GİRİŞ
Küçük beden korkuyla çevresine bakındı. Görebildiği tek şey uçsuz bucaksız ağaçlardı. Yorulan minik, cılız bacakları onu daha fazla taşıyamayınca yere oturdu. Soğuktan titremeye başlamıştı artık ve kayıp olmanın korkusunu iliklerine kadar hissediyordu. Ağlamaya başladığı sırada hırıltılar duymaya başlamıştı. Yaş dolu gözlerini kaldırdığında tam önünde duran koca kurdu gördü. Kurt sıcak nefesini ona üfleyerek sürtündü ve arkasına yattı. Küçük ise korkuyla yerinden bir santim bile hareket etmiyordu. Kurt patisi ile hafifçe kendisine çektirdi ve üzerine yatmasını sağladı. Küçük olan ise hemen sıcağa alışmış ve kurdun yanına kıvrılmıştı. Minik elleri ile yumuşak tüyleri kavradı ve kurda daha çok yanaştı. Gözleri yorgunluğa ve sıcağa dayanamayarak kapanırken hatırladığı tek şey kurdun tüylü bedenine sürtünerek yerine alıştığıydı. Kurt ise üşümemesi için onu daha çok sarmalıyordu.
Duyduğu seslere kulak kabartan kurt yanındaki minik bedeni rahatsız etmemeye çalışarak kalktı ve küçüğün kokusunu içine çekerek orada uzaklaştı. Çalılıkların arkasına gizlendikten sonra olan biteni izlemeye başladı. Bir süre sonra görüş alanına genç bir kadın girmişti ve deli gibi bağırıyordu. Elinde fener tutan arama ekibi ve kadının kocası da ona eşlik ediyordu. Bir süre sonra kadın küçük bedeni fark ederek ona gitmiş ve kucağına almıştı. Kadın onu sarmalarken uykusu bozulan minik beden ise
"Anne..." diye mırıldanmıştı. Adam ise ikisine yaklaşarak geniş kolları ile onları sarmalamıştı. Arama ekibi rahatlamış bir nefes alırken kurt iç geçirmekle yetindi. Kısa süre sonra kadın toparlanınca ayağa kalkmışlardı.
"Tanrım, Luhan. Üzerin tüy olmuş. Nerden geldi ki bunlar?"
"Ah, anne... Bu kadar, kocaman bir kurt vardı ve sonra yanıma geldi. Bana sarılınca bende ona sarıldım." Dedi kocaman gülümsedi. Anne ve babası ise ona şaşkınlıkla bakıyordu. Küçük elini kolunu sallayarak kurdu anlatırken o ise tekrar insan olmuştu. Sırıtarak onları izlerken elini sarı saçlarına daldırarak sürüsünün kaldığı eve yürümeye başladı.
