήγε και ξάπλωσε στο κρεβάτι κοιτώντας με.
"Αγάπη μου δεν είπαμε να ντυθούμε να κατέβουμε στο σαλόνι που είναι τα παιδιά;"
"Οχιιι θέλω να μείνουμε στο κρεβάτι όλη μέρα."
"Βρε αγάπη μου έλα να δούμε και λίγο τα παιδιά και μετά θα ανεβούμε και θα είμαστε στο κρεβάτι όλη την ημέρα εντάξει;"
"Καλά."είπε κατσουφιασμένος.
"Έλα για εμένα που σε αγαπώ."είπα και τον φίλησα στο μάγουλο.
"Καλά αλλά θέλω φιλίιιιιιιιι."
"Εντάξει αγάπη μου."είπα και απαλά έπιασα τα μάγουλά του ενώ τον έφερα κοντά μου και μηδένισα την απόσταση μεταξύ μας ενώνοντας τα χείλη μας σε ένα γλυκό φιλί.
"Άντε αγάπη μου τώρα έλα να ντυθούμε."είπα παιχνιδιάρικα.
"Μμ μισό."είπε και τράβηξε την πετσέτα μου ρίχνοντας την κάτω ενώ έκανα το ίδιο με την δική του.
"Αντρέα τι κάνεις;"
"Εγώ τίποτα."
"Το-."είπα αλλά δεν πρόλαβα να τελειώσω την πρόταση μου μιας και μια φωνή με σταμάτησε.
"Πριγκίπισσα;"
"Έλα πρίγκιπα."
"Θα έρθεις κάτω;"
"Ναι ναι θα έρθουμε με τον Αντρέα τώρα μισό λεπτό."είπα και ο Αντρέας έβγαζε καπνούς.
"Εμένα γιατί δεν με λέει ποτέ όταν σε φωνάζει;"
"Εε δεν ξέρω βρε αγάπη μου."
"Σε θέλει."
"Όχι αγάπη μου."
"Ναι και τον θέλεις και εσύ."
"Αντρέα με δουλεύεις;"
"Όχι είμαι πολύ σοβαρός."
"Τώρα αλήθεια το πιστεύεις αυτό;"
"Ναι."
"Ωραία."είπα και αφού έβαλα εσώρουχα και ρούχα στάθηκα στην πόρτα ενώ εκείνος έχει ένα κενό και πληγωμένο βλέμμα.
"Αντρέα πραγματικά το πιστεύεις αυτό;"
"Όχι μωρό μου απλά δεν ξέρω τι μου συμβαίνει και επειδή δεν έχω ξανά ερωτευτεί φοβάμαι ότι θα με αφήσεις για κάποιον άλλο."είπε με την φωνή του να σπάει στο τέλος.
YOU ARE READING
Between The Two Sides
Teen Fiction"Άρα αυτό σημαίνει ότι δεν με θεωρείς δολοφόνο;"είπα με ένα πικρό γελάκι ενώ κοιτούσα την θάλασσα.Εκείνη έπιασε τα μαγουλά μου και με έκανε να την κοιτάξω. "Όχι χαζούλη μου φυσικά και όχι.Σ'αγαπώ και να το θυμάσαι πάντα αυτό ακόμη και όταν σου θυμών...