Revolution

It just takes over

Even om uit te leggen, Adry slaapt nu bij Elly omdat Skye in haar kamer ligt.

Robyn

Ik wordt gapend wakker. Ik sta gelijk op, trek een shirt over mijn hoofd en loop naar de spiegel. Ik doe m'n haar een beetje goed en check de kalender voordat ik mijn kamer uitloop. Vandaag ik met rood omcirkelt, volle maan dus. Ik zucht. Daarna loop ik de keuken in en maak wat muesli, waarna ik zoals gewoonlijk naast Nathan op de bank neerplof. Hij zit weer eens eindeloos te zappen.

"Waar is je glimlach heen?" vraagt Nathan als hij m'n kant opkijkt. "Volle maan" mompel ik, waarna ik een lepel muesli in mijn mond stop. "Hoor je je dan juist niet wat beter te voelen?" zegt hij, domme opmerking. "Als jij nu wist dat je vanavond pijn zou leiden, zou je dan blij zijn?" antwoord ik. "Nee, maa..." zegt hij nog. "Dat dacht ik dus ook al" praat ik door hem heen. Ik loop daarna naar de keuken om m'n lege kom muesli in de vaatwasser te zetten.

Ik voel twee armen die zich van achter me om me heen slaan. "Goeiemorgen Elly" glimlach ik. "Het is niet leuk dat je altijd weet dat ik het ben" zegt Elly teleurgesteld. "Jij krijgt in ieder geval weer een lach op zijn gezicht" grinnikt Nathan. "En jij hebt hem er weer afgekregen" brom ik. Elly gaat voor me staan en trekt met haar vingers mijn mondhoeken omhoog. "Kom op brombeer, lach eens" giechelt Elly. Ik haal haar handen weg en brom een beetje. "Ach joh, het is pas vanavond, wees nu nog even vrolijk" zegt Nathan terwijl hij me een por in m'n zij geeft. Ik grom naar hem, stop zuchtend en zak onderuit op de bank.

Het is al wat later, ondertussen is iedereen al wakker. Draco komt net Adrys slaapkamer uitlopen. "Ik heb nog even tegen Skye gepraat en hij is alles weer vergeten wat ik hem gister verteld heb. Ik ben bang dat hij zijn herinneringen nooit meer terug zal krijgen" zegt hij. "Dus hij herinnert zich niet meer... ons" in de loop van de zin wordt Adrys stem steeds verdrietiger. "Hij herinnert zich niets meer sinds de avond voordat hij naar de Haevons is meegenomen, dus nee" legt Draco rustig uit. Ze blijft stil, maar er rolt gelijk een traan over Adrys wang.

"En hoe gaat het met... z'n tweede persoonlijkheid" vraag ik voorzichtig. "Nu nog wel redelijk, maar ik heb geen idee hoe het zich verder zal ontwikkelen" zegt Draco. Ik knik. "Zou ik hem kunnen spreken?" vraag ik. "Uhm, ja hoor, maar doe wel rustig aan. Hij kan nogal prikkelbaar zijn" zegt Draco met een ietwat verbaasde uitdrukking. "Dat ben ik ook vandaag, dus dat scheelt" zeg ik terwijl ik opsta en naar Adrys kamer loop.

"Hey Skye" zeg ik als ik naar binnen loop. "Hoi uhm... Robyn was het toch?" vraagt Skye. Ik knik. "Het klinkt misschien raar, maar wil je het misschien hebben over je... uitbranders?" vraag ik voorzichtig. "Draco wist er alles vanaf en zelfs hij begreep me niet" zucht Skye. "Laten we maar zeggen dat Draco de theorie kent en ik de praktijk weet" antwoord ik. Skye kijkt me even aan en schuift zijn benen in. "Kom dan alsjeblieft zitten" zegt hij.

"... ik bedoel, het is alsof iemand anders je overneemt. Ik wou haar niet door de gang gooien en ik wou helemaal niet tegen iedereen schreeuwen, mijn lichaam deed het gewoon" vertelt Skye me. "Als eenmaal die knop omgaat, doe je dingen die je niet wilt doen, zeg je dingen die je niet wilt zeggen en doe je mensen pijn om wie je geeft" zeg ik. "Ja, maar het vervelendste vind ik dat je er niets tegen kan doen, het gebeurt gewoon" zucht Skye. Ik knik. "Nou, voor mij werkt dat niet meer, maar jij weet veel meer van de situatie, dus nu je nog kan, probeer het te onderdrukken. Hoe moeilijk het soms ook is, probeer het , je zal er veel voordelen van hebben in de toekomst" moedig ik hem aan. "Echt?" vraagt Skye. "Anders zeg ik het toch niet" ik glimlach een beetje. Er verschijnt nu ook een glimlach op Skyes gezicht. Hij geeft me een knuffel, waarna ik opsta. "Dankje" zegt hij als ik hem nog even aankijk. Ik lach naar hem en ga daarna de kamer uit.

"Zo, waar komt die glimlach opeens vandaan?" zegt Elly als ik naast haar op de bank neerplof. "Het is fijn om iemand te hebben die je echt begrijpt" geef ik als antwoord. Elly glimlacht en leunt een beetje tegen me aan, ik sla een arm om haar heen. "Waar is de rest eigenlijk?" vraag ik als ik eindelijk opmerk dat de huiskamer leeg is. "Adry, Nathan en Zoë zijn even gaan lopen en Draco is wat verloren slaap aan het inhalen. En het lijkt me dat Skye nog even zijn bed niet uitkomt" vertelt Elly me. "Wat een rust zeg" ik slaak een opgeluchte zucht. Ik trek Elly nog wat dichter tegen me aan "Heerlijk"

Elly is net op mijn schoot in slaap gevallen. Ik til haar voorzichtig op en draag haar naar haar kamer toe. Ik leg haar op bed en trek de dekens over haar heen. Ze pakt gelijk de bovenkant vast en trekt hem verder over zich heen. Ik ga naast haar op bed zitten en aai haar over haar voorhoofd, waarna ik er een kusje op druk. Ik glimlach en sta dan op. Het is nog niet zo laat, maar ik snap wel dat ze nu al slaapt. We hebben nogal weinig slaap gehad de laatste dagen. En daarbij, Elly slaapt altijd snel. Ik kijk nog even naar haar en loop dan de kamer uit.

Als ik de huiskamer inloop, hoor ik net de deur opengaan. "Lekker gelopen?" vraag ik als ik Nathan naar binnen komt. "Nou, het was ge-wel-dig hoor" zegt Nathan sarcastisch. "Hoezo, wat is er gebeurd?" vraag ik. "Nou, die meiden liepen alleen maar met zijn tweeën te praten. Ik denk dat ze niet eens hebben gemerkt dat ik weg ben gegaan of er in de eerste plaats was" zucht hij "Leer ervan Robyn, ga nooit wandelen met twee meiden" zegt hij met enorme nadruk op nooit. "Maar eh, waar is Elly?" vraagt hij als hij even rondkijkt. "Die is in slaap gevallen, ik heb haar maar in bed gelegd" zeg ik. Hij knikt en gaat daarna zitten.

De deur gaat open en de meiden komen thuis. In de tussentijd hebben Nathan en ik eigenlijk alleen maar gepraat over weet ik veel wat allemaal. "Nathan, waarom was je opeens weg?" vraagt Adry als ze binnenkomt. "Wanneer hebben jullie gemerkt dat ik weg was dan?" vraagt Nathan met een grijns. "Echt een minuut geleden, we zijn hier gelijk naartoe gegaan om te kijken of je hier was" zegt Zoë die nu ook in de huiskamer staat. "En jullie hebben door dat ik al een uurtje of anderhalf wegwas?" vraagt Nathan met een grotere grijns. "Wat!?" roepen ze tegelijkertijd. "Wat..." zegt een slaperig stemmetje. Elly staat nu achter de meiden in de huiskamer. Gapend wrijft ze in haar oog.

"Goeiemorgen Elly" zeg ik glimlachend. "Is het al ochtend dan!" zegt Elly, ze is er spontaan wakker van. "Nee, het is ergens rond achten ofzo" antwoord ik. "Hebben jullie al gegeten?" vraagt Elly daarop. "Nou, de meiden komen net thuis en Robyn en ik hebben niks gegeten, dus nee" antwoord Nathan. "Anders kan ik wel even snel pasta maken. Het is zo klaar en als ik wat meer maak, eten we er morgen nog van" zegt Adry. Iedereen vind het een goed idee en Adry en Zoë (die blijkbaar gaat helpen) lopen de keuken in.

Nadat we hadden gegeten, zijn we opeens bordspelletjes gaan spelen. Deze dag is eigenlijk best wel geweldig geworden aangezien de slechte start. Dan pas bedenk ik me weer dat ik op de tijd moet letten. Maar voordat ik kan kijken, gaat er al een golf tintelingen over mijn lichaam heen. Ik sta gelijk op, waarna ik naar mijn kamer probeer te lopen. Halverwege val ik alleen al op mijn knieën. Elly komt gelijk naar me toe en helpt me overeind. Ze slaat haar arm om mijn middel en helpt me naar mijn slaapkamer. Ze doet de deur open, maar als we vlak bij mijn bed zijn, zak ik in.

"Robyn!?" Elly bukt gelijk naast me neer en probeert me weer omhoog te helpen. "Elly, laat het, ga..." ik schreeuw van de pijn die steeds erger wordt, erger dan normaal. "Ik weet niet wat er zal gebeuren als je hier blijf, ga" zeg ik, net op tijd voor de volgende golf pijn. "Nee Robyn, je hebt pijn, ik kan je niet zomaar op de vloer laten liggen" zegt Elly bezorgd. Ik wil haar weer waarschuwen, maar mijn keel knijpt dicht. Niet snel daarna wordt alles zwart.

Kreunend open ik mijn ogen. Ik lig tegen mijn bed aan. Als ik rondkijk, zie ik Elly aan de andere kant van de kamer liggen, Nathan languit in het midden van de kamer liggen en Adry en Zoë die in de deuropening stilstaan. Ze kijken geschrokken, bang, zoveel tegelijkertijd. Ik sta gelijk op, maar val terug. Ik voel me zwak, uitgeput. Nu pas merk ik dat ik zit te hijgen als een bezetene. Gelukkig gaat Adry al naar Elly en Zoë naar Nathan. Pas als ik goed kijk, merk ik dat Elly en Nathan onder het bloed zitten. En nu begint het me pas te dagen, dit heb ik gedaan.