Revolution

Back

Nathan

"Misschien een roze armband erbij" zeg ik twijfelend. Drie diepe zuchten komen uit drie richtingen. "Hé, zeg ik eindelijk iets, is het nog niet goed" zeg ik schouderophalend. "Ze is geen regenboog" zegt Adrianna kritisch. "Ik hou mijn mond alweer" zeg ik terwijl ik doe alsof ik mijn mond dichtrits. Daarna slaak ik nog een diepe zucht en begin weer voor me uit te staren.

"Nu jij Nate" zegt Zoë die me enthousiast aantikt. Ik kijk haar met een opgetrokken wenkbrauw aan "We zijn in een jurken- en accessoirewinkel" zeg ik alsof Zoë gek is geworden. Zoë, Adrianna en Elizabeth beginnen te lachen. Ugh, waren Haiden en Dan nou maar meegegaan. "Waarom lachen jullie, het maakt me eigenlijk nogal bang" beken ik. "Nou" begint Adrianna. "We geven je allemaal een tientje" gaat Elizabeth verder. "Als!" zegt Zoë ertussendoor. "Je een jurk aandoet" maakt Adrianna de zin af.

"Wat!? Nee, dat doe ik niet!" zeg ik snel. "Dertig euro Nate, je krijgt er dertig euro voor" zegt Zoë lokkerig. "Van ieder twintig en ik ga akkoord" zeg ik nors. "Twaalf" zegt Adrianna snel daarop. "Achtien" zeg ik weer. "Dertien" zegt Elizabeth die net als de rest de strijd op lijkt te geven. "Ik doe het voor vijftien, maar dan ga ik de kleedkamer niet uit" zeg ik als laatste bod. "Oké" gaan ze allen akkoord "Maar dan doen we er wel een paar glitterende hakken bij" vult Adrianna aan. Dat heb ik er nog wel voor over "Deal"

Blijkbaar mochten de meiden de jurk uitkiezen, waar ben ik aan begonnen. Al snel komen ze naar me toe met de meest roze jurk die ze maar kunnen vinden. Dit is nou typisch zo'n barbiejurk. Ik zucht diep "Oké, vooruit dan maar" zeg ik waarna ik een paskamer insneak. Net als ik me om wil gaan kleden, steekt een van de meiden nog haar hand tussen het gordijntje door. In haar hand zitten een paar bh-vullingen. Ik hoor ze alle drie grinniken. Nors pak ik ze aan en begin me om te kleden. Het is dat ik er 45 euro voor krijg.

"Ben je al klaar" vraagt Zoë grinnikend. "Ja, kom maar binnen" zeg ik emotieloos. "Kom jij maar naar buiten" zegt Adrianna lachend. "Oké, dan niet" zeg ik. "Oké oké, we komen al" zegt Elizabeth. Met zijn drieën stappen ze het hokje binnen en barsten uit in lachen. Ik kijk chagrijnig de spiegel in. Tot mijn schrik zie ik Adrianna een foto maken. Snel trek ik mijn shirt aan, trek de jurk naar beneden (mijn broek heb ik aangehouden), stap uit de hakken en duik op haar rug, grijpend naar de telefoon die ze vast heeft. Ik ben een stuk sterker dan haar, maar al snel gooit ze de telefoon naar Zoë die hem rustig opvangt. Ik probeer hem nog te onderscheppen, maar het gaat allemaal wat te snel. Ik weet hem wel uit Zoës handen te grijpen en verwijder de foto snel. Teleurgesteld laat ik de meiden in het pashokje achter.

*een dag later*

Al anderhalve week is Robyn weg, en nog steeds geen enkel spoor van zowel hem als de daders. De mannen die zijn opgepakt, zeggen dat we iedereen al hebben en dat ze het lichaam niet eens hebben gezien. Ik ben bij een verhoor geweest en ze zijn onwijs goeie leugenaars. Allen vertonen ze geen enkel kenmerk van liegen en ze klinken betrouwbaar, maar in ieder geval één van hen weet wel degelijk waar ze Robyn heen hebben gebracht.

We zitten met zijn zessen (Adrianna, Elizabeth, Dan, Haiden, Zoë en ik) in de vechtzaal. We hebben onze lessen weer opgepikt, nou ja, een soort van dan. Adrianna en Dan spelen in het zwembad (de fontein, maar dan zonder de sproeier), Dan duikt tegen de golven op die Adrianna maakt. Elizabeth zit met kleine tornado's en windstoten te klooien met Haiden en Zoë. Ik zit nog naar het vlammetje in mijn hand te kijken. Hij waait uit door een windvlaag die van Elizabeth afkomstig is. Ik zie de vlam zo in rook opgaan.

Na nog wat om me heen te kijken, hoor ik opeens gerommel in de ventilatieschacht. Alert kijk ik op. De rest hoort het niet, maar ik merk het direct. Ik loop naar de muur en buk neer bij de schacht. Ik kijk naar binnen en zie... Nee, dat kan niet, ik zie waanbeelden. Het figuur dat ik zie, komt sneller dichterbij kruipen. Korte, bruine krullen hangen voor het gezicht van de figuur. Als het figuur opkijkt, weet ik het zeker. Twee felgroene ogen staren me recht in mijn ogen aan. "Robyn!?" schreeuw ik.

Hiermee laat ik jullie niet lang wachten, morgen komt het volgende hoofdstuk. Vooral voor jullie hoor, maar ik ben zelf ook gewoon te enthousiast om te wachten met uploaden. Tot morgen dan maar!