Katatapos lang ng klase ko, now that I'm left alone in the house with some people I don't see, shit, pero I'm not afraid, kasi alam kong mabubuti silang mga tao
Pagkatapos kong gawin yung mga assignments ko ay pumunta na ako sa kwarto ko.
It's time para magsuklay ulit. Buong araw kasi naka ponytail yung buhok ko eh, kasi, diba sabi ko sa inyo yung course ko ay culinary arts kaya hindi pwede yung nakabuhaghag na buhok, we're dealing kasi with foods so dapat merong hygiene.
Umupo na ako sa tapat ng mirror ko. Sinuklay ko yung buhok ko.
"Goodni--" Sandali lang, Lizelle? Saan na si Lizelle.
"Lizelle? Lizelle?" Hindi ako makapaniwala na wala na si Lizelle, hindi pwede toh, napalapit na sa akin si Lizelle kaya hindi siya pwedeng mawala. I tried na hanapin siya sa ilalim ng upuan ko, baka nahulog, pero wala talaga eh, impossible namang bigla nalang nawala si Lizelle.
O, di kaya may nanakaw? Huh? Hindi, malabo talaga eh, hindi pwedeng mawala lang si Lizelle na parang bula.
Sinarhan ko naman yung gate tapos, kaninang umaga, nandito pa naman siya eh, nag goodmorning pa nga ako sa kanya.
"Sh*t!" Now this is so freaking impossible. Umiyak ako.
*edited
All rights reserved 2014
Copyright Sweetporcupine
BINABASA MO ANG
Destiny is Dream(Filipino Short-Story)
RomansDo you guys believe in Destiny? Pwes,dito sa short story na ito, nagpapatunay na walang destiny na hindi magkakatuluyan, in short, kapag kayo talaga ang para sa isa't isa, kayo talaga, even between life and death, that's how powerful destiny is. Mee...
