We Don't Talk Anymore °jikook

prologue

Ona her baktığımda içimdeki aşkın yanında büyüyen bir ihanet duygusu vardı.

Anneme, babama ve abime karşı.

Ama buna engel olamamak o kadar canı acıtıyordu ki bazen ölmeyi diliyordum tanrıdan.

Nasıl bu kadar aciz olabildiğimi sorguluyordum kendime.

Nasıl bu kadar kör olduğumu..

Ama,

Engelleyemiyordum işte,

Onun yoğun kahve irislerine her baktığımda,

Onun gülümseyişini izlediğimde,

O saçlarımı karıştırdığında,

Bana..

Kardeş sevgisiyle karşılık verdiğinde ölüyordum.

O bana ne yaparsa yapsın,

Ben her türlü ölüyordum.

Jeon Jungkook,

Benim ölüm sebebimken aynı zamanda

Yaşama sebebimdi.

Ve ben ölmeyi dilerken, dirilmeyi hiç bu kadar sevmemiştim.

Fikirlerinizi bekliyorum <3