Evime nihayet varmıştım. Bu evde, bu hayatta tek kişi köpeğim ve bendim. Diğer hiç bir şey umrumda bile değildi. Bir apartmana taşındım daha yeni. Bu mahalle inşallah benim için hayırlı olur. Çünkü benim herşeyi unutmam lazım. Aslında insan herşeyi unutamaz ama yinede bir dost arkadaşı lazım yanında. İşte benimde dost arkadaşım 4 yıllık köpeğim, adı. "Vinny"
Benim adım Ceyda. Henüz 19 yaşındaydım. Hem eğlenceli hemde çok sert bir yapıya sahibim. Kova burcuyum,biraz fazla konuşurum aman fazla ne kelime tamam fazla konuşuyorum. Ailemi kaybettim kısa bir süre önce,bu olay çok acıydı benim için tam olarak şöyle oldu:
Bir zamanlar evde annem ve ben oturuyorduk. Evin tek kızıda bendim. Kardeşim falan yoktu yani. Sürekli bir kardeşim olmasını dilerdim ama bu imkansız gibi bir şeydi. Neyse biz annemle evde otururken bir anda kapı çaldı. Kapı çalınca annem"ben bakarım kuzum sen filmine bakmaya devam et" dedi. Kısa süre sonra annem kapıyı açtı ve babama hoşgeldin demişti. Babam karşılık vermemişti sanırım. Burdan ne kadar duyabilirdim ki onları ve bende onların yanına doğru ilerlemeye başladım tam mutfağa giderken silah sesi geldi ve ben hemen mutfağa koştum ama artık çok geçti annem yerde kanlar içerisinde yatıyordu. Babam bana baktı ve" sakın gelme" dedi.
-Ne demek gelme annemi vurdun sen ne yaptın baba, niye yaptın"diyerek anneme sarılarak ağlamaya başladım. Annem nefes almıyordu çok endişelenmiştim. Hemen telefonu alacakken en azından ambulansı aramam lazım diye düşündüm o sırada babama baktım. Babam "beni affet kızım" diyerek kendini vurdu.
Niye, niye Allah'ım niye diye ağlamaya başlamıştım. Ambulansla annem ile babam giderken benle arabaya bindim ve hastaneye doğru ilerledim annemin o acı haberini duyduktan sonra dünyalar başıma yıkıldı. Hemen sonra başka bir haber" malesef babanız hayata gözlerini yumdu" bir anda nefes alamaz hale geldim...
O günden bu güne 2 yıl geçti aradan. Ama ben hala aklıma getirdikçe uyuyamaz hale geliyorum. Ne kadar acıydı bu hayat, tek başıma nasıl hayata karşı dik bir şekilde durabilirdi ki insan?
Bende yeni bir hayata başlıyorum yeni evimde köpeğim ve ben yaşıyacaktık. Evimi dolaştım, kalan eşyaları yerleştirdim. Bir müddet sonra kapının zili çaldı "Kim o" diye kapıyı açtım kapıda kişi çokta önemli biri değildi alt üstü bi komşu.
" bir ihtiyacınız var mı" diye sordu, kız aslında iyi ve tatlı birisine benziyordu "yok teşekkür ederim" dedim "eğer bir ihtiyacınız olursa ben üst komşunuz adımı söylemeyi unuttum bu arada ben Yağmur" elini uzattı boş çevirmek olmazdı tabi "memnun oldum bende Ceyda tekrardan teşekkür ederim geldiğiniz için ama şu anlık birşeye ihtiyacım yok" dedim ve kapıdan uğurladım onu.
Saate baktığımda saat daha 10.20 geçiyordu. Pencereden dışarı doğru baktım. Anlaşılan beni iyi bir hayat bekliyordu, o kadar iyi bir hayat olmasada yine bir umut vardı içimde sonuçta herkes bir gün ölecek ama kendi ellerimde ailemin ölmesine dayanamıyorum. Yine aklıma geldi annemin yüzü, yine geldi aklıma o kuzum dediği anlar. Bir anda gözlerim dalıp gitti resmen
Karşı tarafta ki tayfa dikkatimi çekti 3 kişi falan varlardı herhalde ne kadar da eğleniyorlardı (futbol oynuyorlar falan) neyse diyerek köpeğime baktım "benimle güzel bir hayata başlamaya var mısın bakalım" diye gülümsedim.
Bu bölüm biraz üzgün oldu, ama diğer bölümler daha renkli olacak🕊️🕊️
Okumaya devam edin❤️💕
