Prolog

Rozdział 16

-"Witaj w strefie 51"- mruknęła pod nosem.

-"Strefa 51?"- zapytałem zdziwiony,

-"Za moich czasów inaczej to wyglądało".

-"100 lat to trochę dużo"- zaśmiała się.

Ośrodek był dobrze strzeżony, ogrodzony kilkoma płotami i bardzo dobrze oświetlony. Przez chwilę obserwowaliśmy miejsce przez lornetkę z bezpiecznej odległości....przynajmniej tak nam się wydawało.

Po krótkiej chwili nadleciał lądownik i oświetlił nasz samochód ostrymi szperaczami (duże reflektory, montowane na okrętach wojennych z czasów II wojny światowej, służyły do nadawania sygnałów świetlnych alfabetem morsa). Lądownik zjawił się niewiadomo skąd. Pojawił się jak duch.

Po sekundzie otoczyło nas wojsko. Tylko 150 żołnierzy.

Padła komenda:

-"Wyłączcie silnik i opuście pojazd!"

Tak tez zrobiliśmy, nie chciałem znowu wstawać z łóżka.

Po wyjściu z auta ktoś krzyknął:

-"Wstrzymać ogień, to jeden z naszych! Baza, zgłasza się Wilk Alfa, mamy tu kod 4, powtarzam kod 4! Nie strzelać do obcych! Fałszywy alarm! Wstrzymać ogień"

-"Co was tu sprowadza?!"- krzyknął jeden z nich.

-"Ja w odwiedziny!"- krzyknąłem.

Podszedł do mnie jakiś żołnierz-cyborg i powiedział mi że on tu dowodzi, zapytał także w jakim celu tutaj przyjechałem:

-"A po cholerę ty tutaj?!"- krzyknął,

Więc ładnie odpowiedziałem:

-"Ja w odwiedziny do twojej starej!"

-"No bardzo śmiesznie!"- odparł, śmiejąc się.

-Od razu przeszedłem do rzeczy, bo nagle z nikąd pojawiły się ciężkie cyborgi, które wyłączyły kamuflaż, miały w dłoniach broń wielkości lufy od czołgów.

-"Chcę porozmawiać z ludźmi którzy mnie zbudowali" -odpowiedziałem w myślach mówiąc:

-Raczej z sukinkotami, którzy zabrali mi życie!.

-"Wpuścić go!"- odparł,
-"A co z moja współpracowniczką?"- zapytałem,

-"Proszę wybaczyć, ale to jest teren wojskowy, jednostkom niższej rangi wstęp wzbroniony, musi Pani zawrócić i opuścić ten teren. Odeskortujemy Twoją współpracowniczkę z powrotem do miasta i prosimy więcej się tutaj nie zapuszczać. Takie są procedury!"

-"Proszę wsiąść do samochodu, koledzy Panią odprowadzą!"

-"Spokojnie Aldona...Dam radę"

Przypomniało mi się moje imię:

-Nazywam się....Jestem Alex Warthton i jestem Sierżantem 1 Kawalerii Powietrznej.

-"Proszę za mną. Zaprowadzę Pana do dyrektora placówki"

-"Zgłasza się Major Westwood, mamy tutaj....(odwrócił się w moją stronę i chwilę na mnie popatrzył po czym powiedział): własność korporacji.

-"Wpuście Go", usłyszałem męski, spokojny głos.

Serce dudniło mi jak oszalałe. Za chwile wejdę do najbardziej strzeżonego miejsca na świecie. Tętno pokazywało 340 na 470, normalny człowiek padłby już trupem.