The trouble next door! #READINT2017!!( On Hold)

Δεν εχεις κανενα δικαωμα!!!

Οι μέρες πέρναγαν και εγώ όλο και αδειαζα!

Βέβαια εντάξει δεν εχει περασει πολύς καιρός είναι ακόμη δεκαεφτα Δεκέμβρη και ακόμα περιμένουμε να κλείσουν τα σχολείο!

Βέβαια αν κλείσουν τα σχολεία δε υα έχω τίποτα άλλο να κάνω όλη την ημερα!

Ο πονος είχε περάσει !

Δεν ένιωθα τίποτα!

Ημουνα σαν ενα ζόμπι που απλα έκανε οτι έπρεπε!

Πήγαινα σχολείο, διάβαζα και κοιμομουν!

Είχα σταματήσει να μιλάω και απλα απανταγα μονολεκτικά σε οτι και αν με ρωτούσαν!

Δεν είχα όρεξη και ευτυχώς δε με πίεζαν!

Μα πως να μπορείς να μιλησεις όταν η καρδιά έχει σταματήσει να χτυπάει και όλος ο αέρας έχει εγκαταλριψει τα πνευμονία σου??

Και εκείνος είχε εγκαταλείψει την προσπαθεια!

Στην αρχή έδειχνε να πολεμάει για να τον πιστεψω αλλά γρήγορα τα παράτησε!

Και μου έλεγε πως με αγαπάει!

Βέβαια εγώ αυτό δεν ήθελα????

Να μη με ξαναενοχλησει???

Αλλά αφού αυτό ήθελα γιατί νιώθω τόσο κενή???

Γαμωτο ουτε εγώ δε ξέρω τι μου γίνεται!!!!

Σήμερα έχω χορό!!

Βαριεμαι αφόρητα!

Τουλαχιστον έχω κάτι να αποσχολω το μυαλό μου!

Ξεκιναω να πάω στο κεντρο!

Φτανω ,μπαίνω μέσα ,παω στο ντουλαπάκι μου και αφήνω τα πράγματα μου!

Εγω πάω μοντέρνο και η δασκάλα χώρου μας είπε πως θα πρέπει να αρχίσουμε και χορογραφία για τους οανελλαδικους αγώνες!

Δε μου φτάνουν οι πρόβες για το θεατρικό κάθε μέρα με εκείνον να μου απαγγέλει το μονόλογο και κάθε φορά να γίνομαι κουρέλι , τώρα θα έχω και τις πρόβες στο χώρο απλα τέλεια!

Αφού ετοιμαζομαι και πιάνω υα μαλλια μου μια αλογοουρά μπαίνω μέσα στην αίθουσα και αρχίζω την προθέρμανση!