Παιχνίδι Σκιών {GWattys}

Part 10

Ο αέρας είναι τόσο ψυχρός που κάνει τα κόκαλα μου να παγώνουν.Ο Νόα είναι συγκεντρωμένος στην ιππασία ενώ η Κλαρισσα και ο Ράιλι μας ακολουθούν.Προσπαθώ να μην μιλάω πολύ για να μην τους ανησυχήσω αλλά κάθε φορά που βήχω το πανί μου γεμίζει με αίμα και μπορεί νοσοκόμα να μην είμαι αλλά ξέρω πως αυτό δεν είναι καθόλου καλό σημάδι.

Ο Νόα τραβάει τα χαλινάρια και το άλογο του σταματάει αμέσως και ο Ράιλι και η Κλαρισσα κάνουν το ίδιο.

"Τι συμβαίνει;",φωνάζει η Κλαρισσα ανήσυχη.

Ο Νόα γυρίζει να την κοιτάξει και κάνω και εγώ μία προσπάθεια αλλά δεν τα καταφέρνω.

"Υπάρχει ένα σύντομο μονοπάτι αλλά πρέπει να περάσουμε μέσα από την λίμνη.",απαντάει.Ο Ράιλι του λέει να ξεκινήσει και ο Νόα παίρνει μία βαθιά ανάσα νευρικός.

Νιώθω το σώμα μου να καίγεται στον πυρετό και το στόμα μου έχει την γεύση του αίματος.Διατάζω το τον εαυτό μου να κρατηθεί λίγο ακόμη.

"Χέιλι σχεδόν φτάσαμε.Κάνε λίγη υπομονή.",ψιθυρίζει ο Νόα καθώς μπαίνει με το άλογο του στην λιμνούλα.Απέναντι διακρίνω μία πέτρινη γέφυρα και θυμάμαι την Αιμίλια να μας λέει πως θα μας οδηγήσει στο δάσος όπου βρίσκεται το σπίτι της γιαγιάς της,το παλιό σπιτικό του Νόα.

Τα άλογα διασχίζουν την λίμνη και ανεβαίνουμε πάνω στην γέφυρα. Κλείνω τα μάτια μου αλλά καταλαβαίνω πως είμαστε ήδη μέσα στο δάσος. Όσο χάλια και αν νιώθω δεν μπορώ να μην προσέξω το μαγευτικό τοπίο γύρω μου.Καταπράσινα ψηλά δέντρα κρύβουν τον ουρανό και όμορφα λουλούδια φυτρώνουν στο γρασίδι.Δεν απορώ που ο Νόα επέλεξε αυτό το μέρος όταν ήταν παιδί.

"Το βλέπω!",φωνάζει γελαστός ο Ράιλι.

Έχω χάσει την αίσθηση του τόπου και του χρόνου όταν αντιλαμβάνομαι πως έχουμε σταματήσει.

"Φτάσαμε.",μου λέει ο Νόα και με βοηθάει να κατέβω.Προσπαθώ να κρύψω το πανί με το αίμα μου αλλά αυτός το βλέπει,με σηκώνει στην αγκαλιά του και αρχίζει να τρέχει φωνάζοντας βοήθεια.

Η Κλαρισσα και ο Ράιλι ακολουθούν.Ανεβαίνουμε γρήγορα τις σκάλες του σπιτιού και ο Νόα χτυπάει την πόρτα.Περιμένουμε αλλά δεν παίρνουμε απάντηση.

"Είμαστε φίλοι της εγγονής σας.Της Αιμίλια.",φωνάζει η Κλαρισσα.

"Μας είπε πως μπορείτε να μας βοηθήσετε.",συμπληρώνει.Τότε ακούγονται βήματα μεσα από το σπίτι.Η πόρτα ανοίγει αμέσως και αναστενάζω.Λέω στον Νόα να με αφήσει κάτω αλλά αυτός δεν αντιδρά.Γυρίζω προς την πόρτα και βλέπω μία ηλικιωμένη αλλά εντυπωσιακή κυρία να στέκεται στο κατώφλι.Τα μάτια της είναι έντονα πράσινα,όπως της Αιμίλια.Τα μαλλιά της δεν έχουν γκρίζο χρώμα αλλά άσπρο,άσπρο σαν του χιονιού.Το πρόσωπο της είναι χαραγμένο από το φρύδι μεχρι το πάνω της χείλος.Σκέφτομαι την Αιμίλια και πόσα πράγματα ήξερε για το κυνήγι μαγισσών.Τώρα δεν είναι δύσκολο να καταλάβω γιατί ήταν τόσο ακριβής και γεμάτη πίκρα όταν μιλούσε.Τα έζησε όλα από κοντά.Η ιδια της η γιαγιά κατηγορήθηκε,χαρακωσε τον εαυτό της για να μην την κάψουν ζωντανή.Η γιαγιά μας παρατηρεί και μόλις βλέπει την Κλαρισσα,τα σημάδια στο πρόσωπο της Κλαρισσα,κάνει στην άκρη για να περάσουμε.