Revolution

Ready for battle

Hallo mensjes, ik ben weer terug uit Venetië. Ik kon daar wel uploaden, maar ik deed het niet omdat ik bang was dat er iets fout zou gaan omdat ik al wat meer problemen met Wattpad heb gehad. Dit hoofdstuk is denk ik ietsjes langer, maar ik werk nu niet meer op mijn telefoon maar op mn ipad mini want ik heb er een toetsenbord bij ^_^ dus ik kan het niet meer zo goed inschatten. Het is wat actie en heel wat uitleg. Volgende hoofdstuk veel actie. Ik hoop dat jullie ook een leuke vakantie hebben gehad, ik in ieder geval wel. Nou, veel leesplezier. Xxx Claire

Robyn

"Hij is wat!?" schreeuwt Adry tegen Skye. "Schat, ik sta erbij, het is nogal onbeleefd om hij te zeggen. En je hoeft ook niet te schreeuwen hoor" zegt Draco kalm. "Draco is mijn broer Adry" zegt Skye als antwoord op Adrys vraag. Ze kijkt nog zo verbijsterd als de eerste keer dat ze het hoorde. Ze vroeg het eerder voor bevestiging dan als echte vraag, want ik kon het ook niet echt geloven. Ze zijn broers...

"Hoe?" vraagt Adry nog steeds totaal verbijsterd. "Ik kende mijn moeder niet, Skye z'n vader niet. Mijn vader heeft verteld dat hij gelijk verliefd werd op Skyes... onze moeder in een groot gevecht tussen de Haevons en Daemons. Die liefde bleek wederzijds te zijn, maar het was natuurlijk verboden. Ik bedoel, een Haevon en een Daemon, het is net Romeo en Julia. Natuurlijk begonnen ze elkaar in het geheim te ontmoeten en uiteindelijk raakte onze moeder zwanger. Iedereen raakte van het verhaal op de hoogte. Negen maanden later kreeg ze een tweeling, ons. Ik werd als Daemonbaby gelijk naar de Daemons gestuurd en Skye en ik zijn daardoor enkel een paar minuten van ons leven samen geweest. De Haevons daarentegen vonden het een te groot gevaar en dachten dat Skye, als hij bij de Haevons zou blijven, te snel erachter zou komen. Ze hebben hem dus naar de mensenwereld gestuurd om er een groot nepverhaal omheen te kunnen bouwen zodat hij nergens achter zou komen. Dat is duidelijk niet gelukt, want hier sta ik het verhaal aan hem en nu jullie te vertellen" legt Draco uit voordat Skye ook maar één woord kan zeggen.

"Dus blondie, nog vragen. Adry schudt langzaam haar hoofd. "Mooizo, dan..." Zegt Draco, maar opeens klapt de deur open. De eerste die ik zie is Zario met vlak naast hem zijn zus, Zaria. Erachteraan komen Mike, nog twee anderen en... Brian!? "Hey Draco, goed gevonden" grinnikt Zario. "Niet nu Zario, ik ben ergens mee bezig" zegt Draco met een dodelijke blik. "Ach, kom op nou, je hebt ze gevonden, nu kunnen we het leuk hebben" gaat Mike grijnzend verder. "Kom jongens, grijp ze" commandeert Zario de rest. Opeens verschijnt er een witte gloed voor ons waar de Daemons niet door blijken te komen. "Ren!" roept Skye. Hij is degene die voor dit schild heeft gezorgd. Gelukkig hebben we een achterdeur waar we zonder te aarzelen met zijn alle uitvluchten, Skye en Draco daar achterlatend.

Na een tijdje door het bos te hebben gerend om ze kwijt te raken, staan we even stil om op adem te komen. "Adry?" hoor ik Elly opeens zeggen. "Adry!" schreeuwt Nathan daar gelijk achteraan. Ik draai me om. "Ze... ze was hier net nog" piept Elly "Ze stond net nog achter me" Nathan knikt "Ik zag d'r ook net nog" bevestigt hij Elly. Opeens hoor ik in de verte de stem van Zario. Ik focus me erop en ook zijn geur komt snel dichterbij. Ik kijk Nathan aan die, te zien aan de blik in zijn ogen, hetzelfde heeft gemerkt. "Ik weet niet waar ze is, maar we moeten hier snel weg" zeg ik snel. Elly kijkt me verbijsterd aan, "Ze komen te dichtbij en ik ben bang dat ze Adry..." begin ik. Elly slaat haar blik tegen de grond. Ze weet precies wat ik bedoel, het is duidelijk dat ze Adry hebben. Hoe heb ik ze alleen niet eerder op kunnen merken? "We moeten nu echt gaan" waarschuwt Nathan. Ik tik Elly aan en me zijn drieën rennen we verder het bos in.

Ik rook ze eerst heel ver weg en plotseling ruik ik hun geur extreem dichtbij. Ik draai me om en zien nog net Elly achter een boom verdwijnen. Ik schiet erop af, maar waar ik ook kijk, er is geen spoor van haar te bekennen. Zowel Ellys geur als Elly zelf zijn opeens verdwenen. "Elly!!" schreeuw ik. Tranen schieten in mijn ogen. "Elly!!!" schreeuw ik nog harder. Ik voel Nathans hand op mijn schouder. "Ze hebben haar Robyn, we moeten hier snel weg voordat ze ons ook te pakken krijgen. Als dat gebeurt, kunnen we ze al helemaal niet meer helpen" zegt hij. Ik knik met tegenzin, maar hij heeft gelijk. We rennen weer verder, nu nog met zijn tweeën.