Gözün Okyanusu

ÖNSÖZ

 Kalem, duyguları olduğu gibi hissettirebilecek güce sahiptir. Kalem bir dokunur kâğıda, kâğıt kâğıt olalı böyle duygu görmediğini anlar.

Gözler, hisleri kendi yöntemleriyle anlatır. Bazen içi dolar, hüzünlüsündür. Bazen içi güler, mutlusundur.

Hayat bazen bize iyi tarafını göstermez. Mutlu olmayı özler insan, mutlu etmeyi...

Sevmek mesela, fiile dökmek istiyorsun. Ama döktüğün tek şey; sevebilecek birini ararken alnından damlayan o ter oluyor.

Sevilmek... Kim istemez ki karşılıksız bir sevgiyle gününü gün etmek?

Kırıldık, üzüldük, burkuldu yüreğimiz eller tarafından. Ama biz yılmadık! Kendi yaralarımızı kendimiz sardık. Gözyaşlarımızı, kolumuzun kenarıyla silmesini bilen bizdik.

Elimizden tutan yoktu, elini uzatan yoktu.

Zaten gerek de yoktu. Biz en çok kendimize yeterdik.

ASLA VAZGEÇMEYİN.

Çünkü sen güçlüsün. O atlatamayacağım dediğin günleri nasıl atlattığını unutma. Ve yanında kimse yoktu, bunu da unutma.

Sakın pes etme. Çünkü sen sokağın ortasında derin bir nefes alacak kadar yorulmuşken, yine de durmamıştın.

Umudunu yitirme. Çünkü artık yapamam dediğin anda, yepyeni bir şey yapan yine sendin.

Pişman olma. Çünkü sen, güçlüsün. Ve pişman olacağın şeyi yapmazsın.

Bu hayat, bizim en büyük sınavımız. Geçer not aldığımız zaman varacak ağzımız kulaklarımıza.

Bu hayat üzülmek veya mutlu olmak için çok kısa. Sen sadece içinde ukde kalmayacak şeyleri yap.

Kendini dinlemeyi unutma. Ve kimsenin seni anlamasını umma. Seni en iyi anlayacak kişi yine sensin.

İçine sığamayacak kadar büyük dertlerin olursa, kâğıda yaz. Seni emin ol sıkılmadan en iyi o dinler.

Ha bu arada, sevdiklerinin değerini bil. Çünkü bir zaman gelecek, aklına her gelişinde gözünden dökülen yaşlarla baş başa kalacaksın.

Ölüm var ve biz bundan asla kaçamayız. O gelene kadar yaşa hayatı.

Sev, sevil, medet um hayattan. Önce kendini sev ama. Olduğun gibi sev, kendini bildiğin gibi. Başkasının istediği gibi biri olma sakın. Seni değiştirmelerine izin verme.

Sözlerimin sonunda birkaç şey söylemek istiyorum güzel okur.

Ailenin kıymetini bil. Hani o çocukken bayram heyecanından uyuyamadığın geceler var ya, onlara sıkı sıkı tutun. Çünkü bir vakit o geceleri yalnız geçireceksin.

Üzül diye söylemiyorum, önlemini al yeter.

Ailene, onları sevdiğini söylemekten sakın ha çekinme. Onları sevdiğini ne kadar söylersen, ömrü bir o kadar güzelleşir.

Onlara sinirliyken bile, kendine mukayyet ol. Onları bir kere kırarsan bir daha toplayamazsın.

Ailenin değerini bil.

Çünkü sen bilmezsin o zamanları.

Bir kere bile ağlamazmış yemeyip yedirip, içmeyip içirirken. Ve asla üşüdüğünü de belli etmezmiş giymeyip giydirirken.

Çünkü sen anlamadın o anları.

Hani bir kere evde yemek yerken sen doymamıştın ve evde de yemek bitmişti. Ailenden biri de tabağındakini sana vermişti. "Zaten ben doydum" demişti ya; aslında doymamıştı. O da en az senin kadar yemek istiyordu o yemeği...

Sen yine benden duymuş olma...

Ailenin gözünün daldığı her yerde sen varsın. Ailen düşünür durur senin için en iyisini yapmak için.

Sizler şimdi bu kitabı o güzel gözleriniz ve yüreğinizle okumaya başlayın. Sizleri kalemimin en güzel köşesinden öpüyorum.

Keyifli okumalar.

DÜZENLENDİ: 01.06.2019