Bloed Brieven

~5

Geschreven: veertien dagen ervoor
Te lezen: de vierde dag erna

Lieve Stéphanie,

Het spijt me.
Toen ik vandaag thuis kwam, was het stil. Heel stil. Geluidsgolven met een frequentie in onbekende eenheid en een trillingstijd die niet in seconden viel uit te drukken. De stilte schroeide mijn huid tot de vlammen mijn bloed lieten koken en het brandde.
Zo erg.
Het brandde zo erg.
De pijn liet me huilen. Tranen sijpelden mijn longen in als de restanten van een treurige regenbui. Ik voelde het. Ik voelde alles. Het leven trok mijn haren uit mijn hoofd en vulde de wonden met onrust. De wonden die nooit meer zouden helen en die zorgden voor een eeuwig bloedverlies.
Niemand was thuis. Ook jij niet. Soms zou ik je hart willen openen om te kijken wat erin gekerfd staat. Zou je boos op me zijn? Zou jij de hitte en de zuurstof zijn die de vlam lieten oplaaien?
Ben jij mijn litteken?
Mama en papa zeggen dat je het te druk hebt om met me te praten. Dat je nu oud genoeg bent om op eigen benen te kunnen staan en dat ik degene ben die jouw hielen breekt.
Maar ik wil niet dat je valt, Steph, want bij elke val is het de vraag of je weer op zal kunnen staan.
Ik wil gewoon dat je met me praat. Ik sta in het midden van een orkaan van eenzaamheid en ik kom er niet uit zonder te sterven.
Nog veertien dagen, Steph.
Blijf bij me.

Kus, je zusje  

~~~
Ik ga gewoon het hele boek al updaten dus dit is dan de laatste AN vergeet niet bij elk hoofdstuk te stemmen en commenten thnx :)